تحصن و یا به عبارتی اعتراض اخیر معلمان که به صورت پراکنده برگزار شد حامل پیام و نیز مسائل و نکاتی بود که به آن اشاره می شود :
1-مطالبات معلمان :
مطالبات معلمان یک واقعیت است و البته حقی که تاکنون به طور کامل به آن پرداخته نشده است . این مطالبات و به عبارتی " معوقات " که اکثرا در حوزه « اقتصاد و معیشت معلمان » طبقه بندی می شوند هر ساله به علت ساختار بودجه و مسائلی که بر آن مترتب است از زمانی به زمان دیگر منتقل می شوند .
تا زمانی که دو مساله به عنوان دو مقدمه و پیش زمینه در آموزش و پرورش به طور جدی و اساسی به آن پرداخته نشود ، این دور باطل ادامه خواهد داشت .
اول کسری بودجه آموزش و پرورش است که همزاد اصل بودجه گشته است !
بودجه باید بر اساس داشته ها و نیز نیازهای اصلی و واقعی یک دستگاه تدوین شود و اصولا درزمان تنظیم بودجه باید بدهی ها ( معوقات ) صفر شود .
دوم ، معضل ساختار نیروی انسانی در وزارت آموزش و پرورش است . وجود بیش از 350 هزار نیروی ستادی و اجرایی در برابر فقط 650 هزار معلم با هیچ منطق و عقلی سازگار نیست !
تا این نسبت به طور منطقی و ریشه ای اصلاح نشود همچنان باید بیش از 99 درصد بودجه صرف هزینه های پرسنلی شود و متاسفانه در بر همان پاشنه خواهد چرخید .
از سوی دیگر ، فقدان یک اراده جدی و مستمر برای پایان دادن به " تراژدی مطالبات معلمان " موجب شده است تا این " حق مسلم معلمان " به اهرم و نیز بنا بر مقتضیات ، ابزاری برای فشار مجلس به وزیر مانند استیضاح و یا احتمالا تسویه حساب گروه ها و جناح های سیاسی تبدیل شود ...
2-مدیریت مطالبات معلمان ( تشکل – رسانه ) :
حال که این مطالبات وجود دارند باید به نحوی مدیریت و سازمان دهی شوند .به نظر می رسد مدیریت این مطالبات را باید تشکل ها عهده دار شوند .
تشکل ها و گروه های معلمی باید با تعریف ، طبقه بندی و نیز کانالیزه کردن این مطالبات در سطوح مختلف ، به کارکردهای اصلی خود عمل کنند .
در واقع ، همان نقش واسطی که میان بدنه و مدیریت باید تببین و پیموده شود .
مدیریت این مطالبات تابعی از فضای موجود جامعه است و هر چه این فضا آزادتر و دموکراتیک تر باشد ، فضا برای بحث کارشناسی و اقناع گر فراهم تر خواهد بود .
متاسفانه در دولت های نهم و دهم به علت فضای انقباضی و بسته ای که ایجاد شد ، مدیریت منطقی این مطالبات به تاخیر افتاد و تصور می شد که بیان نکردن این مطالبات موجب پاک شدن صورت مساله خواهد بود ...
شاید تصور می کردند که مطالبات معلمان فراموش می شود !
هم زمان با مطرح شدن بحث های بودجه ای ، این بحث ها نیز پررنگ تر شد ضمن آن که هنوز وجود مساله ای به نام " تبعیض " برای افکار عمومی معلمان لاینحل مانده است .
ارسال نامه های مختلف برای سایت سخن معلم از گوشه و کنار کشور ، نشان می داد که معلمان مطالبات جدی دارند و انتظار آن ها از مسئولان ، شنیدن و اقدام مقتضی است .
شاید مهم ترین آن ، نامه معلمان سبزواری بود که با امضای بیش از 30 هزار معلم مهر تایید گرفت ، کاری که تاکنون سابقه نداشت و البته حرکتی " آگاهانه ، مدنی و ستودنی " بود . ( این جا )
از نظر ما ، این گونه کنش ها ، ماهیتی مدنی داشته و در شان شخصیت و جایگاه اجتماعی معلمان است و سخن معلم نیز بر اساس وظایف حرفه ای و رسانه ای خود همه این نامه ها را منتشر کرد .
اما در جریان تحصن اخیر ، متاسفانه تشکل ها نتوانستند به وظایف و کارکرد های خود عمل کنند . بسیاری از تشکل ها در مورد این موضوع ، نقشی " منفعلانه " داشتند و حتی بی تفاوت از کنار آن گذاشتند ...
البته قرار نیست تشکل ها در مورد همه حرکات ریز و درشتی که انجام می شود پاسخ گو باشند اما در مورد اخیر و نیز با وجود انبوه نامه ها و درخواست ها ، واکنش مناسب و منطقی تشکل ها را می طلبید .
حرکتی که شروع شد ناشی از " نقش رسانه " در عرصه جامعه و روابط آن بود .
برخی از تشکل ها مانند کانون صنفی معلمان ایران ( تهران ) تا موعد مقرر سکوت کردند و همین که رگه هایی از اعتراض مشاهده شد یک روز پس از اعلام قبلی و در 30 / 10 / 93 سعی نمودند تا به نوعی خود را به این اعتراض " الصاق " کنند !( این جا )
به نظر می رسد نقش واقعی یک تشکل ؛ افتادن به دنبال جریانات مختلف و تعریف و یا نکوهش آن و... نمی تواند باشد .
یک تشکل باید با تکیه بر اهداف و ماموریتی که در چارچوب یک استراتژی مشخص و با استفاده از تاکتیک های قانونی و مدنی برای خود تعریف کرده است حرکت کند .وظیفه تشکل باید فرهنگ سازی و آگاه سازی لایه ها بر اساس همان فلسفه ای باشد که تبیین شده است حتی اگر طیفی از معلمان آن را قبول نداشته و در برابر آن موضع بگیرند .
استحاله تشکل ها در برابر امواج و فقدان شجاعت و یا صراحت در جهت تبیین نقش و فلسفه واقعی تشکل در مبارزات صنفی ، فلسفه وجودی تشکل ها را بیش از پیش در برابر پرسش های جدی قرار خواهد داد .
حرکت در فضای ابهام ، موج سواری بر مطالبات ، گره زدن منافع فردی و یا گروهی با منافع جامعه و عدم تفکیک میان آن دو ، توده گرایی که نتیجه منطقی آن عوام فریبی است و... آسیب هایی هستند که تشکل ها را تهدید می کنند و باید از آن اجتناب کرد .
3-رسالت سخن معلم :
در جریان اعتراض اخیر ، برخی قصد داشتند که از این رسانه به عنوان ابزاری برای اطلاع رسانی ، هماهنگی و حتی مشروعیت بخشیدن به جریانی استفاده کنند که اصولا :
1-هدف از این اعتراض مشخص نبود .
2-مسئولان و یا طراحان این پروسه اعتراضی مشخص نبودند .
3-مطالبات مطرح شده همانند انتظارات نمایندگان محترم مجلس بسیار کلی بود !
این در حالی است که در مدیریت مطالبات هر چقدر خواسته ها محدودتر باشند به همان نسبت عملیاتی تر خواهند بود .
4-پروسه زمانی تعریف شده برای آن مشخص نبود و برخی قصد داشتند آن را به به جریانی ادامه دار و زنجیره ای تبدیل کنند .
این وضعیت با یک حرکت مدنی و در چارچوب قانون مغایرت دارد و چه بسا موجب سرخوردگی معلمان می شود .
و...
ذکر این نکته مهم است که تحصن و نرفتن بر سر کلاس نقض مسلم حقوق دانش آموز و اولیاء آن ها است .
معلمان باید جامعه را نسبت به نقش واقعی خود توجیه و اقناع نمایند . برخی و شاید بسیاری از معلمان بر این مساله معترضند که اصولا آن ها توسط جامعه ، مسئولان و... دیده نمی شوند .
الزام منطقی دیده شدن حتما شلوغ کردن ، کم کاری ، نادیده گرفتن حقوق دیگران و جامعه و... نیست !
برای " دیده شدن " راه های بسیاری وجود دارند که یکی ازآن ها حضور پر رنگ و نیز پر ملاط در " رسانه ها " آن هم در عصر " رسانه " است .
قرار نیست هر چه که ما فکر می کنیم درست و غیر قابل رد کردن باشد .
نقش یک معلم با " قلم " و " اندیشه " تعریف و تببین می شود .
تنها در سایه یک اندیشه برتر و پویایی آن است که می توان خود را به معادلات و حتی معدلات تحمیل نمود .
در مورد مطالبات و سطح بندی آن ها نیز مطالبی وجود دارد که در آینده تقدیم دوستان و مخاطبان سخن معلم خواهد گردید .
نقد دوستان راه گشای ما برای انتخاب اندیشه ی برتر خواهد بود .
با احترام .
علی پورسلیمان
مدیر گروه سایت سخن معلم
نظرات بینندگان
از سوی دیگر، اصولگرایان که تمام قد در مقابل دولت جناب آقای دکتر روحانی صف آرایی کرده اند بعید نیست با اغراض سیاسی در تنور اعتراضات فرهنگیان و دیگر اقشار جامعه دمیده و به این وسیله بخواهند عرصه را بر دولت او تنگ کنند؛ تاکتیکی که یک بار در زمان ریاست جمهوری جناب آقای خاتمی آن را آزموده و نتیجه گرفته اند.
1-کشور برای معلمان همیشه وضعیت بحرانی داشته است
2-بیشترین ضربه را در دولت قبلی خوردیم اما دولت جدید نیز هیچ قدم درستی برنداشت.
3 ما درخواست افزایش حقوق نداریم ما سالهاست خواستار رفع تبعیض هستیم
4- اگر نیست باید برای همه نباشد و اگر هست باید برای همه باشد
5 ما بادولت منتخب خود سر جدال نداریم ،بی توجهی به معلمان نظر حاکمیت است نه فقط دولت.
