شروع سال تحصیلی 1398- 1397 و تقارن آن با ایام سوگواری سالار آزادی خواهان و حق طلبان جهان حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) فرصتی است تا در کنار تبریک به مناسبت شروع دوباره این رویداد خطیر و عظیم فرهنگی به عموم فرهنگیان پرتلاش، دانش آموزان امیدآفرین و خانواده های محترم ایران زمین و ضمن تکریم امر مقدس تعلیم و تربیت و توصیف و تبیین مرام حسینی(ع) در پاسداشت روح عدالت جویی و آزادگی به چند نکته بنیادی و چالش زای آموزش و پرورش کشور تاکید گردد و امید است سال تحصیلی کنونی همراه با تمرکز و توجه واقعی مسئولین کشور به مشکلات عمیق آموزش و پرورش و تلاش در رفع آن شود تا دوباره رایحه امید و شادابی بر سپهر این سیستم کهن و سرنوشت ساز میل به وزیدن نماید و بر این اساس چندین سخن با مخاطب قرار دادن ارکان مختلف جامعه مورد نظر قرار می گیرد:
1. سخنی با مسئولان محترم تراز اول کشور:
آموزش و پرورش با توجه به ادبیات و متون علمی و تجربیات کشورهای مختلف در طول روزگاران، محور تمام برنامه های توسعه و نیز کانون همه برنامه های پیشگیری و توان بخشی بوده است؛ لذا اگر مسئولین محترم کشوری به صورت واقعی و به دور از تعارف های مختلف در سطوح مختلف به توسعه همه جانبه جامعه حساس و علاقه مند هستند؛ ضرورت دارد تا از فرصت های موجود حداکثر استفاده را در جان بخشیدن دوباره بر نظام خسته و نالان تعلیم و تربیت کشور مبذول نمایند و فراموش نگردد که هر نوع کاستی در بی توجهی به نظام آموزش و پرورش کشور هزینه های بسیار سنگینی را متوجه جامعه کرده و خواهد کرد و در این میان باید تاکید کرد که آموزش و پرورشی که غرق در ابتدایی ترین مشکلات خود، معلمانی که درگیر در حداقل نیازهای معیشتی، دانش آموزانی که دور از غایت های اصلی تعلیم و تربیت و مسئولانی بدون باورهای عمیق و راهبردی نسبت به آن باشند؛ در برگیرنده دورنمای خوش برای جامعه نخواهد بود.
2. سخنی با مسئولان محترم آموزش و پرورش:
آموزش و پرورش ایران در کنار مشکلات عدیده مرتبط با ساختار کلان کشور، همواره اسیر سیستم بسته، ناکارآمد و خلاق مدیریتی بوده است که دستیابی به تحول پایدار را همیشه با مشکل مواجه ساخته است. سیستم مدیریتی که به دور از شایسته سالاری واقعی و بدون استفاده از ظرفیت های واقعی و عظیم فرهنگیان و مشارکت آن ها در تصمیم گیری های مختلف شکل گرفته است؛ بنابراین شایسته است مسئولین محترم آموزش و پرورش با جسارت و تاسی از منش رهبری آموزشی، زمینه های مشارکت معلمان را در تصمیم گیری های آموزش و پرورش به طرق مختلف فراهم آورند و فراموش ننمایند که شعار تحول در آموزش و پرورش با چنین سیستم بسته مدیریتی، سرابی بیش نبوده و نخواهد بود و هر نوع اقدام و حرکت در راستای تحول در آموزش و پرورش بدون همراهی واقعی معلمان دور از دایره امکان خواهد بود.
3. سخنی با فرهنگیان بزرگوار:
با توجه به اینکه فرهنگیان بی ادعا و پرتلاش کشور همیشه از حداقل های حقوقی برخوردار بوده و در مقایسه با بسیاری از کارمندان دولت از انواع تبعیض های دریافتی و منزلتی برخوردار هستند و هیچ وقت هم مورد حمایت های واقعی پایدار مسئولین کشوری واقع نشده اند؛ اما شایسته است این گروه مرجع در مقابل تحولات و چالش های آموزش و پرورش از لاک انفعال خارج شده و رویکرد فعالانه ای را در مقابل رویدادهای تعلیم و تربیت در قالب رفتارهای تیمی مختلف و کارآمد به کارگیرند؛ چرا که انفعال و بی تحرکی آن ها سبب جولان افراد و گروه های فرصت طلب در تصاحب ارکان و جایگاه های مختلف دستگاه آموزش و پرورش خواهد شد و موجب ابتر شدن فرصت های تحول مثبت در این سیستم خواهد شد.
4. سخنی با مدیران محترم مدارس:
مدیران مدارس به عنوان رهبران آموزشی در عرصه صفی دستگاه تعلیم و تربیت نقشی خطیر در تحقق اهداف آموزش و پرورش دارند؛ لذا ضرورت دارد از طریق تقویت کیفیت زندگی کاری برای معلمان و استفاده از مشارکت آن ها در تصمیم گیری های مدرسه، زمینه های تلطیف و بهبود جو یادگیری برای دانش آموزان را فراهم نمایند.
5. سخنی با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی:
تدوین قوانین مناسب و نظارت صحیح بر اجرای آن از مهمترین وظایف نمایندگان مجلس شورای اسلامی می باشد؛ وظایفی که در انجام آن، کاستیی های گسترده ای توسط نمایندگان مجلس به خصوص برای آموزش و پرورش انجام گرفته است. باید قبول کرد که تاکنون حرکت های اثربخش و اساسی توسط نمایندگان مجلس در ادوار مختلف برای حل مشکلات آموزش و پرورش و ارتقای جایگاه آن صورت نگرفته است و بسیاری از نمایندگان مجلس بجای تلاش در حل مشکلات نهاد آموزش و پرورش از طریق دخالت های گسترده در عزل و نصب های مدیریتی با توسل به امر استفاده ابزاری سبب افزایش مشکلات این سیستم شده اند و بر این اساس باید اذعان نمود که اگر نمایندگان محترم نسبت به انجام وظایف خود در ارتباط با آموزش و پرورش متعهد هستند ضرورت دارد از فرصت های باقی مانده نمایندگی حداکثر استفاده را در جهت حل مشکلات آن بنمایند؛ چرا که فرهنگیان این مرز و بوم دیگر اسیر شعارهای تبلیغاتی آن ها در انتخابات بعدی قرار نخواهند گرفت.
6. سخنی با تشکل های فرهنگیان:
فلسفه وجودی تشکل ها به طور اعم و تشکل های فرهنگیان به طور اخص در راستای تقویت نهادهای مدنی و بهره گیری از توانایی های گسترده تیمی در جهت حل مشکلات جامعه به خصوص مشکلات آموزش و پرورش می باشد. تشکل های فرهنگیان در جهت اثرگذاری مثبت بر رویدادهای آموزش و پرورش و تقویت اقبال عمومی فرهنگیان ضرورت دارد نسبت به رسالت های خود بیش از گذشته واقف بوده و به صورت شفاف و روشن در مقابل چالش های آموزش و پرورش تلاش نموده و موضع گیری نمایند و فراموش نکنند که صرف تلاش در جهت تصاحب و حفظ منصب های مدیریتی با روحیه محافظه کارانه سبب تنزل جایگاه آن ها در بین معلمان و به حاشیه رفتن اهداف واقعی آن ها خواهد شد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان