در مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش ویژه مدارس به طور خاص به آموزش حقوق شهروندی و مدنی به عنوان جزئی از آموزش های فعال پرداخته نشده و نسبت به ارتقای آن راهکاری وجود ندارد. شاید نیاز باشد به این موضوع رسیدگی عاجلی شود. برای تعطیلی ۲۲ ماهه آموزش حضوری و نداشتن اهتمام در بازگشایی جدی مدارس می توان تک تک مسئولین را در این برهه مقصر شناخت. هر چند برخوردی با آنان نمی شود. مخالفان بازگشایی مدارس، ماده ۶۰ مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش را بدون در نظر گرفتن مدت زمان و عواقب عدم بازگشت دانش آموزان به مدرسه بهانه کرده اند و باعث بی تفاوتی خطرناکی در جامعه لجام گسیخته امروز شدند. بدتر از آن این است که مسئولین آموزش و پرورش خطاهای خود را هم پوشانی می کنند و عدالت آموزشی را نادیده می گیرند. در مورد ۱۳ از اهداف اخلاقی عنوان شده که دانش آموز امیدوار و با نشاط است و از مواجهه با مشکلات نمی هراسد. در همین یک مورد نکات قابل توجهی وجود دارد و که می تواند اهداف اخلاقی را زیر سوال ببرد. تعطیلی مدارس خود مشکل و بحران است.چگونه دانش آموز در برابر این تهدید، راه حلی برای مقابله جز فرار و پنهان شدن در خانه پیدا کرده است؟ آیا با این همه خبرهای ضد و نقیض، می تواند بر ترس های درونی خود غلبه کند؟
تمیز دادن را هم به خوبی نیاموخته است.
مسئولین در این شرایط، امیدوار و با نشاط بودن را توضیح دهند.
چگونه می توان عوامل محرک دلهره را در خانواده ها دید ولی از آنان خواست با آموزش حضوری همراه شوند؟
خانه دوم کودک از او سلب شده است. شما چگونه می خواهید آنها به آینده اجتماعی خود امیدوار باشند؟ راه حل بسیاری از والدین نسبت به از دست دادن تنها فرزند خود، دور کردن وی از مدرسه است تا به مرگش نینجامد. در حالی که در همین زمان او را به سفر و زیارت می برند. در مهمانی ها شرکت می کنند. در مجامع و مراسم های همیشگی حضور دارند و حتی در فروشگاه ها، بانک ها و ادارات کودکان را همراه آنان می بینیم.
دانش آموز کلاس اولی از زمان تشخیص کرونا در کشور تا به امروز که در پایه سوم به صورت مجازی تحصیل کرده است، رنگ مدرسه و کلاس و همکلاسی را ندیده است. چگونه باید اشتیاق فرصت با هم بودن در مدرسه را تجربه کرده باشد تا درک روشنی از نشاط روزهای خوب مدرسه برایش ماندگار شود؟ این دانش آموز چگونه باید به همسالانی که هرگز ندیده است در انجام وظایف یادگیری کمک کند؟ از وظایفی که مدنظرتان است چه چیزی را به خوبی یاد گرفته است که به دوستان خود نیز یاد دهد؟ دوستان مجازی این دانش آموز بیش از دوستان حقیقی وی شدند که معلوم نیست چه آینده‌ای برای او رقم خواهند زد. آیا این دانش آموز با این سبک از آموزش و زندگی بدون حضور در اجتماع مدرسه می تواند مورد هفتم اهداف اخلاقی را به خوبی کسب کرده باشد؟ یعنی شجاع و صبور است و این گونه بار خواهد آمد؟ با تعطیلی مدارس شاید تنها موردی که در اهداف اخلاقی البته وارونه به تحقق پیوسته باشد، مورد دوازدهم است. اوقات فراغت خود را با فعالیت ها و بازی های نامناسب پر می کند. نتایج آزمون های تیمز و پرلز را ببینید. به خوبی متوجه می شوید که تمام شبانه روز یک دانش آموز به اوقات فراغت تبدیل شده است. نه تلفیقی از آموزش و یادگیری همراه با اوقات فراغت! تمام وقت دانش آموزان و بالاخص معلمانی که برای راحتی خود آموزش مجازی را به آموزش حضوری ترجیح دادند استراحت مطلق منظور شده است.
