چند صباحی است که مشکلات معیشتی فرهنگیان و اعاده رفع و رجوع تبعیض یا هر اسمی که بر آن بگذاریم از جانب قشر فرهنگیان، چالشی را در جامعه ایجاد کرده و موافقان و مخالفانی را با خود همراه کرده است . در حال حاضر راه حلی که دولت و وزارتخانه درنظر دارد در غالب طرح مبهم و غیر کارشناسی رتبه بندی معلمان ، چگونگی (کمیت و کیفیت ) این طرح را به اول مهر موکول کرده است .
آنچه که از قرائن پیداست این است که این طرح نمی تواند خواسته های این قشر را برآورده کند و مشکلات همچنان پا برجا خواهد ماند و شکاف خواسته یا ناخواسته ای که در بین دستمزد فرهنگیان و سایر مستخدمین دولت به وجود آمده به صورت مختصر رفع و رجوع می گردد .
از سویی مشکلات پرداخت یارانه های نقدی نیز در این برهه زمانی باری است که بر روی دوش دولت سنگینی می کند و تیم اقتصادی دولت برای رهایی از این هزینه ناخواسته با احتیاط و دلواپسی گهگاهی از قطع یارانه بعضی از اقشار حرف به میان می کشند طوری که احساس می شود بیان خط کشی و معیارهای حذف اقشاری از جامعه برای مشخص شدن بازخوردهای این راه کارها بیان می شود . از داشتن خودروی گران قیمت تا املاک چند تایی و مدیران رده بالای بخش خصوصی و دولتی و خط حقوقی دو و نیم میلیونی برای کارمندان دولت و.... از معیارهایی است که در جهت حذف یارانه ی اقشار مختلف جامعه اعلام شده در برنامه هاست .
در این نوشتار با ارائه طرحی ( در صورتی که مورد تایید همکاران فرهنگی قرار بگیرد ) پیشنهادی ارائه می گردد تا حدی مشکلات معیشتی فرهنگیان را پوشش و به موازات اجرای این طرح و جامعه آماری که این قشر دارند می شود نسبت به حذف حدوداً 4 میلیون نفر از یارانه بگیران جامعه اقدام کرد.
و اما طرح پیشنهادی:
همان طور که آمد یکی از معیارهای حذف یارانه کارکنان دولت حد نصاب حقوق دو ونیم میلیونی مستخدمین دولت است و دولت با توجه به حساسیت موضوع در این خصوص احتیاط به خرج می دهد و مماشات وار نمی خواهد بی گدار به آب بزند اما جامعه فرهنگیان در راستای راست آزمایی دولت نسبت به حل مشکلات فرهنگیان و کمک این جامعه به دولت محترم برای حدف آمار قابل توجهی از یارانه بگیران ، پیشنهاد می گردد پایه حقوق فرهنگیان را همان دو ونیم میلیون تومان قرار دهند ( با توجه به فاصله کم دریافتی بین فرهنگیان سقف حقوق با مدرک و سوابق بالا در حدود 3 میلیون تومان خواهد شد ؛ مبلغی در حدود دریافتی سایر کارکنان دولت ) و در عوض یارانه فرهنگیان و افراد تحت تکفل آنها حذف گردد .
امید است با توجه به بیان هزار باره مشکلات از جانب فرهنگیان این راهکار به پیشنهاد روی میز مذاکره فرهنگیان به دولتیان تبدیل شود . طرح رتبه بندی هم به مانند طرح های تشویقی سایر ارگان ها که در جهت ارتقای سطح کارایی کارکنان خود اعمال می کنند، برای فرهنگیانی برقرار گردد که در جهت ارتقای معلومات و مهارت های معلمی خویش همت و تلاش به خرج می دهند .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
ولی دولت چون از سرمایه داران تشکیل شد ه کاملا بر عکس عمل می کنه حقوق کارمندان بانک رو 800 هزار تومان اضافه می کنه حقوق معلمهان رو 14 درصد
پس میبینید که اینکه حقوق معلمها کمه ربطی به کاهش قیمت نفت نداره بلکه از بی تدبیری دولت هست
نظرات دوستان محترم را که خواندم چند نکته به ذهنم رسید که توجه همکاران گرامی را به آن جلب می کنم :
1 - به نظر می رسداکثر دوستانی که مخالف این پیشنهاد می باشند از کارکنانی در آموزش و پرورش هستند که همین حالا این سقف 2/5 میلیون را دریافت می کنند و متوجه نیستند غالب همکاران آنان خصوصاً در رسته آموزشی حقوقی زیر 1.700.000 تومان دریافت می کنند و این پیشنهاد می تواند در قبال حذف ناچیز و حقیرانه یارانه ای که هر روز برای آن سناریوئی نوشته می شود و آخرالامر هم حذف می گردد ، کیس مناسبی باشد.
