کشورهاي در حال توسعه و طرح هاي بنيادين آموزشي

  کشورهايي با سيستم هاي آموزشي متصلب به جاي کمر خم کردن زير فشار قرن ها تحمل انديشه هاي جزمي متنازع، عملا مي توانند روش هاي بهتري براي آموزش کودکانمان بيابند.

آموزش ارزان نيازي اساسي در کشورهاي در حال توسعه است.

بسياري از کشورهاي آفريقايي و آمريکاي لاتين جمعيت زيادي در رده کودکان در سن تحصيل دارند اما مدرسه، معلم و منابع کافي براي تامين مخارج آن ها ندارند.

به همين دليل است که اکثر ابتکارات بنيادي در امر آموزش را مي توان در کشورهاي فقيرتر شاهد بود؛ نه در کشورهاي غني. گرچه تاسيس تاثيرگذار مراکزي چون آکادمي و يوداسيتي خان ثمره نظام آموزشي آمريکايي است، اما کشورهاي در حال توسعه بيشترين مطالبات برآورده نشده و کمترين انگيزه را براي بازگشت به مدل هاي سنتي دارند .

پابلو جنکينز از کشور کاستاريکا به عنوان موسس يک شرکت آموزشي مي گويد: «بهره نفوس در اولويت است». «در دوره اي به سر مي بريم که جوانان بيشتري در رده سني تحصيل و کار داريم که اين ميزان را هيچ گاه تا پايان عمر شاهد نخواهيم بود. بايد مطمئن شويم که اين افراد داراي سطح بالايي از سرمايه انساني و تحصيلات هستند».

« بهره نفوس » به منافعي اطلاق مي شود که کشورها به واسطه داشتن نيروي کار بيشتر به نسبت افراد تحت تکفل (افراد جوان و سالخورده اي که نيازمند حمايت هستند)از آن بهره مند مي شوند.

اقتصاددانان، بخشي از رشد اقتصادي شرق آسيا در قرن بيستم را ،به ويژگي هاي جمعيت شناختي نسبت مي دهند و بر اين باورند که آمريکاي لاتين مي تواند وارد دوران شيرين اقتصادي خود شود.

سئوال اينجاست که آيا آمريکاي لاتين نيروي کار متناسب براي بهره مندي ازاين فرصت را دارد يا خير؟ اينجاست که جنکينز دو شکاف اصلي را تشخيص مي دهد. اول آنکه سيستم آموزشي کاستاريکا نمي تواند به قدر کفايت براي دانش آموزان جذاب باشد زيرا آموزه هاي مدرسه به اندازه کافي متناسب و مرتبط نيست. و دوم اينکه معلم ها با استانداردهاي بالاي مکفي آموزش نديده اند. وي مي گويد: «اکثر معلم هاي زبان انگليسي در اين کشور سطح متوسطي را از مهارت هاي زباني دارند. »

جنکينز مي گويد کشورش بايد به جاي ريسک بر سر کارهاي بي اثر به روش هاي جايگزين بيانديشد.

ما نمي توانيم براي تربيت نسل جديد معلم هاي انگليسي صبر کنيم تا در 20 سال آينده فرزندانمان را در مدارس آموزش دهند. علاوه بر اين، نمي توانيم کادر آموزشي خود را ارتقا دهيم و اميدوار باشيم که معلمان آگاهي هايشان کمي بيشتر شود و بتوانند از آن در راستاي آموزش دانش آموزان بهره ببرند.

يک گزينه اين است که به معلمان کمتر اتکا کنيم. جنکينز و همکارش مليسا مونگ اخيرا طرحي آزمايشي را با استفاده از سايت دولينگو که يک سايت آموزش زبان رايگان و محبوب است آغاز کرده اند. در اين سيستم آموزشي،  دانش آموزان به اين منظور در کلاس گرد هم مي آيند که به جاي نشستن رديفي در صندلي ها و گوش دادن به سخنراني معلم، خود در فرآيند يادگيري مشارکت کنند.

هر دانش آموز به طور مستقل کار مي کند و مراحل زبان آموزي سايت دولينگو را پشت سر مي گذارد. نقش معلم در اين سيستم بيشتر «همراه» است تا رهبر.

جنکينز مي گويد در اين سيستم بر شخص معلم تاکيد کمتري شده و تاکيد بيشتر بر افراد مختلفي است که هر کدام با سرعت خاص خود مطلبي واحد را فرامي گيرند.

معلمان از سخنران به تسهيل گر تغيير نقش داده اند و به دانش آموزان در مسلط شدن بر ابزار آموزشي کمک مي کنند. در همين راستا کودکان را در گروه هاي دونفره قرار مي دهند تا بتوانند از يکديگر بياموزند.

اين سيستم آموزشي نسخه اي از کلاس هاي معکوس است که در آن دانش آموزان ابتدا خودشان اطلاعات اصلي را فرا مي گيرند (که مي تواند از طريق آموزش هاي آنلاين باشد) و سپس در کلاس به طرح مشکلات درسي  مي پردازند.

تکاليف منزل تبديل به تمرين هاي کلاسي مي شوند. در نسخه جنکينز و مونگ عناصر آموزشي مبتني بر بازي نيز اضافه شده است. اين عناصر برگرفته از سايت دولينگو است که تنها در کاستاريکا 500000 کاربر دارد. عناصر خاصي در بازي هاي ويديويي نهفته است که افراد را بسيار منعطف مي کند. گويي نوعي حس طلب براي يادگيري در اين بازي ها وجود دارد .

تا کنون تنها 600 کودک (و 15 معلم) در اين طرح آزمايشي شرکت کرده اند با اين حال پيشگامان طرح مدعي اند که اين طرح مي تواند راهي براي دسترسي گسترده تر به فراگيري زبان علي الخصوص براي کودکان ده سال و بيشتر ارائه دهد. اشاره جنکينز به کم هزينه بودن اين روش( ده تا بيست دلار در ماه) با توجه به رايگان بودن نرم افزار آن، مويد همين امر است.

اين رويکرد شباهت هايي با ساير روش هاي ابتکاري بزرگ در آمريکاي لاتين از جمله مدارس اينووا دارد که توسط کارلوس رودريگز ميلياردر پرويي پشتيباني مي شود.

مدارس اينووا به واسطه برخورداري از مدلي تلفيقي توانسته است تا کنون 60000 دانش آموز جذب کند.

در اين روش تلفيقي، دانش آموزان با دو شيوه خودآموزي با استفاده از يک لپ تاپ و جمع آموزي از طريق شرکت در جلسات گروهي (با استفاده از محتواي توليد شده توسط آکادمي خان) به فراگيري دروس مي پردازند. شهريه اين طرح در حدود 100 دلار در ماه در نظر گرفته شده که براي قشر متوسط جامعه نيز مقرون به صرفه است.

جنکينز مي گويد «هدف ما تغيير تدريجي کارکرد کلاس درس در مدارس است». وقتي اساتيدي با دانش زباني محدود و دانش آموزاني در سطوح مختلف داريد، يادگيري انفرادي و با سرعت يادگيري اختصاصي مي تواند حداقل در اين زمينه ( آموزش زبان) روشي بسيار قدرمند باشد.

روزنامه اطلاعات