به نظر من فانی فرق زیادی با وزرای قبلی و احتمالا بعدی آموزش و پرورش نداشت. فانی برآمده از بافت مدیریت عقب مانده آموزش و پرورش است. محصول این بافت مدیریتی افرادی کمابیش شبیه جناب فانی و جناب محمود فرشیدی است. امروز هم اگر بخواهیم در بافت مدیریتی آموزش و پرورش افرادی را به عنوان کاندیدای وزارت معرفی کنیم یافتن یک مدیر در تراز ملی غیرممکن است و افراد در مظان وزارت کم و بیش در حد و اندازه آقای فانی هستند. اگر هم بخواهیم افرادی را از خارج وارد این سیستم کنیم. مانند عمل پیوند عضو نامتجانس، بدنه مدیریتی او را پس می زند.
بخشی از معلمان انتظار دارند که نجفی به عنوان وزیر آموزش و پرورش به مجلس معرفی شود. آنها تصور می کنند نجفی معجزه خواهد کرد. اما واقعیت این است که حل مشکلات آموزش و پرورش در توان یک وزیر نیست. این وزارتخانه با ۹۷۰ هزار پرسنل ۴۰ درصد کارکنان دولت را تحت پوشش دارد. هر چه تعداد پرسنل یک وزارتخانه بیشتر باشد مشکلات آن هم افزون تر است، زیرا در سازمان‌های دولتی بخش عمده ای از امکانات و فعالیت ها صرف رفع نیازهای رو به تزاید پرسنل می شود. برای یک ناظر بیرونی تعجب آور است که مثلا ۹۹ درصد بودجه ۳۰ هزار میلیارد تومانی وزارت آموزش و پرورش با ۱۳ میلیون دانش آموز ، صرف پرداخت حقوق و مزایای کارکنان می شود.
نکته مهم تر این است که این شیوه تخصیص منابع ، نه تنها باعث رضایت پرسنل نشده است بلکه بخشی از کارکنان همواره به میزان حقوق و مزایای خود معترضند . این همان پارادوکسی است که دولت قادر به حل آن نیست. در چنین وزارتخانه ای هر وزیر محبوبی بعداز مدتی منفور می شود.
وزرای آموزش و پرورش منابعی برای ارتقای کیفیت آموزش و پرورش در اختیار ندارند. از طرفی نیروی انسانی وزارتخانه هم در مقابل وزیر با شعارهای معیشت محور صف آرایی کرده اند. حتی اگر بودجه دوبرابر هم بشود باز هم ۹۵ درصد آن صرف هزینه‌های پرسنلی می شود.
در مدت سه سال بدون حضور نجفی اعتبارات این وزارتخانه دو برابر شده و میانگین حقوق کارکنان ۸۰ درصد اضافه شده است. آیا نجفی می‌توانست بیشتر از این عمل کند؟
ممکن بود با چانه زنی و لابی‌گری مثلا ده درصد اعتبار اضافه بگیرد. اما چنین افزایشی با مطالبات برانگیخته معلمان تناسبی نداشت. نجفی هم متهم به بی توجهی به مسایل معیشتی و حتی بدتر از آن اجرای«برنامه‌های نئولیبرالیستی» دولت روحانی میشد. من عمدا نجفی را که محبوب ترین کاندیدای احتمالی وزارت نزد معلمان است را مثال زدم ، می توانید به جای او ، حاجی بابایی ، مرتضی حاجی یا محمود فرشیدی یا حسین مظفر یا هر کاندیدای دیگری را بگذارید.
به عقیده من مشکل با تعویض وزیر و حتی با افزایش جهشی اعتبارات این وزارتخانه حل نمی‌شود. من منکر تفاوت وزرا نیستم. با منتقدان همدل هستم که فانی فاقد قدرت تصمیم گیری و قاطعیت بود. اگر کس دیگری به جای فانی وزیر بود، احتمالا عملکردش با فانی ده درصد تفاوت داشت. ده درصد عدد کوچکی نیست، اما با ده درصد تفاوت، نه پرسنل راضی می شد و نه تغییر عمده ای در کیفیت آموزش و پرورش پدید می آمد.