در مورد شانزدهم گفته شده دانش آموز برای رفتارهای خود با دیگران دلیل دارد. در این دست موارد بچه ها به بزرگترها نگاه می کنند و رفتارهایشان را الگوبرداری می‌کنند. والدینی که دلیل هر خطایی در وظایف خود را توجیه کرده و دلیل تراشی می کنند، یا معلمانی که کوتاهی‌های خود را نمی پذیرند و ادله آن ها در تمام کم کاری ها، پایین بودن حقوق و نبود رتبه بندی است و از همه مهمتر مسئولینی که به عنوان خدمتگزار انتخاب می شوند ولی همه چیز را در عدم تعهد خویش به گردن خدا می اندازند و زرنگی را در سرگردانی مردم می پندارند. کدام یک نمونه های خوبی برای کودکان هستند تا بفهمند در کدام جهت رفتارهای خود را اصلاح کنند و تلاش نمایند. چنانچه خطایی مرتکب شوند آن را قبول کرده و دلیل منطقی ارائه دهند و شهروند نمونه ای برای جامعه باشند؟
مورد بیستم اهداف اخلاقی در مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش را باهم بخوانیم: « در برابر رفتارهای ناپسند خود پوزش خواسته و رفتار خود را اصلاح می کند» .
دقایق زیادی باید بر این مورد تامل کرد. نمی‌دانم آیا شما توانسته اید از میان سه دسته فوق کسی را بیابید که نسبت به رفتارهای نادرست خویش از فرزند، دانش آموز و کل جامعه عذرخواهی کرده باشد و خاص تر، رفتارش را اصلاح نموده باشد؟
کودک معصوم چگونه این مورد را یاد بگیرد؟ از کجا؟ از کی؟ مردم ما خود باید لیاقت داشتن زندگی خوب و مرفه را پیدا کنند تا با توقعشان در واقعیت هم خوانی داشته باشند. ظرفیت که بالا برود، پُر شدن مقدور خواهد بود.
این کودک رفتارهای ناپسند را به خوبی فراگرفته است. حتماً آموخته هایش را به جامعه بر می گرداند.
بدون آن که تلاشی انجام شده باشد، آموزش های غلط منتقل شده است. مدرسه و اجتماع همه با هم فرزند این وطن را با رفتارهای خبطشان ضایع کردند.
با این اوصاف نمی توان از دانش آموز خواست که مورد ۲۱ اهداف اخلاقی را طبق استاندارد عمل کند. در حالی که هیچ کس رعایت نمی کند.
« مورد ۲۱- نظم و انضباط را در خانه در مدرسه و اجتماع رعایت می کنند» .
۲۲ ماه از تعطیلی مدارس می گذرد. از وزیری که ظاهرا تازه آمده است، این پرسش را میکنم که بازگشایی نیم بند مدارس، با هفته ای یک یا دو روز، آن هم به اختیار خانواده ها و محول کردن تمام مسئولیت ها به دوش شورای مدرسه، کدام وظیفه اخلاقی و تعهد شغلی را از وزارتخانه مرتفع کرده و می کند؟
یعنی همراه با شورای عالی آموزش و پرورش، راضی و خرسند از این نوع بازگشایی مدارس باز هم شعار مدرسه محوری سر می دهید؟ تلاش شما در بدو ورود، برای بازگشایی مدارس و برقراری عدالت آموزشی را کجا باید ببینیم؟ قطعا قبل از وزیر بودن، اخبار آموزش و پرورش را دنبال کرده اید و برنامه هایی در ذهن دارید. همه چیز را از روی کاغذ نمی توان خواند. اگر دلسوزی های ما عمقی باشد، از بَر شده ایم و با تمام وجود دنبال می کنیم. آیا تصمیم دارید مانند سایرین، گام هایتان را به اندازه ی خرده فرمایشات ستاد مقابله با کرونا و موافقان تعطیلی مدارس بردارید؟ مستنداتی از همت شما در بازگشایی مدارس در قالب یادداشت یا پیامی مستدل در هیچ کجا پیدا نکردم. امید است در تریبون های حاضر توقعات جامعه دانش آموزی و کنشگران حقیقی عرصه آموزش را به حق بیان کنید و آینده سالم برای فرزندان این کشور به نفع افرادی خارج از مجموعه مصادره نشود.
نظرات کارشناسان موافق بازگشایی مدارس را بشنوید. از اعضای شورای عالی آموزش و پرورش که در نوشتن مصوبات تببین شده نقش داشتند انتظار می رفت تمام قد از آموزش حضوری دفاع کنند که لااقل توقع آنان از دانش آموزان در انجام مورد دهم اهداف اخلاقی، عیب دار نگردد.
