پس از بازنشستگی با اینکه امکان فعالیت در مدارس خاص ناحیه ۳ فراهم بود ولی به دعوت آقای ابریشم فروش مدیر ساعی دبیرستان عادی دولتی باقر العلوم ناحیه ۴ در حاشیه مهرشهر (حسین آباد مظلوم و محروم) هفتهای دو روز به ریاضت مشغولم.
۱۳ آبان طبق معمول حوالی ۷/۳۰ مدرسهام مدیر و معاونین در حال آمادهسازی محیط برای برگزاری صبحگاهاند. پس از جمع شدن بچهها و خوانش قرآن کریم و اجرای سرود ملی، مدیر ضمن تبریک روز دانشآموز و یادآوری حماسه شهید حسین فهمیده، با بیان اینکه منتخبین مدرسه در راهپیمایی شرکت کرده و الباقی از سنگر علم و دانش پاسداری خواهند کرد میافزاید:
روز دانشآموز ؛ روز تکریم و یادآوری حق و حقوق دانشآموزان است. البته این به سان سکهای است که یک روی آن حقوق دانشآموز و رویه دیگر وظایف اوست و...
زنگ اول سر کلاس حاضر شده و روز دانشآموز را تبریک میگویم.
بچههای ذوق زده هورا کشیده و کف ممتد میزنند : آقا مرسی که تبریک گفتین از معلم ریاضی انتظار نداشتیم و....
دانش آموزی از گوشه کلاس داد میزند: آقا اجازه امروز درس ندین لطفا!
بقیه هم هورا و کف و البته تکرار خواهش ایشان.
میپرسم پس امروز چ ه کار کنیم؟
یکی میگوید : با گوشیهایمان بازی کنیم.
دیگری میگوید: مافیا بازی کنیم و...
خلاصه اجازه میدهم لختی شیطنت بچهها گل کرده و خودِ واقعی شان تخلیه شود.
در غرولند بچهها قضیهای از هندسه اثبات کرده و نیم ساعت از وقت کلاس را برای تمرین مطالبهگری و بیان مسائل و مصائب دانشآموزان اختصاص میدهم.
چند دقیقه پیش درآمد صحبت کرده و از بچهها میخواهم سه مشکل نوجوانان را بیان و در صورت امکان راه حلی برایش بگویند. جیک از کلاس بلند نمیشود هیچ کس جرات ابراز نظر در جمع ندارد.
دوباره سوالم را تکرار میکنم .
به جز همهمه و درگوشی صحبت کردن انفرادی هیچ کس حاضر نیست به صورت رسمی به سوالم جواب دهد.احتمالا معنی این واکنش صامت بچهها آنست که یا از صحبت کردن در جمع واهمه داریم و یا از بیان نظراتمان در عرصههای عمومی احساس امنیت نمیکنیم.
بالاخره اواخر زنگ یکی دو نفر دست و پا شکسته مطالبی میگویند و البته با متلک عدهای دیگر سرکوب میشوند و...
شمارهام را روی وایت برد نوشته و از بچهها میخواهم تا ۴۸ ساعت آینده جواب سوالم را در مجازی بفرستند . تا لحظه نگارش این یادداشت هیچ دانش آموزی جرات، فرصت و یا حال جواب دادن به سوالی که مستقیم با مطالبات و آمال و آرزویش مرتبط است را به هر دلیل ندارد و البته این اصلن نشانه خوبی نیست.
حقوق دانش آموزان ایرانی
بر اساس چشم انداز یونسکو از آموزش و پرورش در دهکده جهانی و زندگی در جوامع بدون مرز، در امر یادگیری باید چهار رکن اصلی یادگیری: یادگیری برای زیستن، دانستن، انجام دادن و زیستن با یکدیگر مدنظر باشد.
علاوه بر آن باید آینده شناسی و آینده پژوهی، تعلیم و تربیت همه جانبه، توجه به هوش هیجانی EQ، به کارگیری شیوه های فعال مشارکتی، تفکرانتقادی و درک شهودی در آموزش، تنوع بخشی، نماد سازی و معناسازی، آموزش از مسیربازی، طنز و مشارکتی، اکتشافی، درگیر شدن با مسئله، آزمایش، طبقهبندی تعمیم یافته، ارتباط با ذهن و مفهوم و توجه به خلاقیت و هنر در امر تعلیم و تربیت از بایسته های یک نظام کارآمد آموزشی است.
همچنین به باور صاحبنظران تعلیم و تربیت حقوقی بر دانش آموز مترتب است که اهم آن عبارتند از:
حق تحصیل رایگان
بر اساس اصل سی قانون اساسی تحصیل تا مقطع دیپلم رایگان بوده و نباید شاهد رواج و گسترش آموزش طبقاتی و تبعیض آمیز در قالب انواع مدارس رنگارنگ باشیم.
حق اظهار نظر
حق اظهار نظر، انتقاد و پیشنهاد درباره مسائل مختلف مدرسه و درس، موجب رشد شخصیتی و اعتماد به نفس در دانش آموز می شود. پرورش چنین روحیه ای در دانش آموز، احساس نقش سازنده بودن و احساس مسئولیت را در او فعال می کند.
حق احترام
یکی از مبانی رشد شخصیت و بالندگی افراد در جامعه، احترام گذاشتن به آنان است. پایه رشد شخصیت اجتماعی افراد، بیشتر در مدارس شکل می گیرد و بی حرمتی به شخصیت دانش آموز از سوی هر یک از عوامل مدرسه، باعث لطمه روانی می شود.
حق نشاط و شادی
در محیط با نشاط و شاد، زمینه های بیشتری برای رشد روانی و فکری دانش آموزان وجود دارد. محیط خشک و بی نشاط، موجب تنزل سطح یادگیری و آموزش در مدارس می شود.
حق بهداشت
یکی از حقوق اولیه دانش آموزان، حق بهداشت و رعایت آن در مدارس است. بهداشت جسمانی و محیطی، در بهداشت روانی افراد مؤثر است؛ از این رو فضای مدارس باید طوری مجهز شود که دانش آموز دچار مشکل یا بیماری نگردد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان