رکن چهارم دموکراسی و وظایف مقدس ، خطیر و پر خطری که خبرنگاران دارند

  « گروه صدای معلم » روز " خبرنگار " را به همه اندیشمندان عمل گرا ، جامعه خبرنگاران کشور و پرسش گران مسئول تبریک می گوید . »

 خبرنگاری حرفه ای مقدس ، خطیر و پر خطر است . مقدس است برای این که دغدغه آگاه کردن مردم و جامعه را در سر دارد. خطیر است چرا که همواره مسوولان را در مقابل مردم ، به پاسخ گویی وا می دارد و پرخطر است چون بسیاری از منابع قدرت خبرنگار را موی دماغ دانسته و نمی خواهند او در کارشان دخالت کرده و آنها را در پیشگاه ملت به پاسخ وادارد.

از ابتدای قدم گذاشتن در این پیشه می دانستم وقتی می خواهم با مسوولی مصاحبه کنم ؛من نماینده مردمی هستم که ابتدایی ترین حق شان ، دانستن است ، برای همین بر خلاف تعدادی از همکاران که چند پرسش را به صورت مکتوب به مسؤولی عرضه می کنند تا او بتواند هر گونه که دوست دارد جواب آنها را تکمیل کند ؛ را در شأن خبرنگار نمی دانستم.

خبرنگار نماینده ملتی است که دوست دارند سوالات شان از مسؤولان بدون هماهنگی ها و با شهامت کامل بیان شود.

خبرنگار این شهامت را از نگاه کردن به مردمی که او نماینده آنهاست به دست می آورد و با شجاعت مقابل مسؤولان که ادعای خدمتگزاری راه مردم را دارند؛ ایستاده و آنها را حتی بازخواست می کند.

خبرنگار همان چشم است چشمی که باید ببیند و مشاهده ها را از طریق سیستم عصبی به مغز برساند و مغز آن را پس از تجزیه و تحلیل درک کند. گاهی اوقات مشاهداتی که به مغز می رسد آدمی را به گریستن و گاه به خندیدن و گاه او را به حالتی برای دفاع وا می دارد. خبرنگار اگر وظایف چشم را به خوبی ایفا نکند؛ آدمی شاید به چاهی بیافتد که سال ها نتواند از آن بیرون بیاید.

برخی اوقات دوستان مطبوعاتی ام را وقتی مورد نقد قرار می دهم که چرا رسالت خود را مبنی بر انتقاد از مسؤولان را به خوبی انجام نمی دهند؛ آنها پاسخ می دهند ما به خود مسوولان مشکلات شان را می گوییم. من به آنها می گویم شما وطیفه مشاور مسؤولان و دستگاه های نظارتی را انجام می دهید نه خبرنگاری که باید آینه ی صادق و امین مردم باشند.

مردم حق دارند مسؤولانی را که برای خدمتگزاری امانتی را را بر عهده گرفته اند را آن گونه که هستند را بشناسند نه آن گونه که تظاهر می کنند. مردم حق دارند بدون ویرایش و آرایش شده خدمتگزاران شان را در بوته نقد و مشاهده قرار دهند.

بر همین اساس من اعتقاد دارم ما در اطراف مان خبرنگار خوب کم داریم.

اگر جامعه ما خبرنگار حرفه ای – متعهد ، کاربلد و برخوردار از وضعیت نسبتا مناسب معیشتی – داشت ؛ ما به لحاظ توسعه و پیشرفت ، این قدر درجا نمی زدیم. این قدر آزمون خطا کار نمی کردیم و این همه پرونده فساد مالی روی دست قوی قضائیه باد نمی کرد.

رسانه ها به عنوان رکن چهارم دمکراسی در کشور ما ، از قدرت ، توانمندی و تعریف قابل قبولی برخوردار نیستند. خبرنگاری که پس از چند ساعت تهیه و ویرایش و ارسال خبر مبلغ بسیار ناچیزی عایدش می شود ؛ نمی تواند به مسائل جدی تر فکر کند . نمی تواند چشمان بدون نقص مردم و مسؤولان قلمداد شود ، ایده بدهد، انتقاد سازنده داشته باشد و ...

بی شک در این راه نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی لازم است به این مهم توجه کنند و با همکاری دولت که دغدغه خدمت گزاری صادقانه به مردم دارد؛ برای احیا و توانمندی خبرنگاران و رکن چهارم دمکراسی جدیت بیشتری به خرج دهند.

برای اندیشمندان تردیدی نیست که احیای رکن چهارم دمکراسی یعنی پاسخ گو تر کردن مسؤولان و حرکت در راستای شفافیت سازی و مبارزه با مفاسدی که در لایه های پنهان نظارتی صورت می گیرند.