« مورد ۱۰- برای رسیدن به موفقیت، پشتکار دارد و تلاش می کند» .
اغلب والدین، زحمت تکالیف شخصی روزانه فرزند خود را تقبل می کنند. برخی معلمان، هم راضی از ارسال به موقع این تکلیف، سعی دارند تا بتوانند به ادارات ثابت کنند که مورد نهم اهداف اخلاقی توسط آموزش های جان بر کفشان محقق شده است.
« مورد ۹- تکالیف شخصی روزانه خود را شخصاً انجام می دهد » .
به عَهد خود در خدمتگزاری به خلق و جلب رضایت الهی پای بند باشیم تا بتوانیم از دانش آموز بخواهیم مورد سوم اهداف اخلاقی را رعایت کند.
« مورد ۳- به تعهد خود پای بند است» .
در بیان واقعیت ها به جامعه صادق و امانت دار باشیم. اولین مورد از اهداف اخلاقی را در جامعه به دانش آموز بیاموزیم.
« مورد ۱- راستگو و امین است» .
در صدد جبران مخاطرات ناشی از تعطیلی طولانی مدت مدارس، هر روز که دیرتر اقدام شود، سنگینی بار حق الناس هم بیشتر می‌شود. برخی مواقع در مقابل تضییع حقوق دیگران جای جبرانی باقی نمی ماند. با آینده میلیون ها دانش آموز نمی توان بازی کرد و به سادگی از آنان خواست که بتوانند مورد پانزدهم اهداف اخلاقی را نشان دهند.
« مورد ۱۵- خطا و اشتباه دیگران را در مورد خود می بخشد » .
به نظر نمی رسد حفظ ظاهر کردن، اخلاقی محسوب شود. اولین جایی که در کشور در معرض هر اتقاقی تعطیل می شود، مدارس است. در حالی که در دنیا به بهانه وجود کرونا نیز مدارس در زمان کوتاهی تعطیل شد. همه مسئولین دانش آموخته کشور، به خوبی از عواقب آسیب‌های اجتماعی ناشی از تعطیلی مدارس آگاهند ولی مصلحت را بر آن دیده اند که نادیده بگیرند. پاسخ به مطالبه گران و پرسشگران حوزه های آسیب های اجتماعی و کارشناسان آموزشی را نیز رها کرده اند و پاسکاری سرلوحه ایشان شد. حواستان باشد بچه ها می بینند و می فهمند. دست هر دانش آموز یک گوشی ست و در اکثر شبکه های اجتماعی رفتار، گفتار و کردار شما را می بیند. اگر با علم به این مسئله پیش می روید و قصدتان یاددهی سبک مدیریت غیراصولی به آنان است، موفق شده اید. هیهات از زمانی که نه این رنج باشد و نه خیری دیگر!
مدرسه خانه دوم دانش آموزان است. دانش آموزی که بعضا از داشتن خانه اول محروم است، سرپناه دوم را هم ندارد. در جامعه‌ای که اخلاق نباشد مصالح آن رعایت نخواهد شد. احترامی در کار نیست و نقض قوانین به وفور دیده می شود.
نظرات کارشناسان موافق بازگشایی مدارس را بشنوید. شاید راهی برای درمان مشکلات آموزشی کشور باز شود. آیندگان از رفتار شما خواهند گفت. با مردم و خانواده ها با محبت و عشق صحبت کنید. تاثیر آن را در روابط دوستانه میان خود و آحاد ملت خواهید دید. شاید بتوانید مورد هفدهم اهداف اخلاقی را نیز هویدا سازید. مدرسه بدون دانش آموز صفایی ندارد. وقتی در این دو هفته از ابتدای آذر ماه، دانش آموزان کلاسم را به صورت حضوری دیدم حداقل زنده بودن را در همان یک روز در کلاس و حیاط مدرسه احساس کردم. انرژی بیشتری نسبت به قبل پیدا کردم.
حضور دانش آموز در مدرسه برای معلمان و کادر آموزشی کارآمد، سرشار از انگیزه، شور و نشاط و زندگی عاشقانه در این شغل سخت را در بر دارد.
آری! فعالیت در آموزش و پرورش کشوری پیشرفته، کار بسیار دشواری ست. شرط لازم برای داشتن حاصلی مطلوب، برخورداری از نیروی توانمند با امکانات و پاداش خوب در قبال عملکرد منحصر به فرد است که مستعد توجه ویژه مسئولان در هر دولت و مملکتی خواهد بود. صادق باشیم در کشور ما نه این هست و نه آن. ۲۲ ماه از تعطیلی مدارس می گذرد. از وزیری که ظاهرا تازه آمده است، این پرسش را میکنم که بازگشایی نیم بند مدارس، با هفته ای یک یا دو روز، آن هم به اختیار خانواده ها و محول کردن تمام مسئولیت ها به دوش شورای مدرسه، کدام وظیفه اخلاقی و تعهد شغلی را از وزارتخانه مرتفع کرده و می کند؟
در پس بازگشایی مدارس، دانش‌آموزان نیز احساس بهتری نسبت به زندگی پیدا می‌کنند. اقلیتی که هیچ گاه در مدارس عادی نبودند و به سبک تجزیه شده آموزش دیدند، لذت حضور در جمع مردم معمولی را ندارند. نه اینکه خاص باشند، بلکه توانایی و مهارت زندگی کنار جمع بزرگتر از سه الی چهار نفر را ندارند. ناچار باید در انزوا پرورش یابند.
مردم ما خود باید لیاقت داشتن زندگی خوب و مرفه را پیدا کنند تا با توقعشان در واقعیت هم خوانی داشته باشند. ظرفیت که بالا برود، پُر شدن مقدور خواهد بود.
همکاران فرهنگی هم از بقیه جامعه جدا نیستند.
با دانش آموزانم در دو روز کلاس حضوری گفت و گویی داشتم که در ادامه می خوانید.
حرف هایی که تمایل دارم با شما به اشتراک بگذارم.
- دختران گل چقدر خوشحالید که به مدرسه آمده اید؟
دانش آموزان: «خیلی زیاد. خانم نمی شود گفت. زیاد است. از ماندن در خانه خسته شدیم. چشمانمان کور شد. دلمان پوسید » .
المیرا می گوید:"خانم! تو را خدا بیشتر از یک روز بیاییم. هر روز در مدرسه باشیم من می‌خواهم کنار دوستانم درس بخوانم » .
ریحانه می گوید:« آنقدر امروز خوشحالم که حد ندارد. برای آمدن به مدرسه لحظه شماری کردم. دیشب نخوابیدم که نکند صبح خوابم ببرد» .
ثمین می گوید:«خدا را شکر که امروز کنار هم هستیم. اگر هر روز بیاییم یعنی واقعاً داریم درس می خوانیم» .
عسل می گوید: « من در مدرسه بهتر درس را می فهمم. چرا نباید هر روز بیاییم؟ مگر مدرسه باز نشد؟ »
حدیث می‌گوید:« تمرینات کتاب‌هایم را تکمیل کردم که شما ببینید و خوشحال شوید . »
بهنوش و ریحانه داوطلب هستند تا زنگ نخورده سریعا مسائل پای تخته را حل کنند.
ملیکا می گوید:« خانم ! زمانی که مدرسه می آییم کوتاه است. کم می توانیم از آموزش حضوری شما استفاده کنیم آیا امکان دارد.
قول دهیم پروتکل ها را رعایت کنیم و بیشتر بیاییم؟»
به او گفتم آرزوی من نیز حضور مداوم شما سر کلاس است. تلاش کرده ام صدایمان را برای بازگشایی مدارس برسانم ولی هنوز گوشی برای شنیدن پیدا نکردم. متاسفم که موفقیتی در این زمینه نداشته ام.
سی تن از دانش آموزان با ظاهری آراسته و معصومیتی قشنگ از اول آذر ماه یک روز در هفته حدود دو ساعت در سه گروه ده نفره به مدرسه می آیند. هفت نفر نیز در منزل آفلاین هستند. علیرغم علاقه شدیدشان به حضور در مدرسه والدینشان ترجیح می دهند در منزل باشند.
صدای خنده هایشان انسان را مدهوش می کند. تعداد درخواست ها برای آمدن با گروه اول زیاد است می گویند اگر همان گروه اول بیاییم شاید بیشتر بتوانیم پیش شما و دوستانمان در مدرسه باشیم.
هر چند با اولیا هماهنگ شده است که راس ساعت مقرر در مدرسه باشند.
مهدیه، سحر، ستایش، فاطمه و یکتا از قبل با یکدیگر هماهنگ کرده بودند هر طور شده مرا راضی کنند در یک گروه باشند تا باهم به مدرسه بیایند.
