بعد از برگزاری انتخابات ، مردمی که به نوعی در نتیجه انتخابات ، نقش داشته اند ، چشم انتظار برآورده شدن وعده هایی هستند که از زبان کاندیدای منتخب شنیده اند . انتظار تحولاتی مثبت در مسائل سیاسی و اجتماعی و معرفی کابینه ای متشکل از نیروهای کارآمد بدون تبعیض های جنسیتی انتظار به جایی است که رای دهندگان دارند .
زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند و نقش مؤثر آنان در خانواده و جامعه غیر قابل انکارست .
حضور فعال زنان فرهیخته در حوزه های گوناگون علمی و فرهنگی ، کارآفرینی ، سازمان های مردم نهاد و حتی در فعالیت های انتخاباتی مؤید این است که زنان در ایده های خلاقانه ، برنامه ریزی و در مدیریت های سازمانی ، از توانمندی هایی بالایی برخوردارند . بخشی از زنان ، شایستگی های لازم برای پذیرش مدیریت های کلان را نیز دارند .
یکی از مطالبات بر حق جامعه ، حضور زنان در کابینه بود و انتظار می رفت بخش هایی از مدیریت ها در سطح وزارت به زنان سپرده شود . در حالی که اصل بیستم قانون اساسی ، که برابری افراد را مطرح می کند به برابری بر اساس جنسیت اشاره نکرده است اما همچنان ورود زنان به این حوزه ها با موانعی رو به روست . حذف زنان از حوزه مدیریت ، نادیده گرفتن نیمی از جمعیت کارآمد و فعال جامعه است .
در بعضی کشورها حضور درصدی از زنان در کابینه یک اصل قابل اجراست . در کشورهای فرانسه ، نیکاراگوئه ، سوئد و کانادا زنان بیش از پنجاه درصد از وزیران را تشکیل می دهند . در کشور ما نگاه مردسالارانه حاکم بر مدیریت ها ، موجب نادیده گرفتن زنان در فرایند توسعه و تعالی کشور شده است . محدودیت های آشکاری که در انتصاب مدیران زن در رده های بالا دیده می شود ، نشان از نابرابری و ساختار تبعیض آمیز جنسیتی است .
در تبلیغات انتخاباتی ، کاندیداها از نقش مؤثر زنان در مدیریت های اجتماعی سخن می گویند و حضور زنان را در جایگاه های مدیریتی وعده می دهند اما در عمل ، تنها به حضور انگشت شماری از زنان در پست های معاونت بسنده می کنند . نمی توان فقط در حرف به نقش تاثیر گذار زنان بسنده کرد و در عمل آنان را به حساب نیاورد . سالهاست که ما اسیر شعار زدگی شده ایم ، سخنان رنگارنگ و دلفریب مسئولین گوش فلک را کر می کند . همه در حرف طرفدار اجرای عدالت و تساوی حقوق زن و مرد هستند ولی در بسیاری از موارد به زنان فرصت های برابر با مردان داده نمی شود
تمام این شرایط موجب شده است که مردم بیش از آن که به حرف ها و شعارهای دلاویز مسئولین دل خوش کنند ، عملکرد آنان را مورد توجه قرار دهند . مردم به این باور رسیده اند که « به عمل کار برآید به سخندانی نیست »
مردم از دولتی که با پشتوانه ی بیست و چهار میلیون رای بر سر کار آمده است ، توقع ندارند که در حوزه مدیریتی زنان ، با عبارت ( ... می خواستیم چنین و چنان کنیم اما نشد ) رو به رو شوند . چه پشتوانه ای بالاتر از بیست و چهار میلیون رای لازمست که وعده های انتخاباتی عملی شوند ؟
زنان با داشتن تخصص ، ابتکار عمل ، ظرافت ، روحیه نظم و اعتدال گرایی در اداره امور ، توانایی پذیرش مدیریت های کلان را دارند و می توانند در سطوح مختلف محلی ، منطقه ای و ملی مشارکت نمایند . زنانی که در این سال ها معاونت ها را به خوبی اداره کرده اند ، می توانند به مدیریت های بالاتر نیز ارتقا یابند . همان طور که بسیاری از آقایان این سلسله مراتب را در طی چند سال طی کرده اند . آیا مردانی که سالهاست سکان مدیریتی را در اختیار دارند ، هیچ ضعف و کاستی در کار خود نداشته اند ؟ در مواردی حتی وزیرانی داشته ایم که در حین وزارت به دلایلی ، مورد استیضاح قرار گرفته اند .
