گزارشی از سازمان مردم‌ نهاد " کیانا " (فعال در حوزه آموزش کودکان بازما‌نده از تحصیل ) و منطقه ی محروم " علی‌آبادگونه "

علی آبادگونه ؛ جزیره ای متروکه

بین محمدشهر و مهرشهر قرارگرفته است و مرزش با فرودگاه پیام زمینهای 83 هکتاری تعاونی مسکن بازنشستگان کشوری است که آرزوی مردمان منطقه شده تا از این دشت زباله به مجتمع های مسکونی تبدیل شود که ارج و ارزشی برای منطقه باشد.

از علی آبادگونه می گویم که به قول مردی از جمع حاضر در دفتر امامزاده جزیره ای متروکه است.

روستایی که از سال 75 تا 88 زیرنظر شهرداری محمدشهر بوده وخدماتی ناچیز از آن دریافت می کرده است ، تولد دهداریش به سال 89 برمی گردد .

کربلایی پنجعلی از سالهای دوری می گوید که اولین سالهای سکونتش در این روستاست ، سال 53 ؛ می گوید آن روزها خانوارهای ساکن این روستا به زحمت به 100 خانوار می رسید و امروز 1300 خانوار داریم و بیش از 6 هزار نفر جمعیت.

از امکانات وقتی می گوید اما تغییری نداشته اند یا اگر تغییری بوده در رتبه اداری بوده نه افزایش خدمات ، نمونه اش پایگاه بهداشت علی آباد گونه که شد مرکز بهداشت اما خودش محیطی غیر بهداشتی است و تنها هفته ای یک پزشک در آن استقرار پیدا می کند.

منطقه ای مهاجرپذیر است که سرریز قشر مستضعف دو منطقۀ شهری مهرشهر و محمد شهر را در دل خود جای داده ، چرا که قیمت مناسب زمینهای این منطقه فضا را برای ساخت سقف بالاسر مهیا کرده است . اما آن روز که خانواده ای به امید خانه دار شدن بساط زندگی اش را بر دوش گرفته به علی آبادگونه می آید یا نمی داند یا دوست ندارد به این فکر کند آب شور و سخت این منطقه که جسم سخت و بی جان کولرهای پشت بام را از پا درآورده است به کلیه های کودک سه سالۀ خانواده هم رحم نخواهد.

چاه آب واقع در محوطۀ امامزاده را که بستند ، آب و فاضلابی ها برخلاف نظر اهالی روستا که معتقد بودند فاصله از چاه قبلی نباید زیاد باشد با استناد به قانون، چاهی به فاصلۀ 500 متری از چاه قبل زدند و آنقدر این آب سخت و شور بود که بهداشت تأیید نکرد و به ناچار چاهی دیگر حفر شد، چاهی 110 متری با آبدهی 2 اینچ که پاسخگوی این منطقه نیست و پیگیری ها هم بی فایده است گویا.

از بحث برق و روشنایی که می گویند خیابانهای تاریک علی آباد خودنمایی می کند و ناامنی شبانه ای که این تاریکی رقم می زند ، شده است معضل افرادی که از مسیرهای ارتباطی متصل به محمدشهر و مهرشهر استفاده می کنند.

از نحوۀ رفت و آمدشان به محمدشهر یا مهرشهر که بپرسی جوابشان این است : نه اتوبوس ، نه تاکسی؛ باید امیدت به خودروی رهگذری باشد که در این جادۀ خلوت همراهی یک غریبه را بپذیرد و همسفر این راه نه چندان طولانی باشی برایش.

از مشکل آب ، روشنایی جاده و معضل حمل و نقل و بهداشت که بگذری فضای آموزشی نقصش را و فضای تفریحی نبودش را به رخ می کشند. تا اول دبیرستان می توانی درس بخوانی در علی آبادگونه بیش از این را اگر بخواهی حواله ات می دهند به محمدشهر ، ولد آباد و . . . فکر حمل و نقل عمومی در روزهای برفی زمستان برای رسیدن به مدرسه را هم از سر بیرون کن ، باید این سختی ها را به جان بخری برای ادمۀ تحصیل.