وقتی نفت 100و 150 دلاری می فروختند و تحریم هم نبودیم کی به فکر ما بود اگر آن موقع کمی به فکر ما بودند انباشت مطالبات بوجود نمی آمد ما هم الان با تمام وجود در برابر مشکلات طاقت می آوردیم ولی مسئاله این است که دیگر نمی توانیم تحمل کنیم ؛ نمی شود. تبعیضها را نمی بینبد؟؟؟؟؟
در کشوری که کانون صنفی به رسمیت شناخته نمی شود چگونه می توان از آن انتظار شجاعت داشت.هنوز این منطق و خواسته مدنی معلمان پس از 35 سال رو هواست و هیچ ارگان و نهادی نسبت به قانونی کردن فعالیت آن اقدام نمی کند چون اصلا از نظر آنها هر تشکلی که معلمان داشته باشند مشکل ساز خواهد بود.
بنابراین هر معلم باید به این منطق و عقلانیت رسیده باشد که در مقابله با ظلم از هر ابزار ممکن جهت احقاق حق و رفع تبعیض استفاده کند. برای اینکه منطق عقلایی و نجابت بیش از حد معلمان ابزاری برای سرکوب خواسته های معلمان شده است.
مواظب باشید مصداق عبارت " دوست داشتن چیزی شمارا کور و کر نکند" نشوید!!!!!
این نصایح شما هم جناب احم آقا از جنس نصیحت های چند دهه گذشته گروه های قدرت برای حفظ موقعیت خود است!
راستی سایت لیزینگ فرهنگیان را دیده اید به تازگی سانتافه ، سوناتا و خودرهای 200000000 اعلام کرده با اقساط 2500000 با این افزایش 14 درصدی فکر کنم بتونیم بخریم الیته عکسشو.
سخن معلم یک رسانه به واقع مستقل حرف ای و مستقل است .
آقای پورسلیمان هم نشان دادند که یک روزنامه نگار حرفه ای و مستقل هستند .
موفق باشید .
1 - کانون صنفی خود را قیم معلمان کشور نمیداندکه توقع داشته باشد همواره معلمان پشت سر آنها حرکت کنند و فقط نگاه به دست آنها داشته باشند بلکه بر عکس بدنه آموزش و پرورش را مخیر میداند که از هر راهی که صلاح میداند مطالبات خود را پیگیری نماید. ما هرگز داعیه و یا آرزوی رهبری مطلق معلمان را نداشته ونداریم و برای آنها نسخه نپیچیده ایم.معلمان میتوانند با تشخیص خود تند تر و یا جلوتر از ما حرکت کنند.
2-قرار نیست که فقط یک تشکل با دادن هزینه های فراوان اعم از زندان و تبعید و تهدید و ... بار سنگین حرکت حق طلبانه معلمان را بدوش بکشد . در یک کلمه ما قهرمان نیستیم و معلمان نیز قهرمان نمیخواهند .معتقدیم اگر هزار نفر هر یک ، یک گام برذارند بهتر از این است که یک نفر هزار گام بردارد.
اجازه بدهید باصراحت بگویم کانون صنفی معلمان متاسفانه جسارت حرکت شجاعانه را ندارد و ما این را بارها آزموده ایم پس توجیه نکنید.
ازشما بیشتر از این انتظار نمی رود .
4 - به نظر بنده سوار شدن بر موج ایجاد شده و مصادره آن به نام یک تشکل دور از اخلاق سازمانی بود که کانون به آن وارد نشد و صرفا پس از انجام آن به اطلاع رسانی آن مبادرت ورزید بنابراین ادعای ااصاق خود به این حرکت از سوی سردبیر محترم کاملا بی مورد است.
سلام
سخن معلم به نکته درستی دست گذاشته است .
غالب تشکل ها در این موضوع منفعل بودند .
کانون صنفی هم برای موج سواری وارد این حرکت شد هر چند استقبال چندانی از آن نشد !
چرا فکری اساسی و بنیادی نمی شود/
چرا به جای اینکه درصدی از حقو قمان را به صندوق ذخیره واگذار می کنیم و سودش به جیب کی می رود بماند بیاییم برای فعالین کانون صنفی هزینه کنیم شاید گشایشی در وضعیت بحران زده ی ما فرهنگیان شود/باتشکر از سایت خوبتان.
بااین گفته آقای زینال زاده موافقم.این حرکت معلمین هم تاثیر مثبت خودش راداشت وهمگان متوجه شدندکه معلمین به تبعیض معترضند.حال میشود این گردهمایی ها راخارج از تایم مدرسه انجام داد تا دانش آموزهم ضررنکندولی نمیشود دست روی دست گذاشت.
ما حرکت پرستاران رادیدیم که بایک باراجتماع کردن،حق خودراگرفتند.گفتگو حرف اول همه است ولی درادامه اجتماع منطقی وصنفی هم یکی از راهکارهای قانونی وموثر رسیدن به حقوق خود است که در همه دنیا وجود دارد وهیچ ایرادی هم ندارد.
سلام
از نظر شما سپاسگزارم .
1-یکی از نکات بنیادین در نقد سخن ، توجه به محتوا بدون نیت خوانی است .
متهم کردن دیگران به صفاتی چون خود شیرینی ،امتیاز طلبی ، جاه طلبی و... نشانه ضعف منطق و قدرت گفت و گو است .
2-دوست عزیز
کسی مخالف نقد و اعتراض نیست .
همان گونه که قبلا نیز بیان شده است ، معلمان به این معترضند که در معادلات جامعه دیده نمی شوند (البته حق هم دارند) ، راه کار آن هم بیان شده است . این که برخی معلمان حوصله این کار را ندارند آن بحث دیگری است .
در زمان دولت سابق اصولا کسی جرات انتقاد و یا اعتراض نداشت چه برسد به این که بخواهد تحصن کند !
( مثلا در اتاق دبیران معلمان غالبا سکوت می کردند و یا در نهایت پیامک های خنده دار و جوک و...برای یکدیگر نقل می کردند )
چرخه ی بی فرجام " شورش - استبداد " و بالعکس " استبداد - شورش " باید یک جایی متوقف شود و عقلانیت ملاک و معیار رفتارها قرار بگیرد .
3- فرموده اید : " کسانی که در حصار حزبی گرفتار آمده اندآنقدر به شدت بر طبل نکوهش معلمان متحصن میکوبند که بعید نیست کتفشان بیرون بزند!"
در این مورد شناسنامه سخن معلم ( درباره ما ) را مطالعه بفرمایید .
4-سخن معلم از ابتدا مواضعش را مشخص کرده است و از کسی و یا گروهی واهمه ای ندارد که بخواهد به لکنت زبان افتاده و یا چیزی را مخفی کند .
سخن معلم تاکنون نسبت به این مساله بی تفاوت نبوده است و بر اساس آن چه به آن رسیده است موضع گیری می کند .
در پناه حق ، تندرست باشید .
صد البته که تقاضای ارتقای منزلتی وشغلی اولین واساسی ترین حق فرهنگیان است ،ولی درد این است که من با توجه به سابقه کانون صنفی معلمان بعید میدانم از تنور این کانون نانی گرم شودومصیبت بار تراینکه با رصد سو گیریها ومواضع کانون صنفی معلمان خاصه در این سالهای اخیر استنباط میشود مسوولان کانون بیشتر دنبال نمدی برای کلاه خود هستند تا پیشقراولی وهدایت معلمان.
جناب پور سلیمان عزیز:
من حافظه ضعیفی دارم ولی امید وارم در آرشیو ذهنی یا مطبوعاتی شما حداقل شمه ای ازصحبتهای مسوول این کانون دریکی از روزنامه های کثیر الانتشار در تعریف وقبول تام اقدامات دولت پیشین وجود داشته باشد. که اگر چنین باشد تقاضا دارم آن را از سر رسالت عظیم خبرنگاری در این تارنما منتشر کنید. تا حواسمان باشد چه می کنیم وبه اصطلاح قدما یک وقت به خود نیاییم وببینیم که این همه وقت بی علم سینه می زدیم..
باسپاس وقدر دانی مجدد ازجنابعالی وهمکاران گرامی.
یکی از مطالعه کنندگان این مقاله ام و البته این ذهنیت را داشتم که درراستای آن مقالات راهبردی قبلی ،مقاله ای بخوانم که چندان این انتظار بجا نبود . در هر حال نظراتی به این شرح تقدیم میدارم:
1-مقاله با عنوان مطالبات شروع شده است در حالیکه آنچه متعرضش شده اید نه مطالبات و نه مطالبات معیشتی بلکه سخن از معوقات بوده است.هرچند در پایان مقاله نوید ارائه مقالاتی در خصوص مطالبات راداده اید که حتما قابل استفاده خواهد بود.
2-مشکل حادتر از انباشت نیرو در حوزه های اجرایی و ستادی - که علی القاعده مرحله سوم تولید را تداعی میکند_ همانطورکه به حق اشاره شده ساختار آن است که وقتی تبدیل به چارت سازمانی میشود همان فاجعه را به بار می آورد . آیا یکی از مطالبات نمیتواند ایجاد انقلاب در ساختار و توجه واقعی به استقلال واحدهای آموزشی وتبدیل چارتهای عریض و طویل به سازمانهای سبک و پویا باشد؟
3- از نشانه های تشکلهای پویا میتواند به روز بودن و عقب نبودن از حرکتهاو خواسته های ی معقول اعضاء است .
مع الوصف نباید در مواردی که تشکلها بعد از حرکت اعضا به حرکت در می آیند و یا حرکتشان را تایید میکنند خرده گرفت.
4- حرکت های کورکورانه مشکلات را پیچیده تر میکند و با نظر شما کاملا موافقم که حرکتها باید شناسنامه دار بوده و هدف حرکتها مشخص واعلام شود.
5- چنانچه تحصنها و اعتراضهایی از این دست منعی با قوانین کشور نداشته باشد استفاده از آن پس از طی تمامی مراحل و راهکارهای مدنی اجتناب ناپذیر است . البته برای کم کردن نگرانی ای که بدان اشاره فرمودید پیشنهادسر کار خانم قربانی و یا تشکیل کلاسهای جبرانی و... قابل اجرا است ودر هر حال باید در این موارد از قبل به اطلاع خانواده ها رسانده شود .