چقدر از دیدن همدیگر خوشحالند.
ثنا می گوید:" خانم اجازه ! شاد دیگر ما را شادمان نمی کند. دیدن مدرسه و معلمان ما را شاد می‌کند. خسته شدیم از بس به گوشی نگاه کردیم » .
مهدیس می گوید: « خانم به مادرم کلی التماس کردم بگذارد به مدرسه بیایم. خدا را شکر میکنم که آمدم».
آتنا می گوید: « خانم همیشه حضوری بیاییم شما درس بدهید. بهتر یاد می گیریم».
المیرا مجدداً می گوید:« خانم اردو هم برویم».
صدای خنده بلند می‌شود و به هم دیگر می‌گویند نمی شود به خاطر کرونا هیچ جا نمی برند.
در حیاط مدرسه معاون آموزشی را حلقه کردند تا برای بازگشایی مدرسه به او هم التماس کنند.
یگانه می گوید:« خانم من در خانه با وجود تلاش بسیار شما و آموزش های خوبتان متاسفانه به صورت مجازی نمی توانم درست درس را یاد بگیرم. شما باور می کنید که سعی کردم تمرینات کتاب ریاضی را خودم بدون کمک مادرم بنویسم تا شما خوشحال شوید و زحماتتان هدر نرود؟».
کمی به او خیره شدم و پاسخ دادم. بله دخترم ، صداقت شما برایم قابل تقدیر است و من نیز از آموزش مجازی رضایت کامل ندارم.
ریحانه و ملیکا می گویند: «خانم اگر در مدرسه باشیم و پای تخته بیاییم و سوالات را با هم حل کنیم، آزمایش‌ها را انجام دهیم، کاردستی درست کنیم و زنگ ورزش داشته باشیم بهتر درس را یاد می گیریم».
همه حرف ریحانه و ملیکا را تایید می کنند و می گویند:« چه کار کنیم که هر روز مدرسه بیاییم؟ همه جا باز است. مدرسه هم باز شود. دو ساعت در هفته نه. هر روز بیاییم. هر روز بیاییم».
جناب آقای نوری
اولین خواسته من و دانش آموزانم از شما این است که مدارس را باز کنید. آن هم نه یک روز یا دو روز در هفته. بلکه هر روز.
دانش آموزان را از حضور در مدرسه محروم نکنید. معلمان نیز بایستی به محل خدمت شان باز گردند. فضای مجازی و سامانه سفارشی شاد مدرسه نمی شود.
ترستان را از بازگشایی مدارس کاهش دهید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
طبق گفته مدیرکل اصفهان در روزهای اخیر ۱۷۰۰ نفر با آمار اسمی در پس آموزش مجازی ترک تحصیل کرده اند.
در حال حاضر دیده ام دانشجویان نخبه معدل بالای 18 مسائلی را حل نمی کنند که دو سه دهه پیش دانشجویان معدل زیر 12 حل می کرده اند و بنده سند مکتوب دارم.
از عجایب این روزگار اینست که مدرک دکتری نداشته باشی ولی دانشجوی دوره دکتری برای رفع اشکال درسی سراغت بیاید.
و دیگر اینکه تعداد انگشت شماری از این ترک تحصیل کرده ها و هیچگاه ثبت نام نکرده ها از ایرانی ها و غیرایرانی ها را آموزش می دهم.
به این دلیل همسری را فرزند دار نکرده ام که فرزندی را در آموزش و پرورش ثبت نام نکنم. ان شاء الله بچه دار شدن باشد برای دوران رجعت.
سلام و ارادت
وضع در دانشگاه ها بسیار افتضاح تر از مدرسه است.
باید کلاس های مجازی دانشگاه فرهنگیان را به عنوان پایلوت در آموزش عالی فریاد زد.
جایی که قرار است آموزش و پرورش کشور را فارغ التحصیلانش بر عهده بگیرند.
فعلا که استاد دانشگاه پیام نور مجبور کرده موبایل داشته باشیم تا میانترم بگیریه
انگار نمی تونن از طریق ایمیل یا سایت آنلاین عمل کنن
فکر نمی کنن یکی ممکنه موبایل نداشته باشه
فعلا که از میانترم محرومم بعد به فکر مخرومیت های دیگه باشم؟
مطالبه خود را کتبی بنویسید.
