وزارت آموزش و پرورش، بیش از وزیر به مدیران توانمند در سطوح میانی نیاز دارد

این بار حتی زمزمه های پرونده استیضاح وزیر، روی میز رئیس مجلس شنیده می شود، در حالی که به نظر می رسد، وزیر هم از پاسخگویی به تمام شبهات ناتوان است، زیرا با تغییر اعضای هیأت دولت و حتی خط مشی نظام آموزش، مشکلات جای خود باقی است و این نارسایی ها مثل زخم های کهنه ای هستند که تاکنون وزارت آموزش و پرورش تلاش کرده تا با تجویز مسکن هایی در قالب بخشنامه و آیین نامه از عفونی شدن آن جلوگیری کند.

یکی از این زخم ها که در آستانه فصل ثبت نام مدارس سر باز می کند، اخذ اجباری شهریه به بهانه مشارکت های مردمی است.

اختلاف شهریه های مدارس غیردولتی، پایین بودن کیفیت آموزش در برخی از این مدارس، فوق برنامه های غیرضروری و اجباری، نیروهای مازاد، شرکتی، قراردادی و... از زخم های دیگری هستند که تاکنون خط و نشان وزیر و بخشنامه های تشریفاتی کمکی به بهبود آن نکرده است.

به تازگی نیز اعتراض معلمان به نابرابری حقوق و دستمزد در این وزارتخانه، نشان داده که افزایش 4000 میلیارد تومانی بودجه آموزش و پرورش در سال جاری هم شاید نتواند دردی از معلمان دوا کند.

مجلسی ها هم از آن طرف اجرا نشدن قانون پیش دبستانی و نابه سامانی در سیاست و برنامه های دانشگاه فرهنگیان را از ضعف های این وزارتخانه عنوان می کنند.

کمی دورتر از پایتخت، بی کیفیتی مدارس غیردولتی در شهرستان ها، نبود مدارس در شهرک های جدیدالتاسیس و نیز مدارس فرسوده و کپری در نقاط دوردست کشور، از گره های کور نظام آموزش است که تاکنون چانه زنی مجلس، افزایش اعتبارات، ورود بخش خصوصی و... نتوانسته آن را باز کند.تمام این مشکلات، نشان می دهد آموزش و پرورش با وجود این که همچنان پرمخاطب ترین وزارتخانه محسوب می شود، به آسیب شناسی نیازمند است.

از آنجا که وزرای آموزش و پرورش همواره در سیبل استیضاح بوده اند، نشان می دهد که این آسیب شناسی تاکنون مطمح نظر نبوده و تصور شده که تغییر مهره ها و افزایش سالانه اعتبارات کارساز خواهد بود.

نظام آموزش و پرورش نیازمند چند عنصر حیاتی است؛ برنامه های میان مدت، مدیران زبده و اعتبارات کافی.

  در این سه حوزه سال هاست پای وزارتخانه، می لنگد و با وجود اصرار بر تحول نظام آموزش و اجرای سند ملی در سال های اخیر، مشکلات خُرد و عینی در مدارس و برنامه های درسی، به سلب اعتماد برخی مردم نسبت به تحولات نظام آموزش منجر شده است.

به نظر می رسد، وزارت آموزش و پرورش، بیش از وزیر به مدیران توانمند در سطوح میانی نیاز دارد، برنامه عملیاتی و البته همراهی مجلس برای ساماندهی اعتبارات این بخش، کلید تقویت نظام آموزش است.

کتایون مصری - روزنامه نگار ( جام جم آنلاین )