6- سلاح اصلی معلم "قلم" و" رسانه" است ولی اینکه اینها
تنها سلاح معلم باشد با شما موافق نیستم .مگر آنکه از نظر قانونی مجوزی جز این شیوه نباشد که بسیار بعید است.
با آرزوی توفیق الهی برای شما و تمامی دست اندر کاران.
جناب موسوی
از نظرات وزین شما سپاسگزارم .
1- نظرات من در مورد " مطالبات " تابع نظریه قبلی من است و نقل یک مطلب به معنای تایید صورت مساله نیست .
2-با سخن شما در مورد تمرکز زدایی تدریجی و نسبی موافقم .
3-من در قسمتی به انفعال تشکل ها اشاره کرده ام .
این یک واقعیت است . اما نظر من این است که تشکل ها باید جریان ساز باشند و نه این که " موج سواری " و یا " میراث خواری " کنند .
حرکت اخیر اعتراضی ناشی از نقش " رسانه " بود و نه تشکل .
تشکل ها نمی توانند بدون تئوری و طراحی ساختار وارد فاز حرکت شوند .
4-با توجه به تجربیات و مشاهدات ، نه تحصن و نه تجمع نمی تواند در احیای مطالبات معلمان تاثیرگذار باشد .
تجارب مربوط به تجمعات سال 80 ، تحصن های سال 82 و 83 و سرانجام تجمعات بهمن و اسفند سال 85 به عنوان کسی که در بطن جریانات بوده ام ، باید راه گشای تشکل ها باشد . آزموده را آزمودن خطاست .
5-اکنون نیز بر این باورم که جنس معلم اندیشه است . چرا فرهنگیان از ظرفیت های قانونی مانند شوراها ، مجلس و... برای تاثیرگذاری و تغییر معادلات استفاده نمی کنند و مدام به دنبال روش های مورد آزمایش قرار گرفته هستند .
باید از طریق مشارکت در ساختار قدرت به دنبال احیای جایگاه واقعی معلمان بود .
با تشکر .
سخن معلم سه ویژگی مهم دارد :
صداقت ، تدبیر و شجاعت .
همین سه عامل ، سخن معلم را سخن معلم کرده است .
آرزوی موفقیت برای همه بچه های سخن معلم به ویژه علی پورسلیمان عزیز و دوست داشتنی .
نکنه ترسیدید تا معلم سر کلاس نرود حقش را نمی گیرد .
معلمان عزیز دولت جدید هیچ اعتنایی به ما نمی گذارد مگر با تحصن .
سواره هم ( یعنی کسی که وسیله حرکت داره )خبر پیاده نداره
1.حقوق شما حدودایک میلیون است وماهی سیصدتاچهارصدهزاراجاره خانه می دهیدوبرای رفت وآمدبه مناطق محروم نیز ماهی بطور متوسط صدهزار تومان هزینه می کنید وماهیانه سیصدتاچهارصد هزار تومان قسط هم پرداخت می کنیدبامابقی پول هم خرج شکم بچه هایتان وپوشاک و...آنهاراتامین کنید حتما که نبایدغذایتان نان وپنیرباشدبانان خالی هم می شود شکم راسیرکرد.شما هم مثل بقیه وزرا و رواسا که بیچاره ها همیشه روزه هستن
آقای سر دبیر تا حالا هم از ادب و نزاکت فرهنگیان تا جایی که شده سوء استفاده شده...
اگر تونستن حق راننده های ترمینال رو بخورن ، همشون با چوب و چماق میرن سر وقت مدیر عاملشون...
پس لازم است خودمان خود راقوی کنیم تا کوچکترین حرف ما راجدی بگیرند.قانون نانوشته اینست که سخن کسی را جدی میگیرند که بدانند در کلامشان عملا جدی هستند وپاسخ ندادن به خواسته آنها روش درستی برایشان نیست.تاحالا دیده این گوشی برای شنیدن سخن مظلوم آنهم مظلومی که ضرری برایشان ندارد،ندارند.
اما نکته ای هست که در مورد آقای پورسلیمان می خواهم بگویم .آن هم اینست که به دلیل اختلاف دیدگاه،بعضی ازهمکاران عزیز ایشان را محافظه کار پنداشته بودند.در حالی که من خود نیز جدیدا متوجه شده ام که ایشان در سالهای85و88هزینه های زیادی برای احقاق حق معلمین داده اند.از زندان انفرادی تاتبعید یک ساله و3ماه انفصال ازخدمت تا اینکه وی را با ضرب وشتم از در خانه شان بازداشت کنند.اگر هم احتیاط می کنند به خاطر تجارب تلخی است که تجربه کرده اند.
من خود به این مطلب ایشان نقد جدی داشتم.ما می توانیم به گفته های هم نقد داشته باشیم بدون اینکه همدیگر را ناراحت کنیم.
