در یکی از روزهای اسفند سال 1382 یعنی تقریبا 13 سال پیش و در زمانی که آقای مظفر وزیر آموزش و پرورش بود؛ مطلبی با عنوان سه شغل و سه ملیت در روزنامه همشهری کار کردم...
بررسی شغل معلمی در ایران و آلمان و سوئد و سوالاتی از این سه معلم که در سه نقطه جغرافیایی روزگار می گذراندند!
معلمی فوق لیسانس از ایران ؛ معلمی از آلمان و معلمی از سوئد.
همان گونه که در ابتدا بیان شد 13 سال از چاپ این مطلب می گذرد و مظفر، فرشیدی ،علی احمدی ، حاجی بابایی و فانی ؛ وزیران اصول گرا و اصلاح طلب آموزش و پرورش بودند .
اینان آمدند و رفتند و گفتند و وعده دادند و از تحول گفتند ؛ ولی اتفاق شایسته و بایسته ای برای خروج از وضیعت اسفبار معیشت و منزلت آموزگاران و فرهنگیان نیفتاده است .
به راستی چرا عزمی برای حل مشکلات فرهنگیان وجود ندارد؟
چرا پس از 13 سال نه تنها وضیعت بهتر نشده است ،بلکه بسیار بدتر شد؟
چرا حتی همان گام های حداقلی و یک گام به جلو که توسط یک وزیر برداشته می شود توسط دیگران خنثی می شود ؟
لطفا سوالات و پاسخ های سه آموزگار در سال 1382 را بخوانید.
|
نظرات بینندگان
فانی هم با همین تز معلمان رو سرکوب میکند.
ممنون از مطالبتان
حرجي نيست كه جنابعالي 13 سال پيش به افاضات هم اكنون جناب عبداللهي پاسخ فرموده ايد و به فرموده جناب فاني مشكلات آموزش و پرورش هم تاريخچه اي 60 ساله! دارد و به آن هم حرجي نيست!؟
دوست عزیز
آقای احمد
متاسفانه در فرهنگ اجتماعی ما مرز میان برخی مفاهیم و صفات مشخص و شفاف نشده است .
اگر ما چیزی را از آن چه هست کم تر نشان دهیم نشانه بخل و حسد و کینه ورزی است .
اگر هم بیش از آن چه لایق آن است نسبت دهیم نامش ، مبالغه و تملق می شود .
آقای عبداللهی بدون تردید از سرمایه های جامعه فرهنگیان و روزنامه نگاری مجرب و دلسوز در حوزه آموزش و معلمان هستند .
البته ممکن است معایبی هم باشد که این بر همگان وارد است .
قرار نیست یادداشت آقای خلیلی به نفع برخی از اهداف و نظر دوستان مصادره به مطلوب شود .
قبلا هم گفته شد ، اگر نقدی بر مطالب آقای شیرزاد عبداللهی است ، مستند و مستدل برای صدای معلم ارسال شود .
پایدار باشید .
زنده باد مخالف من.
شما هم پايدار باشد.