از طرفی سطح انتظارات جامعه و بدتر از آن توقعات پرسنل آموزش و پرورش با سطح امکانات و مقدورات دولت اصلا تناسب ندارد. حل این پارادوکس از عهده و توان وزیر آموزش‌و‌پرورش خارج است. حالا فرض کنیم که معجزه‌ای رخ دهد و اعتبارات آموزش و پرورش فورا دو برابر شود. اولا بیش از ۹۰ درصد آن بازهم صرف پرداخت حقوق کارکنان می‌شود و ثانیا بعد از چندماه، پرسنل با مقاسه درآمد خود با پزشکان و مهندسان شرکت نفت و بانکی ها باز هم شروع به اعتراض می‌کنند. در چنین شرایطی یک وزیر چه می تواند بکند؟ وزیر مصلوب الاخیار نیست اما توسط استاد بالادستی و نهادهای مرتبط و غیرمرتبط زمین گیر شده است.
بدتر از همه اسیر گفتمان معیشت محور است.
روزنامه آرمان
نظرات بینندگان
" فانی برآمده از بافت مدیریت عقب مانده آموزش و پرورش است. محصول این بافت مدیریتی افرادی کمابیش شبیه جناب فانی و جناب محمود فرشیدی است."
ولی وقتی میگی فانی حقوق معلمان رو ۸۰ درصد بالا برده, نشون از عدم صداقت شدید شما دارد. شما هم دروغهای فانی رو تکرار میکنید.
شما هم با توهین به شعور مخاطب سعی در موجه جلوه دادن فانی هستید. اگر ۸۰ درصد درست باشد, باید من حدود ۴ میلیون دریافتی داسته باشم. ظاهرا در کمال نخوت و قلت ذهنی تورم این سه سال رو ندیده گرفتید. اگر تورم رو در نطر بگیریم احتمالا حقوق من کاهش هم داشته.
این مثال رو آوردم که ثابت کنم, شما هم مثل اربابت فانی, در کمال وقاهت به شعور معلمان توهین میکنی.
فکر میکنی همه مثل خودت و فانی ....
خواهشا از در اصلاح وارد گود نشو که اصلا بهت نمیاد.
برای حفظ موقعیت خودش حاضر میشه همه را قربانی خودش کنه و.در انجام آن از هر حیله و نیرنگ و تزویری کوتاهی نکرد.
فانی شرافت این رو نداشت که با معلمان رو راست باشه.
تا آخرین لحظه هم حاضر نبود از کرسی وزارت دست بکشه. به زور خلع لباس شد.
نجفی در زمان وزارت ۱ درصد دروغهای فانی رو هم نگفت. به دروغ نگفت که ما به معلمان خوب رسیدیم (مثلا افزایش ۸۰ درصدی) تا معلمان رو زیاده خواه جلوه بده.
حداقل میتونست بگه که من نمیتونم بیشتر از این کاری بکنم, نه که اینکه با هزاران میلیارد اختلاس در صندوق ذخیره و کلی دروغ برکنار بشه.
یادش بخیر زمانی که ما کودک بودیم از محل پس انداز شغل شریف معلمی هر 6 ماه یک خرابه یک باغ یک طویله بالاخره ی چیزی که روی دست مردم فقیر باد کرده بود و نا امید از فروش آن شده بودند میخرید و صدای مادرم را بلند میکرد که این خریدها دردی از زندگی تو دوا نمیکند چرا بی جهت پولهایت را نفله میکنی. در روستا شهرت داشت میگفتند گنج پیدا کرده است.
چه میشد کرد پولش زیادی کرده بود مثل تخمی که در شکم مرغ زیادی کرده است باید جایی می انداخت ...
حالا در این روزگار غریب وقتی انبوه مشکلات سراغم می آید توقع دارم پدر از سرمایه ای که در کودکی از حق من دزدید هزینه کند یکی از خرابه ها را بفروشد و باری از دوش فرزندانش بردارد اما او در جواب میگوید: چرا هر 6 ماه یک قطعه زمین نمیخری واقعا که بی عرضه هستی ...
انگار این پدر مانند خواب رفتگان اصحاب کهف هنوز نمیتواند بفهمد حقوق فرزندش کفاف زندگی او را تا نیمه برج هم نمیدهد.
متاسفانه هیچ وقت هم از .... و دوگانه گویی خود هم دس برنمیدارند...