چرا تحصن ها همیشه در دولت هایی که مخالف جناح راستند باید اتفاق بیفتد؟ چرا در دولت مهر ورز قبلی در طی 8 سال هیچ تحصنی در هیچ نقطه کشور اتفاق نیفتاد؟ همه به یاد داریم که اعتراضات خیابانی در دولت خاتمی به اوج خود رسید از حضور در مجلس کروبی گرفته تا جلوی ریاست جمهوری در روز حضور کوفی عنان . آیا معلمان برای فشار بر دولت های مخالف جناح راست واقعاً به خاطر مشکلات معیشتی به اعتراض تشویق و ترغیب میشوند یا اینکه نقش ابزار و گروه فشار بر دولت غیر اصول گرا را ایفاء می کنند؟؟
البته در يك فضاي عادي نظر شما قابل بررسي است .(كه بنده هم به آن فكر كرده ام ). اما اينكه چرا اعتراضات معلمان در دولت هاي مخالف جناح راست بوجود مي آيد بحثي طولاني را ميطلبد كه به طور خلاصه بايد به موارد زير اشاره كرد :
اولا نگاه جناح راست به موضوعات اجتماعي كاملا روشن است يعني علاقه آنها به بستن جامعه بر كسي پوشيده نيست .بنابر اين وقتي به گزينه ي جناح راست راي ميدهيم در واقع به انها قول ميدهيم كه ساكت باشيم .
ثانيا دولت احمدي نژاد علي رغم سوء مديريت اقتصادي ،فاصله تبعيض آميز حقوق فرهنگيان با سازمانهاي ديگر را به اين شدت بالا نبرده بود كه امروز شاهد انيم .
ثالثا وقتي به شعار جامعه مدني آقاي خاتمي راي داديم به طور اتوماتيك وار حق اعتراض را براي خود لحاظ كرديم
رابعا اگر دولت فعلي شعار تدبير و اميد سر ميدهد ناچار است كه اعتراض معلمان را تحمل كند ولو اينكه هزينه هاي سياسي دولت محترم بالا رود چرا كه رفع تبعيض كه خواسته ي فرهنگيان است هم بوي عقلانيت و تدبير ميدهد هم بوي اميد و ارزو
جناب امير
استاد گرانقدر به مطلبي اشاره فرموديد که کمتر به آن اشاره شده است .
قابل توجه ديگر اساتيد محترم که کامنت هاي ديگر را نوشتند لطفآ به " آسيب شناسي تشکل هاي صنفي معلمان " از محمد تقي سبزواري را مجددا با دقت مطالعه فرمايد . که مي فرمايند : " تعیین هدف، اولین مرحله از اصول برنامه‌ریزی است.اهداف باید مرحله‌ای و با تعیین اولویت صورت پذیرد. اولویت‌بندی مراحل باید به‌صورتی تنظیم شود که تحقق مرحله اول، زمینه تحقق مرحله دوم باشد.تعیین خواسته‌‌ها در ...با واقعیات همراه نبود. اهداف باید پذیرفتنی و تحقق‌پذیر باشد. تشکیل نهادهای صنفی فرهنگیان در دهه ۸۰، فرآیند حرکتهای خودجوش است. سازمانهای اجتماعی در صورتیکه نتوانند خود را در قالب یک سازمان رسمی(۲) قالب بندی کنند به سرعت دچار فروپاشی شده و از اهداف و خواسته های آنها اثری باقی نمی‌ماند. حرکتهای صنفی در آموزش و پرورش از این نوع هستند. "
همه مي دانند که از حرکت هاي خود بخودي وخودجوش با هزينه زياد و نتيجه اندک بيشتر فرصت طلبان بهره مي برند.
با تقديم احترامات شايسته ارادتمند شما شهسوارزاده
نمیشود گفت آموزش و پرورش با انسان سروکار دارد و کارخانه نیست و بعد به شیوه تشکل های کارگری رفتار کرد. خواسته های بحق معلمان منطقی و قابل پیگیریست اما طرف مقابل فرهنگیان مردم و شاگردان نیستن . نباید شاگردان همراه با معلمان از یک مسئله ای اسیب و دچار مشکل شوند.
مسئولين ومديران واضح و شفاف به معلمان بگويند که آيا يک معلم با مدرک فوق ليسانس و دکترايا حداقل ليسانس بعد از بيست سال کار ميتواند داراي يک اپارتمان هفتاد وپنج متري در يک نقطه متوسط کلانشهرها باشند يا خير ؟تا بعد
ايا فرزند يک معلم حق دارد از دبيرستانهاي غير انتفاعي استفاده کند و اگر خداي نکرده دانشگاه دولتي قبول نشد به دانشگاه ازاد برود ؟
ايا دختر يک فرهنگي ميتوانديک جهاز حداقلي داشته باشد يا به جرم معلمي پدر بايد دست خالي به خانه بخت برود؟
ايا يک معلم حق دارد با پرداخت صد درصد حق بيمه تکميلي که قرار بود نيمي از ان رادولت پرداخت کند دغدغه بيماري خود ويا اعضاي خانواده اش را نداشته باشد ؟تا بعد
ايا يک معلم حق دارد با ساعات کار موظفش زندگيش بچرخد يا بايد به تاکسي تلفني وتدريس خصوصي و شاگردي بازاريان صورت خود را به سيلي سرخ کند
مسئولان اگر اين موضوع را باور کنند که معلم ناراضي و شاکي و عاصي نميتواند مدافع خوبي براي حمايت از دولت باشد و قطعا اين نارضايتي خواه ناخواه در کلاس نمادخواهد داشت به اين سوالات جواب ميدهند
اقايان من فقط کمي از هزاران را گفتم مانند تمام کشورهاي ديگر لطف کنند هزينه را براورد و بر مبناي ان براي معلمان تعيين حقوق ودستمزد کنند
که صد البته در حال حاضر حقوق فرهنگيان بيش از پنجاه درصد زير خط فقر تعيين شده بانک مرکزي است.(جناب آقاي پور سليمان آيا گفتن اين موارديا حتي بيشتر از آن از طرف شما و ديگران بايد نتيجه اش چيزي باشه كه به قول خانم قرباني انفصال از خدمت و قطع شدن و حقوق و .....باشه)
سلام
در اصل مطالبات با شما هم نظرم ، هر چند در گفته های شما سخنی از سطح بندی مطالبات نیست و همه آن در معیشت خلاصه می شود در حالی که معلمان نیاز به منزلت ، احترام ، تکریم و... هم دارند .