مسئول امورفرهنگی علی آباد از وضعیت تحصیلی که می گوید به استعداد خوب فرزندان این منطقه اشاره می کند و اینکه خیلی ها با وجود سختیها و نبود امکانات به درجات علمی خوبی رسیدند و تحصیلات دانشگاهی را در کارنامۀ خود دارند.

زباله ها و نخاله های ساختمانی که هرجا زمینی بدون چهاردیواری می بینی حتی اگر نخواهی متوجه شان می شوی ،هم حاصل عدم آموزش فرهنگی لازم به مردم این منطقه است و هم بی توجهی مسئولان که هر پیمانکاری در سطح شهرستان کرج نخاله های ساختمانی خود را به این منطقه منتقل می کند.

پای صحبت مردم این روستا که بنشینی دلشان گرفته است از اینکه فقط نزدیک انتخابات دیده می شوند و خسته اند از وعده های تبلیغاتی که همه پشت گوش انداخته می شوند.

از مسئولین که می گویند به سفر استاندار البرز در زمان حضورش در فرمانداری کرج اشاره دارند و اینکه همان موقع هم مکتوب مشکلات را منتقل کردند هم اینکه در بازدیدها همه چیز عیان بود.

به بلوار ورودی علی آباد هم اشاره ای دارند که به خاطر اختلاف شهرداری با یک کشاورز با وجود زیرسازیهای انجام شده هنوز آسفالت قسمتی از آن باقی مانده و هزینه های صرف شده را بی ثمر گذاشته است.

کربلایی پنجعلی گله ای از بنیاد مسکنی ها دارد و می گوید: «پارسال 140 میلیون بودجه عمرانی برای این روستا تصویب شد و لی فقط 60 میلیون هزینه شد و باقی بودجه جذب نشد و هیچکس هم سراغ آن بودجه را نگرفت چنین بی توجهی را داریم در این منطقه.»

او در ادامه به سفر ریاست جمهوری و تصویب ساخت سالن ورزشی در مصوبات هیئت دولت هم اشاره ای دارد و می گوید :« سال 88 بودجه برای سالن ورزشی علی آباد گونه تعیین شد ؛ الان چهار سال گذشته اولین بودجه ای که در اختیار پیمانکار گذاشتند 20 میلیون بود بعد دیگر بودجه ای ندادند و الان یک سال است که پروژه خوابیده است.»

نبود پست بانک یا دفاتر خدمات الکترونیک دولتی در این روستا از دیگر مشکلاتی است که به هرکس می رسی بعد از مشکل آب ،که حرف جملگی مردم است ، به آن اشاره ای دارد و رفت و آمد به محمدشهر و ولدآباد برای پرداخت قبضها را از مشکلات مردم این منطقه عنوان می کند.

از ظرفیتها و پتانسیلهای روستا برای پیشرفت که سخن به میان می آید کار دست زنان این روستا در هنرنمایی با تار و پود قالی حرف برای گفتن دارد و ایجاد کارگاههای قالی بافی و سرمایه گذاری در این زمینه می تواند نتیجه ای مطلوب داشته باشد.

امامزاده عبدالله و گورستان کنارش یکی از شانسهای پیشرفت علی آبادگونه است ، اما این شانس هم به دلیل عدم وجود وسایل نقلیه عمومی بی ثمر باقی است هرچند هستند خانواده هایی که برای فاتحه خوانی نثار اموات خود عصر پنجشنبه ها به این روستا سفری دارند و البته امامزاده هم در طول هفته و یا مناسبتها زائر و میهمان دارد، زائرین عاشورای همین امسال را دین محمدی عضو شورای علی آباد گونه در مراسم کلنگ زنی شبستان امامزاده 150هزار نفر اعلام کرد.

به هر ترتیب آنچه از گشت چندساعته در علی آباد دستگیرمان شد و با توجه به گفته های مردم همۀ مسئولین تراز اول استان از نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی گرفته تا استاندارالبرز و فرماندار کرج همه حداقل یک بار بازدید از این روستا را تجربه کرده اند ؛ و مقصود از این گزارش یادآوری وعده های عمل نشدۀ مسئولین به مردم علی آبادگونه است.

https://gashti-to-alborz.blogfa.com/post/4