جناب آقای پورسلیمان
مدیر مسئول محترم پایگاه خبری - تحلیلی معلمان ایران ( صدای معلم )
سلام علیکم
پس از حمد خداوند متعال و صلوات بر محمد و آل محمد (ص) به دنبال درج خبری مبنی بر مدیران آموزش و پرورش "سواد رسانه ای" خود را "لطفا" افزایش دهند، مستدعی است، طبق ماده 23 قانون مطبوعات نبست به درج جوابیه این اداره کل در آن پایگاه خبری تحلیلی و به همان صورت درج خبر ، امر به اقدام فرمایند.
((جوابیه))
آموزش و پرورش خراسان جنوبی با اصحاب رسانه و خبرنگار محترم استان علی رغم نقدهای بعضا تندی که علیه مجموعه آموزش و پرورش داشته اند تاکنون هیچ گونه شکایتی علیه رسانه و خبرنگاری در مراجع قضایی نداشته است. اما پروژه نشر اکاذیب، افترا، تهمت و ترور شخصیتی مدیر کل آموزش و پرورش در فضای مجازی و کانال های تلگرامی توسط آقای حسین علیپور به قبل از انتصاب مدیر کل برمی گردد.
ایشان در زمان سرپرستی اداره کل آموزش و پرورش با توسل به گروه ها و کانال های تلگرامی سعی در دو قطبی کردن جامعه فرهنگیان، سیاسی کردن آموزش و پرورش و فشار به مسئولین وزارت آموزش در انتخاب مدیر کل بر مبنای سلیقه خود بود. پس از انتخاب و انتصاب مدیر کل توسط وزیر وقت، ایشان ضمن انتقاد از انتخاب و انتصاب وزیر به انتشار اکاذیب، افترا و تهمت نسبت به مدیر کل در گروه ها و کانال های تلگرامی که هیچ کدام ربطی به خبرگزاری های رسمی استان و کشور نداشت؛ ادامه می داد.
در این میان سیاست آموزش و پرورش مدارا و ارائه توضیحات مستدل قانونی در برنامه ها و جلسات با فرهنگیان استان بود تا ایشان پاسخ خود را دریافت کرده و دست از سیاه نمایی بردارند اما پس از گذشت یک سال و تداوم فعالیت هایی که نه تنها نقد آزادانه نبود بلکه مطالبی سراسر کذب، تهمت ، افترا به منظور تشویش اذهان عمومی و برهم زدن آرامش فرهنگیان، آن هم نه در رسانه ای معتبر بلکه در گروه ها و کانال های تلگرامی توسط نامبرده، نوشته می شد؛ به اصرار جامعه فرهنگیان استان و به واسطه احقاق حقوق جامعه عظیم الشأن معلمین شکوائیه ای در تاریخ 17/2/ 98 تنظیم و تحویل مراجع قضایی شد.
پس از وصول بخشنامه شماره 50473 مورخ 29 / 3 / 98 مبنی بر تقویت فضای پرسشگری با وجود این که هیچ یک از مطالب ایشان نقد نبوده و در قالب پرسشگری برای اعتلای فعالیت های آموزش و پرورش هم نمی گنجد، مع هذا به دستور مدیر کل محترم با هدف لبیک به فرمان مقام عالی وزارت و بررسی شرایط، اولین نشست شورای حل و اختلاف آموزش و پرورش با رئیس خانه مطبوعات استان به عنوان نماینده رسمی اصحاب رسانه برگزار شد. در این جلسه سعی بر این بود تا در صورتی که خانه مطبوعات استان به عنوان یکی از مراجع ذی صلاح و قانونی، خبرنگار بودن ایشان را تأیید کند، جلسه بعدی با حضور ایشان تا حصول توافق ادامه یابد که مسئول خانه مطبوعات استان خبرنگار بودن ایشان را تأیید نکرد.
مدیر کل محترم آموزش و پرورش به این بسنده نکرده و معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی را مأمور تحقیقات بیشتر از مراجع قانونی می کند. و معاونت محترم پشتیبانی ضمن ارجاع نامه آقای علیپور به روابط عمومی به عنوان دبیر این شورا خواستار پیگیری می شود.
در تاریخ 3 / 4 / 98 نامه ای به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان مرجع ذیصلاح و قانونی فعالیت خبرنگاران و رسانه های در استان خراسان جنوبی به دلیل اهمیت موضوع حضوری تقدیم می شود و ارائه پاسخ فوری به اداره کل آموزش و پرورش استان درخواست می شود.
آقای علیپور با حضور در اداره کل خواستار پاسخ نامه خود می شوند و پس از اینکه اطلاع پیدا می کنند که در خبرنگار بودن ایشان شبهه ای وجود دارد نامه ای از مدیر مسئول پایگاه خبری بیرنامه به شماره 30/5/1010 مورخ 3/4/98 دال بر خبرنگاربودنشان ارائه می کنند.
اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی ضمن تأکید بر عدم احراز خبرنگار بودن آقای علیپور در جوابیه خود به شماره 98/31/3990 مورخ 11 / 4 / 1398 ، عضویت در خانه مطبوعات استان و یا بیمه شده توسط رسانه را شرط احراز هویت می داند و بدون تأیید نامه مدیر مسئول بیرنامه آن را عینا پیوست نامه خود می کند.
حال به فرض که آقای علیپور خبرنگار رسانه یاد شده بوده چرا هیچ یک از به اصطلاح انتقادات در صفحه رسمی بیرنامه درج نشده و همه در گروه ها و کانال های تلگرامی خاص منتشر می شود.
چرا تاکنون یک خبر، تحلیل خبری و یا گزارش با قلم ایشان نه تنها در آن پایگاه خبری بلکه در تمامی رسانه های استان وجود ندارد و یا حتی یک مورد در نشست های خبری متعدد استان حضور نداشته اند.
چرا آقای خبرنگار مطلبی که می توانست باعث افزایش مخاطبین خبرگزاری بیرنامه شود و به اصطلاح بمب خبری بود را به رئیس خود نداده و شاید بدون هماهنگی با مسئول خبرگزاری خود آن را به صدای معلم داده است ؟
آیا تأثیر گذاری آن بر مخاطبین در صورت درج آن از دو خبرگزاری بهتر نبود ؟
و سخن آخر مگر خبرگزاری صدای معلم مجوز فعالیت خود را از فرهنگ و ارشاد دریافت نکرده است، حال سوال این جاست که آیا پاسخ استعلام فرهنگ و ارشاد و مسئول خانه مطبوعات از درجه اعتبار بیشتر و قانونی تری برخوردار است یا معرفی نامه مدیر مسئول یک پایگاه خبری آن هم بدون تأیید مراجع قانونی ؟
ضمنا مستندات نیز به پیوست تقدیم می شود :
پایان پیام/
نظرات بینندگان