حداقل این که در آموزش و پرورش معلمان موقع گرفتن ابلاغ تحقیر نشوند ، مدیر مدرسه نگاه تبعیض آمیز نداشته باشد ، اولیاء مدرسه او را کتک نزنند و... این ها هم جزء مطالبات است .
اما در تاکتیک های پی گیری مطالبات ، قبلا همان است که بیان شده است .
پایدار باشید .
همکار گرامی
لطفا نمره ندهید ، این درصد های قبولی صوری و قراردادی را رها کن ، شاید اندکی از ارزش کار ما نیز مشخص شود .
به محض واریز حقوق - از سوی گداخانه - کل مبلغ ناچیز را از سیستم بانکی کشور خارج کن ! خودش حدود هزار میلیلرد تومان است به شرط همکاری همه .
اعتراضمان را نسبت به اخبار بی پایه و وعده های سرگرم کننده و دروغین اعلام شده از صدا و سیما-وام 5 میلیونی و تسویه معوقه ها (5 ماه است که حتی یک ریال حق التدریس پرداخت نشده ) - با تماس تلفنی با این نهاد ملی اعلام کنیم
همکاران مستقر در ادارات نیز ظاهرا فرهنگی هستند اما هر بخشنامه اندکی مثبت فقط بین خودشان مطرح است و قرعه کشی می شود ! ما در میان دوستان نیز ... هستیم !
درصد قابل توجهی از نمایندگان مردم داعیه معلم بودن در گذشته را دارند ، چه زود برخاستگان از میان محرومان گذشته خویش را فراموش می کنند . از ماست که بر ماست!
معلم ها متاسفانه متحد و همراه نیستند !
بنده بعنوان یکی از فرهنگیان کشور معتقدم که ما با تحصن و نرفتن بر سر کلاس درس و تدریس نه تنها نمی توانیم حقوق حقه خود را مطالبه نمائیم بلکه با این کار خود وجهه مان را در نزد دانش آموزان و اولیاء ایشان مخدوش می نمائیم .
دلیل سخنم این است که بنده به عنوان یک ولی دانش آموز وقتی که وارد محل تحصیل فرزندم می شوم فقط و فقط در مورد وضعیت تحصیلی و نحوه تدریس و یاددهی و یادگیری فرزندم سوال دارم و از معلم فرزندم در مورد میزان حقوقش هیچ سوالی نمی کنم . پس ما وقتی که در مدرسه حضور پیدا می کنیم و در سر کلاس نمی رویم جایگاه و منزلت خود را در بین ایشان از دست می دهیم و خدای ناکرده چنانچه در هنگام تحصن ما در داخل مدرسه اگر اتفاقی برای دانش آموزان رخ بدهد چه کسی مسئول و پاسخگو خواهد بود ؟ اولیاء چه خواهند گفت ؟ از چه کسی شکایت می کنند ؟ از مدیر ؟ معاونین ؟ یا معلم مربوطه ؟ پس اگر درخواستی هم داریم منطقی و مکتوب کرده و به مقامات بالادستی ارائه دهیم . با عدم حضور در کلاس صدای ما به گوش هیچکس نمی رسد و فقط دودش به چشم خودمان می رود و بس .
فرهنگیان باید در همسو نمودن کانونها وسازمان ها ومجمع های فرهنگی و تبیین یک استراتژی واحد برای ارتقا سطح معیشتی و منزلتی فرهنگیان باید اقداماتی را انجام دهند تا از طریق وارد کردن فرهنگیان که به مرام نامه واصول پای بندند به عرصه های شورای شهر -مجلس شورای اسلامی -شورایاری های شهرها و ساختارهای تصمیم گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی به عهد خود وفا کنند البته این افراد نباید مدخل ورود خود به این جایگاه را از یاد ببرند وباید به عهد خود در برابر خداوند وفرهنگیان پایبند باشند
1- ظاهرا شما خودتان را یا خیلی جدی گرفته اید که به چند کاربر خود انگ می زنید که ((برخی قصد داشتند که از این رسانه به عنوان ابزاری برای اطلاع رسانی ، هماهنگی و حتی مشروعیت بخشیدن و...)) و یا آنها را خیلی ساده لوح فرض می کنید !