2 - در نظر داشته باشید تنها راهکار فعلی دولت آنهم برای 5 ماه آخر سال ( با احتساب مقرری ماه اول ) فقط طرح رتبه بندی با افزایش متوسط 250 الی 300 هزار می باشد و لا غیر! انتظار اینکه دریافتی های جامعه یک میلیون نفری فرهنگیان را با چند ده هزار کارمند و کارکنانی که میلیونی حقوق می گیرند، در یک مرحله برابر سازی شود دست نیافتنی و کمی خوشبیانه است.
3 - ما ایرانی جماعت برای امری یا کلاً برای مدت های مدید بی خیال قضیه می شویم و خنثی ، یا روی موضوعی تمرکز کنیم بنیادی به قضیه ورود کرده طوریکه با اساس و ریشه مشکل پیدا خواهیم کرد و در نتیجه حاصل هیچ خواهد شد !و مثل همیشه و همه کارهایمان: این که مدتی آتش افروخته خواهیم بود و کم کم سرد شدیم دوره ی کمای ما ذوباره فرا خواهد رسید . رسیدن به هر خواسته ای گام به گام میسر و مقدور است نه با یا هیچ یا همه
4 - در این طرح سه مرحله ارایه شده اول رساندن حقوق پایه فرهنگیان به 2/5 میلیون ( خط دریافت یا حذف یارانه ) 2 - حذف داوطلبانه یارانه 3- اجرای طرح های تشویقی و رتبه بندی برای فرهنگیان واجد شرایط مانند سایر ارگانها .
5- این طرح از چند زاویه دولت را دچار چالش خواهد کرد و این قضیه او را در افکار و وجدان عمومی جامعه در موقعیتی قرار خواهد داد که واقعاً حق با فرهنگیان باشد نه اینکه در شرایط امروز با اخبار تکراری و مسخره و جانبدارانه پرداخت مطالبات ، تحصن برای افزایش حقوق و تنبیه دانش اموزان و ... وجه ی فرهنگیان دچار خدشه شده است .
محمد اکبری
چرا باید از حقمون کوتاه بیایم...
چرا همیشه منه معلمان باید به حداقل ها راضی بشم..
چرا امکان افزایش دو برابری حقوق اساتید وجود داره اما برای معلمان نه!!!
در زمان آقای حاجی(سال84) نیروهای حق التدریس به حق استخدام شدند,
بار مالی استخدام 40 هزار نیرو و افزایش حقوق استادان, بر دوش دولت احمدی نژاد افتاد و
البته تمام این بار مالی تامین شد...
دولتمردان ما اگر بخواهند هزینه ها را تامین کنند می توانند پس اگر تاکنون درباره اجرای طرح رتبه بندی و افزایش حقوق معلمان, چنین اتفاقی نیفتاده, به این دلیل است که متاسفانه دولتهای گذشته و فعلی, هیچ ارزشی برای جامعه فرهنگی فایل نیستند.
همکاران عزیز هیچکس به فکر نا نیست,تنها با مقاومت و پافشاری میتوانیم احقاق حق کنیم,
لطفا ازحق خودتان کوتاه نیایید....
اما در سالهاى بعد و تحت فشار زورمداران متاسفانه فاصله كمترين و بيشترين حقوقها چند برابر شد ضمن اينكه پرداختيهاى پنهانى به برخى از ادارات زورمدار زخمى بر زخمهاى قشر ضعيف خصوصا معلمين گرديد و سخنگويان دولت و مسولين مالى هم هرسال با بيان تحريمها ، كسرى بودجه علنا با ترفندهايى مانند ، دير دادن بودجه به مجلس ، بودجه پنهانى براى ادارات خاص ، نرخ تورم قلابى و ساختگى اعلام كردن و در نهايت با لبخندهاى ملتمسانه كه ما را ببخشيد بيش از اين مقدور نبود سروته قضيه را بهم مى آورند و كارمند و معلم بيچاره هم ناچرا در كلاس درس ، محافل خصوصى ، اتوبوس و تاكسى ، صف نان و گوشت حرفهايش را مى زد كه آنرا هم باد مى برد......ادامه دارد
اما آنچه مسلم است اگر مسولين صادقانه بخواهند عمل كنند و از ادارات و سازمانهاى زورمدار نمى ترسند و قصد سفسطه ندارند راه حل بسياراست كافى است فقط ساعتهايى را در اتوبوسها ، پاركها ، صفها و محافل افراد ضعيف جامعه حضور پيدا كنند تا راه حل را از زبان همين دلسوختگان بشنوند و عمل كنند و سپس دعاى خير آنان و شادابى و رضايت واقعى جامعه راببينند
البته چنانچه در پرداختها خط فقر واقعى را ملاك قرار دهند و در صد اضافه حقوق براساس آن باشد به راه حل صحيح نزديكتر است..... والسلام
کشورهای همسایه , با خودش مبلغی بین یک تا 3 میلیارد دلار به
عنوان کمک آنهم بلاعوض , برده و دودستی تقدیم رهبران آن
کشور کرد و آنها هم خیلی برای ملت ایران دعای خیر کردند , چگونه است که در این شرایط که همه از کمبود اعتبار و فشار
تحریم می نالند و افزایش حقوق معلمان را به این دلیل که برای
دولت بار مالی دارد غیرممکن میدانند , اما از جیب ملت و از همین
خزانه ی خالی ( البته برای خودمان ) اینطوری بذل و بخشش
میکنند . .
آنقدر حرافی کرده اید که ما معلمان دیگر به شما اعتماد نداریم.چون حرفتان با عملتان یکی نیست.
1- بازگو کردن مشکلات و کمبودهای جامعه به مسئولین مملکتی نتیجه بخش است 2- احساس می کنم افرادی مثل من قادر به بهبود وضعیت خود نیستند 3 - فکر می کنم افرادی مثل من در تعیین بسیاری از رخدادهای زندگی خود نقشی ندارند.4- افرادی چون من دستمان به جایی بند نیست و حرفمان به گوش مسئولان نمی رسد 5- شهروند عادی هم می تواند بر تصمیمات دولت تأثیر بگذارد 6- در برخورد با تحولات کشور احساس ناتوانی می کنم. 7 - فکر می کنم مقامات و مسئولین کشوری به نظرات افرادی مثل من احتیاجی ندارند. 8- رأی دادن تنها راهی است که افرادی مثل من از طریق آن می توانند نظر خود را درباره چگونگی اداره امور توسط حکومت بیان کنند. 9- آن قدر در زندگی خود گرفتارم که نمی توانم به سیاست فکر کنم.
1- آیا به جزء فرهنگیان محترم کارمندان دستگاه های دیگری نیز هستند و یا بوده اند که مشکل معیشتی و حقوقی داشته اند؟
2- اگر خیر چرا آن ها این مشکل را نداشته اند و اگر بلی آن ها چگونه این مشکل خود را به سامان رسانده اند؟
3- در این بین سهم چه کسی را برای حلّ این مشکل بیشتر می دانید؟ (خودت، وزیر، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس، رهبری یا کسان دیگری)
4- ترتیب پی گیری مشکلات از کجا و توسطّ چه کسانی و به چه صورت و با چه شیوه هایی باید انجام شود؟
5- سهم شما در پی گیری مطالباتتان برای رفع تبعیض و فقر و برپایی عدالت در بین کارمندان دولت به شیوه های مسالمت آمیز آن از قبیل (نوشتن نامه- مقاله- مطلب برای سایت ها یا مجلات و روزنامه های مختلف و مسؤولین نظام (وزیر، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس، رهبری و...) و یا داشتن ملاقات حضوری با آن ها یا تماس تلفنی چقدر بوده است؟
6- سهم شما در اعتراض های جمعی معلّمان در خصوص مسائل صنفی و کاری برای احقاق حقوقشان چقدر بوده است و آیا تا به حال کسی را تشویق به شرکت در این تجمّعات کرده اید؟
7- آیا برای حلّ مشکل خود از افرادی که عضو تتشکّل ها و احزاب سیاسی یا در پست های اجرایی مهمّی در هر سه قوّه (مجریه-مقنّنه- قضائیّه) و یا مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند ؛ تقاضای کمکی چه از لحاظ لسانی، قانونی و... داشته اید؟
8- چه راه حل هایی پیشنهاد می دهید که بدون اینکه کسانی از بیرون نظام آموزش و پرورش از مسائل و مشکلات آن ها به نفع خود سوء استفاده جنایی و یا برای رسیدن به اهداف خود کنند منجر به تحقّق خواسته های فرهنگیان شود؟
9- چه طور می شود هم به اهداف تحقّق عدالت و رفع تبعیض در بین کارمندان دولت رسید و هم انگ خائن، مهره ی دشمن، توطئه گر، آب به آسیاب دشمن ریز و... نخورد و هم دشمنان درجه ی یک نظام اعمّ از داخلی و خارجی از این حرکت معلّمان به نفع خود سوء استفاده نکنند و آن را مصادره ی به مطلوب نکنند؟
1- آیا به جزء فرهنگیان محترم کارمندان دستگاه های دیگری نیز هستند و یا بوده اند که مشکل معیشتی و حقوقی داشته اند؟
2-اگر خیر چرا آن ها این مشکل را نداشته اند و اگر بلی آن ها چگونه این مشکل خود را به سامان رسانده اند؟
3- در این بین سهم چه کسی را برای حلّ این مشکل بیشتر می دانید؟ (خودت، وزیر، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس، رهبری یا کسان دیگری)
4- ترتیب پی گیری مشکلات از کجا و توسطّ چه کسانی و به چه صورت و با چه شیوه هایی باید انجام شود؟
