همیشه یک سئوال اساسی در خصوص آموزش و پرورش مطرح بوده و آن این است که آیا آموزش و پرورش می تواند فعالیت سیاسی داشته باشد یا خیر؟
پاسخ به این سئوال ای بسا گره کور بسیاری از مشکلات آموزش و پرورش را حل کند چرا که از نظر من فقدان سیاست در آموزش و پرورش و یا سیاست زدگی بیش از اندازه در آموزش و پرورش هر دو آسیب زاست .
به تعبیری معتقدم آموزش و پرورش بیش از آن که سیاسی باشد باید سیاست داشته باشد و بر اساس سیاست خود حرکت کند که این سیاست منطبق بر سیاست کل نظام است نه جریان و طیف سیاسی خاص ؛ ای بسا با جریان سیاسی خاصی هم در تعامل باشد که این موضوع ناقض جمله اول من نخواهد بود . چرا که این سیاست دست خوش تغییر و تحولات سیاسی قرار نمی گیرد بلکه مستقل عمل می کند و با آنچه منطبق بر سیاست نظام نگاشته شده حرکت می کند .
یعنی اگر فعالیت سیاسی آموزش و پرورش با سیاست آموزش و پرورش همسو باشد می تواند اجرایی باشد در غیر این صورت بایست کنار گذاشته شود .از نظر من این یک رابطه دو سویه نیست یعنی ورودی و خروجی این فرآیند یکسان نیست .
مراد من این است که من کلمه سیاست را با معنای متفاوتی از آنچه رایج است در نظر گرفته ام و این در حالی است که عموما مسئولین آموزش و پرورش همان معنای محض سیاست را در آموزش و پرورش دنبال می کنند .
مسئولین آموزش و پرورش به نظر می رسد تمایل دارند که سیاست را در آموزش و پرورش "علم حکومت" در نظر بگیرند در حالی که من سیاست را" تدبیر و خط مشی" در نظر می گیرم .
لذا من بر خلاف عده ای از مسئولین آموزش و پرورش فکر می کنم عده ای که تاکیدشان بر آن است که آموزش و پرورش باید جریان های سیاسی را تعقیب کند و گاهی هم آنقدر موضوع را داغ می کنند که حتی تاکید می کنند"دانش آموزان باید تربیت سیاسی داشته باشند" .
شما ملاحظه بفرمایید مثلاً وقتی معاون پرورشی وزیرآموزش و پرورش می گوید " در شش ماهه دوره آخر دولت تدبیر و امید هستیم و ان شاء الله دوره دوم را نیز شاهد باشیم و در ادامه می افزاید که دانش آموزان باید تربیت سیاسی داشته باشند و بدون شناخت وارد احزاب مختلف نشوند و جهت گیری ما باید تقویت تربیت سیاسی باشد " این موضوع حکایت از آن دارد جناب آقای کفاش مرادش از سیاست همان واژه معمول و مرسوم "علم حکومت " است نه آنچه که در سیاست های کلی آموزش و پرورش که توسط رهبری ابلاغ شده چرا که گمان نمی کنم در هیچ یک از بندهای سیاست های کلی آموزش و پرورش آمده باشد که آموزش و پرورش به خاطر اینکه آخر دوره یک دولت است اقدام به تربیت سیاسی دانش آموزان بکند .
گرچه این موضوع مختص این دولت نیست و در دولت های قبلی نیز به کررات سوء استفاده ابزاری از پتانسیل آموزش و پرورش داشته اند و این جای بسی تاسف دارد اما انتظار می رفت در این دولت کمتر شاهد چنین سیاسی کاری هایی در آموزش و پرورش باشیم .
معتقدم آموزش و پرورش باید از جریانات سیاسی دور بماند و سیاست های کلی آموزش و پرورش را که ابلاغ شده دنبال کند .
ما چالش های مهم تر و بزرگ تری در آموزش و پرورش داریم چالش هایی که اگر به درستی برای آنها چاره ای اندیشیده نشود می تواند کل نظام را با مشکلات زیادی روبه رو سازد.
به نظر من آقای کفاش پیش از آنکه در فکر تربیت سیاسی دانش آموزان باشد به این فکر کند که چگونه می توان میزان خودکشی زنجیره ای دانش آموزان که در سال گذشته رخ داد به حداقل ممکن رساند و حتی از بین ببرد تا شاهد اتفاقات ناگوار مشابهی در سال جاری نباشیم .
طبعا این انتظار حداقلی خانواده ها از آموزش و پرورش و مسئولین آن است زمانی که مشکلات اجتماعی در دانش آموزان،جوانان و نوجوانان در حال فراگیر شدن است تمام اهتمام آموزش و پرورش بر روی این موضوعات باشد .
شما تصور کنید آقای چهار بند مدیرکل سابق آموزش و پرورش شهر تهران در دولت تدبیر در مورد آنچه در مدارس تهران اتفاق می افتد چه گزارش دردناکی ارائه کردند! آن وقت معاون وزیر در پی آن است که تربیت سیاسی دانش آموزان را ارتقا دهد .
من نمی خواهم کتمان کنم که این موضوع می تواند مهم باشد اما در چه زمانی ؟
زمانی که ما موضوعات بسیار مهم تری هم پیش رو داریم قرار نیست ما صرف نظر اینکه پایان دوره یک رییس جمهور است اقدامات سیاسی انجام دهیم درست است که بلوغ سیاسی دانش آموزان باید ارتقا یابد اما زمانی که ما مشکل اعتیاد ؛ مشکل روابط اجتماعی نامطلوب ؛مشکلات روحی روانی و هزاران مشکل دیگر در آموزش و پرورش داریم پرداختن به این موضوع فکر می کنم ما را از اهداف کلی و" خط مشی "آموزش و پرورش دور خواهد ساخت .
نظرات بینندگان
تمام مدیران مدارس و اداره بر اساس شایستگی و لیاقت انتخاب نمی شوند فقط به خاطر سیاسی بازی و تبلیغات برای نماینده شهر خود در مجلس و امام جمعه شهر انتخاب می شوند
و فقط محیط مدارس را به نابودی کشانده اند
عملکرد اموزش و پرورش هم به شدت پایین می اید