کدام از کاربران شما هستند که نداند که دولت می تواند به راحتی آب خوردن شما را فیلتر کنند اگر اراده نمایند.
آقای محمد
سلام
متوجه این صحبت شما نشدم !
دولت چرا باید چنین برخوردی کند ؟
منظور این است که برخی از افراد ناشناس که عادت به فضای شفاف و شیشه ای ندارند ، می خواهند از طرق مختلف از این سایت جهت اطلاع رسانی مسائل و موضوعاتی استفاده کنند که با چارچوب های تعیین شده در سخن معلم منافات دارد .
این کار را به دفعات مختلف انجام می دهند و وقتی به در بسته می خورند ندای پایمال شدن آزادی بیان سر می دهند !
کسی که به آزادی بیان اعتقاد دارد باید شفاف و با شناسنامه سخن بگوید نه این که با یک هویت و با اسامی مختلف صحبت کند ...
پایدار باشید .
ما حق نداریم به کسی بگوییم که برای احقاق حقوق خود چه بکند و می دانیم که عده ای زیادی از ما دست روی دست گذاشته ایم تا امداد غیبی فرارسد و حال که یک عده از همکاران ما برای احقاق حقوق مشترک از دست رفته ، اقدامی که خود درست می دانند انجام می دهند ما حق نداریم او را محکوم کنیم.کاری که در اکثر موارد نیروهای ستادی آموزش و پرورش انجام می دهند و حرکتهای همکاران را محکوم می کنند در صورتیکه اگر این فعالیتها به سرانجامی برسد نفعش اول به جیب آنها هم می رود.
جناب محمد
هر کسی می تواند نظر خود را بیان کند .
شما هم می توانید برای نظریه خود استدلال کنید .
اگر حقوق معلمان کم است ، دانش آموزان چه گناهی کرده اند که باید تاوان این مساله را بدهند ؟!
البته این « نگاه ابزاری » به پدیده ها تقریبا در همه مسائل و موضوعات ساری و جاری است .
معلمان اگر اعتراضی دارند باید خود را سپر جریانات کنند و شفاف سخن بگویند نه این که حتی جرات بیان نام خود را نداشته باشند !
لابد می پرسید که چه لزومی به بیان نام وجود دارد و مهم محتوای سخن است .
کسی که با شناسنامه سخن بگوید باید در برابر سخنان خود پاسخ گو باشد و الا می شود حکایت " ریگ مفت و گنجشگ مفت " !
پایدار باشید .
سخن این است اگر معلم معیشتش خراب باشد خواه ناخواه دانش اموز تاوان آن را خواهد داد.
اتفاقا اعتراض معلم برای این است که نباید دانش آموزان قربانی گردند. وقتی معلم با تن و روحی خسته و ناامید به کلاس می رود آیا چه کسی ضربه و آسیب می بیند و چه کسی تاوان معلم تحقیر شده در جامعه را می دهد؟یا معلم با روحیه افسرده می تواند زمزمه گر محبت و انسانیت وعلم و دانش باشد؟
آیا شما فقط اصرار دارید یک جسم بدون روحی به نام معلم در کلاس حضور داشته باشد تا ادعا کنید همه چی مرتبه؟!
حتما فکر می کنید هدف از این اعتراضات این بوده که به گوش مسئولان برسد که ما از دست این همه خوشی و حال خوب و وضعیت معیشیتی فوق العاده واین همه احترام به معلم در جامعه وشان بالای معلم و کثرت مسافرتهای خارجه و داخله مان و ... خسته شدیم و لطف نمایند کمی حقوق ما را کمتر کنند تا با بقیه اقشار کارمندان دیگر هم سطح شویم تا دیگر اینقدر آنها به حال ما غبطه نخورند.
لطفا به عمق جملاتی که می نگارید فکر کنید.
شاید بهتر باشد محتوای این مطلب و سایر موضوعات را با دقت مطالعه فرمایید .
فعالیت های صنفی اصولی دارد .
محدوده مطالبات مطروحه باید محدود بوده و با کارشناسی روی آن مطالعه صورت گرفته باشد .
هدف از اعتراض باید احیای آن مورد محدود از مطالبات مشخص باشد و نه فرضا بخواهد کلیت دولت و یا حاکمیت را زیر سوال ببرد .
تشکل ها و معلمان در پی گیری باید همواره عقلانیت و تدبیر را جزء اصول خویش بدارند .
دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است .
پایدار باشید .
من هم معلمی ناراضی از تبعیض هستم.
چیزی که کم تر در این جا اهمیت دارد،فرهنگ جامعه است-که آن را معلم می سازد.وقتی به فرهنگ بها ندادیم،شکستمان حتمی ست.
تحلیل خوب و جامعی بود .
جالب است که مخالفان تاکنون پاسخ مستدل و قانع کننده ای به آقای پورسلیمان نداده اند .
جز انگ زدن و بر چسب زدن .....
کاری از آن ها بر نمی آید !
درود بر سخن معلم
خودشان اضافه می کنند خودشان هم حذف می کنند !
وای به حال ما معلمان که این ها می خواهند سخنگوی ما باشند !