مگر می شود تنها راه حل برای مدارس، تعطیلی کامل باشد؟! آن هم دو سال!!
چرا معلمان خانواده ها را آگاه نمی کنند.
اکثر همکاران خود بر طبل تعطیلی می کوبند.
حتما باید مدرسه به مدرسه رفت و درهای بسته را دید و گزارش کرد تا شاید احساس کنند کافی ست؟
کلاس و مدرسه شغل سوم برخی افراد در سیستم است.
تعطیل باشد، به کارشان می رسند.
بله. متاسفانه حرف شما واقعیت دارد و اکثر معلمان به این وضع رضایت دارند و البته درصدی هم نا آگاه هستند و کرونا را واقعا جدی گرفته اند! و این مساله روی دانش آموزان و والدین هم تاثیر گذار بوده و آنها هم تابع تصمیمات نادرست دولت شده اند.
کاش معلمان همانند بحث رتبه بندی و افزایش حقوق ، روی تعطیلی مدارس و آموزش هم ، حساس بودند.
متاسفانه اکثر همکاران، با جریان نابودی آموزش ، ناخواسته ، همسو شده اند. دو سال تعطیلی مدارس و آموزش و نمره دروغین در شاد!!!! به اندازه کافی به آموزش و فرهنگ ضربه زده و تعطیلی بیشتر به معنای نابودی کامل است.
از این جامعه خفته انتظار پیشرفت نیست.
روشنفکران در آموزش و پرورش نتواتستند ثابت کنند که فکرهای روشنشان در داخل مدرسه است.
در مقابل آیندگان خجل زده ایم.
آموزش را باخته ایم.
طرح آبکی، بودجه الکی.شد آموزش پفکی.
باید ملاکی وجود داشته باشد که دانش آموز در چه سطحی قرار دارد، اگر کامل ترین آموزش را ارائه دهیم ولی امتحان و نمره واقعی در کار نباشد، اولا دانش آموز ضرورتی بر مطالعه نمی بیند و دوما حس رقابت از بین می رود.
سختگیری در نمره دادن به نفع خود دانش آموزان است و جدی نگرفتن امتحان در درجه اول به ضرر خود محصل تمام می شود
آخه استاد راست میگی برو تو غیر انتفاعی از این نمره ها بده و استاد بمون نه اینکه زورت به ما رسیده دیوونمون کردی
اگر با کارگر ساختمان حق الزحمه ای طی بشه و بهش ندن نماز خوندن تو اون خونه اشکال داره.
به ما هم قرار بوده طبق تورم سالانه حقوق اضافه کنن. حالا که عمل نمیکنن درس خوندن و یادگیری بچه ها مخلوط به حرامه و برکت نداره. ما راضی نیستیم خدا هم راضی نباشه.
به نظرمن هرچه سریع تر باید این امر انجام بگیرد و ما به مدرسه بیاییم
حضور در مدرسه قطعا بر تفهیم بهتر مطالب در
ذهن دانش اموز و یادگیری بهتر تاثیر دارد ، انشاالله که
هرچه زود تر محدودیت ها برای بازگشایی کامل
برداشته شود
ضمن عرض ادب، من ستایش خلیفه هادی هستم خیلی خوشحالم که مدارس دایر شده، درسته یک روز در هفته است ولی خیلی لذت بخش است اما ای کاش میشد مثل سال های گذشته مدارس برای همیشه دایر باشد و همچنین خیلی خرسندم که معلمی مهربان و دلسوزی دارم.
سر درد می گیرن و هم درست متوجه درس ها نمیشن ولی اگه مدرسه
بیان با رعایت تمام موارد بهداشتی از نظر من مشکلی نداره
یاد گیری لیشتر است
بهمدرسه خیلی بهتر ازداخل خانه نشستن هست.مدرسه شوروهیجان زیادی دارد.درمدرسه بهتر درس را یاد میگیریم،دیدن معلم عزیزم واینکه حدود چهار تا ینج ساعت در کنار او درس فرا بگیرم بسیار لذت بخش تر از گوشی وبا ویس درس جواب بدهم وبا فیلم درس فرابگیرم ،هیجان انجام آزمایش علوم،ورزش همگانی اول صبح،زنگ تفریح ،دیدن همکلاسی هایم وبسیاری موارد دیگر که دلم برای همه ی آنها تنگ شده است. کاش این کرونا تمام میشد و باخیال راحت به مدرسه میرفتم، من به امید آن روز هستم.