نگاه مرد سالارانه در حوزه مدیریت نه تنها در کابینه وزیران که در اغلب ادارات دولتی نیز حاکم است . در ادارات کل استان ها و در شهرستان ها نیز اغلب مدیریت ها در دست مردان است و هنوز حضور بانوان در رده های بالای مدیریت به طور جدی پذیرفته نشده است . تغییر این وضعیت ، مستلزم تغییر در دیدگاه ها و کنار گذاشتن نگاه جنسیتی است .
در تعیین مدیران ، افراد را صرف نظر از جنسیت ، براساس شاخصه هایی چون توانمندی ، تجربه ، تخصص و تعهد باید ارزیابی کرد . با توجه به این شاخصه ها بسیار بعید به نظر می آید که در بین زنان فرهیخته و متخصص جامعه ما ، هیچ کدام توانایی این را نداشته اند که سکان یک وزارتخانه را بر عهده بگیرند !
متاسفانه نه تنها وعده وزارت زنان عملی نشد ، بلکه وعده های چون حضور هموطنان اهل سنت در کابینه نیز مورد توجه قرار نگرفت . این خواسته نیز از مطالبات برحق هموطنان ما بود .
بررسی شرایط موجود این ذهنیت را در افراد ایجاد می کند که قوه مجریه با تمام تلاش و حُسن نیتی که داشته است ، در انتصاب ها با محدودیت هایی رو به روست که نمی تواند به طور مستقل تصمیم گیری کند .
بدیهی است تعدد مراکز تصمیم گیری مشکلاتی را در عزل و نصب ها ایجاد می کند . در هر صورت انتظار می رود دولتمردان با همان صداقتی که در برنامه های انتخاباتی با مردم سخن می گفتند ، در اینگونه موارد نیز با مردم سخن گویند و شفاف سازی کنند .
اولین گام در جهت اعتماد سازی این است که دولتمردان ، زنان را نه به عنوان سیاهی لشکر بلکه به عنوان نیروهایی توانمند بپذیرند که شایستگی پذیرش مدیریت های کلان را هم دارند . برای ایجاد هر تحول اجتماعی ، ابتدا باید اندیشه ها متحول شوند و زمینه تغییر دیدگاه ها فراهم گردد . هر چند که در بسیاری از مواقع ، کنار گذاشتن عادات و ایجاد تحول با سختی هایی همراه است اما راه پیشرفت یک جامعه ، راهی هموار و بی دردسر نیست . از طرفی نمی توان تا ابد فقط به یک طرز تفکر در جامعه توجه کرد و مطالبات عمومی را نادیده گرفت .
نظام اداری ناسالم و سپردن مدیریت ها در حوزه سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی به افراد غیرمتخصص و نابلد ، زیان های جبران ناپذیری به بار می آورد . مشکلاتی که توسط مؤسسات مالی و نهادهای وابسته به بار آمد ، شرایطی که بابک زنجانی ها را پرورش داد ، شرایطی که موجب سواستفاده از صندوق ذخیره فرهنگیان گردید و رکودی که بر آموزش و پرورش ما حاکم است ، همه ناشی از مدیریت های ضعیف و ناکارآمد است . انتظار می رود کابینه جدید در انتصاب های داخلی ، سهم خواهی های جناحی را کنار بگذارند و شایسته سالاری را معیار قرار دهند .
منافع یک ملت بالاتر از تمام سهم خواهی هاست . این ملت دیگر توان آزمون و خطا ندارد . تاریخ معلم خوبی است اگر از آن درس بگیریم .
نظرات بینندگان