5- سهم شما در پی گیری مطالباتتان برای رفع تبعیض و فقر و برپایی عدالت در بین کارمندان دولت به شیوه های مسالمت آمیز آن از قبیل (نوشتن نامه- مقاله- مطلب برای سایت ها یا مجلات و روزنامه های مختلف و مسؤولین نظام (وزیر، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس، رهبری و...) و یا داشتن ملاقات حضوری با آن ها یا تماس تلفنی چقدر بوده است؟
6- سهم شما در اعتراض های جمعی معلّمان در خصوص مسائل صنفی و کاری برای احقاق حقوقشان چقدر بوده است و آیا تا به حال کسی را تشویق به شرکت در این تجمّعات کرده اید؟
7- آیا برای حلّ مشکل خود از افرادی که عضو تتشکّل ها و احزاب سیاسی یا در پست های اجرایی مهمّی در هر سه قوّه (مجریه-مقنّنه- قضائیّه) و یا مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند ؛ تقاضای کمکی چه از لحاظ لسانی، قانونی و... داشته اید؟
8- چه راه حل هایی پیشنهاد می دهید که بدون اینکه کسانی از بیرون نظام آموزش و پرورش از مسائل و مشکلات آن ها به نفع خود سوء استفاده جنایی و یا برای رسیدن به اهداف خود کنند منجر به تحقّق خواسته های فرهنگیان شود؟
9- چه طور می شود هم به اهداف تحقّق عدالت و رفع تبعیض در بین کارمندان دولت رسید و هم انگ خائن، مهره ی دشمن، توطئه گر، آب به آسیاب دشمن ریز و... نخورد و هم دشمنان درجه ی یک نظام اعمّ از داخلی و خارجی از این حرکت معلّمان به نفع خود سوء استفاده نکنند و آن را مصادره ی به مطلوب نکنند؟
اگر حالتی خاص موجب شود که هزار نفر،هر کدام یک ریال ضرر کنند امّا یک نفر هزار ریال نفع ببرد، این فرد انرژی فراوانی صرف حفظ این حالت خواهد کرد، امّا هر یک از آن هزار نفر زیان دیده، از خود فقط دفاعی ناچیز خواهند کرد و در نهایت نیز به احتمال زیاد، آنکه با علاقه و پی جویانه برای حفظ منافع هزار ریالی خویش اقدام کرده است، پیروز خواهد شد.
ما و مجنون همسفر بوديم در دشت جنون --- او بمطلب ها رسيد و ما هنوز آواره ايم .
من نميگويم سمندر باش يا پروانه باش --- چون بفكر سوختن افتاده اي مردانه باش .
چگونه می توانیم بر سهم خود از مزایای اجتماعی بیفزاییم؟ گام اوّل در این راه تشکیل گروه ها و تجمّعات صنفی، مانند جمعیّت، انجمن، اتّحادیّه، سندیکا، و به عبارتی، تشکّل های مدنی است. افرادی که در یک نقش خاصّ فعّالیّت می کنند، بعد از آن که احساس کردند که به صورت فردی نمی توانند سهم خود را از مزایا افزایش دهند، به گفتگو با یکدیگر می پردازند. گفتگو درباره ی ناعادلانه بودن سهم خود از مزایا در آن ها احساس و آگاهی مشترکی پدید می آورد ؛ مبنی بر این که باید خود برای افزایش سهمشان اقدام کنند. این احساس و آگاهی مشترک و لزوم اقدام دسته جمعی، آن ها را به ایجاد تشکّل های مدنی و صنفی سوق می دهد. در مرحله ی دوّم، تشکّل ها به عنوان نماینده ی افرادی که در آن نقش خاصّ فعّالیّت می کنند، با دولت و سایر گروه های اجتماعی وارد گفتگو می شوند. این گفتگو می تواند از طریق نشست های مشترک، دیدار با مقامات دولتی و نمایندگان گروه های دیگر، صدور اطّلاعیّه، انتشار یک نشریّه (به صورت مستمر) و اعلام مواضع در آن باشد.
در گام سوّم، در صورتی که گفتگوها ثمری نداشته باشد، تشکّل های مدنی ممکن است به اقدامات دیگری چون راه پیمایی و اعتصاب دست بزنند تا از این طریق دیگران را وادار سازند که سهم واجدین نقش مورد نظر آن ها را از مزایا افزایش دهند.