گلایه های تند عارف از نمایندگان لیست امید

محمد رضا عارف در دیدار با اعضای حزب ندای ایرانیان گفت: "در فعالیت‌های تشکیلاتی باید بر تصمیمات جمعی تعصب داشته باشیم و پای بندی خود را به تصمیمات نشان دهیم. متأسفانه به خاطر عدم رشد یافتگی در فعالیت های تشکیلاتی بعضا به تصمیمات اتخاذ شده، پای بند نیستیم و این آسیب جدی به فعالیت های تشکیلاتی و سازمان یافته می زند." این جدی ترین گلایه عارف از اعضای ائتلاف امید است.

عارف در ادامه ، نارضایتی خود از رفتار برخی از اعضای لیست امید چنین بیان کرد : "اگر برخی کم لطفی‌ها از جانب کسانی که در ائتلاف امید بودند، صورت نمی‌گرفت، بهتر به هدف خود می رسیدیم و به همین دلیل گلایه های جدی در این خصوص وجود دارد که در زمان مناسب مطرح خواهد شد." در انتخاب ریاست مجلس و در رقابت با علی لاریجانی بخشی از نمایندگان ائتلاف امید پشت عارف را خالی کردند.

عارف بعد از ناکامی در کسب ریاست مجلس ، اعلام کرد که وارد کمیسیون آموزش مجلس می شود و برای عضویت در هیات رییسه مجلس کاندیدا نشد. عده ای رفتار او را نوعی قهر و واکنش به پیمان شکنی برخی از یاران ارزیابی کردند. اما این ادعا از سوی عارف رد شد. وی در جلسه با حزب ندا گفت : "عارف چه کسی است که بخواهد قهر کند یا بی‌انگیزه باشد؟ ... قهر و نا امیدی در قاموس من و اصلاح طلبی نیست."

رئیس فراکسیون امید در ارتباط با انتخاب محمدمهدی زاهدی به زیاست کمیسیون آموزش  گفت: "در روند انتخابات کمیسیون آموزش و تحقیقات، مهندسی صورت گرفت . اگر افرادی که در ابتدا از سوی فراکسیون امید در کمیسیون آموزش و تحقیقات حضور داشتند، به دلیل مهندسی صورت گرفته از این کمیسیون خارج نمی شدند، مطمئنا وزن فراکسیون امید در هیئت رئیسه کمیسیون آموزش و تحقیقات بیش از موقعیت فعلی بود و کاندیدای ما رای کافی برای کمیسیون به دست آورد."

اتهام مهندسی انتخابات کمیسیون آموزش، ابتدا از سوی اصولگرایان مطرح شد. ترکیب اولیه کمیسیون آموزش شامل 9 نماینده اصولگرا، 10 نماینده مورد حمایت لیست امید و چهار نماینده مسقل بود. بر اساس همین ترکیب پیش بینی می شد که عارف با 12 رای،  رییس کمیسیون آموزش شود. اما اصولگرایان کمیسیون از جمله علیرضا سلیمی نماینده دلیجان و کوچکی نژاد نماینده رشت مدعی مهندسی ورود افراد به نفع عارف شدند .

اصولگرایان تصمیم روسای شعب برای جابه جایی دو نفر از اعضای کمیسیون آموزش را خلاف ماده ۴۱ آین نامه داخلی مجلس خواندند. آنها مدعی بودند که با تصمیم نایب رئیس مجلس و روسای شعب، «ضیاء الدین اعزازی» نماینده بناب و «ذبیح الله نیکفر» نماینده لاهیجان از کمیسیون آموزش و تحقیقات حذف،  و «محمدجواد فتحی» نماینده تهران و «محمود نگهبان سلامی» نماینده خواف جایگزین این دو نفر شدند.

ماجرا به هیت رییسه مجلس کشیده شد. در پی جلسه نمایندگان معترض با رئیس و هیات رئیسه مجلس، «ضیاء الله اعزازی» جایگزین «محمدرضا فتحی» شد و با خروج احد آزادی خواه (اصولگرا) آقای حبیب الله دهمرده نماینده زابل (اصولگرا)  وارد کمیسیون شد.در این جابه جایی در واقع یک رای احتمالی عارف کم شد و یک رای به آرای رقیب احتمالی او افزوده شد.

با این تغییرات و تعداد اصولگرایان به 10 نفر افزایش یافت و تعداد افراد لیست امید به 9 نفر رسید. ضمن اینکه برخی از افراد مستقل هم گرایش اصولگرایانه داشتند.نمایندگان اقلیت های دینی  هم در منازعات جناحی به طور معمول وارد نمی شوند. به این ترتیب فقط در کمیسیون آموزش یک اصولگرای طرفدار جبهه پایداری موفق شد به ریاست کمیسیون برسند در بقیه کمیسیون های مجلس ریاست کمیسیون ها با یک اصولگرای معتدل است.   

قبل از رای گیری برای انتخاب رییس کمیسیون،  محمدرضا عارف به این نتیجه رسید  که رای کافی برای رقابت با محمدمهدی زاهدی وزیر علوم دوره احمدی نژاد را ندارد و به همین دلیل کاندیدای ریاست نشد.  به نظر می رسد رقابت  محمد قمی با زاهدی بر سر ریاست کمیسیون  اقدامی تشریفاتی بود و قبل از رای گیری روی ترکیب هیات رییسه کمیسیون توافق شده بود در واقع همان فرمول کلی رعایت شد که رییس اصولگرا و نایب رییسان  از لیست امید باشد.

اما عارف دلیل کاندیدا نشدن خودش برای ریاست کمیسیون را این گونه بیان کرد: "در رسانه ها تحلیل های مختلفی درباره انتخابات هیئت رئیسه کمیسیون های تخصصی، به ویژه کمیسیون آموزش و تحقیقات مطرح شده است و بر ضرورت ریاست من در کمیسیون آموزش و تحقیقات تاکید می کردند. شاید حضورم به عنوان رئیس کمیسیون در چارچوب یک مطالبه مطرح شد اما شخصا به این موضوع هم فکر کردم که شاید افراد شایسته دیگری هم بتوانند نقش آفرینی کنند."

کمیسیون آموزش به مدت یک سال هیات رییسه ای با این ترکیب دارد: محمدمهدی زاهدی نماینده اصولگرای کرمان زییس ، دادود محمدی رییس انجمن اسلامی معلمان و اصلاح طلب از تهران نایب رییس اول ، محمود نگهبان سلامی نماینده اصولگرای معتدل خواف و رشتخوار نایب رییس دوم ، میرحمایت میرزاده نماینده اصلاح طلب گرمی سخنگو ، علیرضا سلیمی اصولگرا و نماینده دلیجان  دبیراول و خانم فاطمه سعیدی اصلاح طلب از تهران و عضو لیست امید دبیردوم.  

عارف همچنان خوش بین و امیدوار است . او با بیان اینکه در هیات رییسه کمیسیون ها 33 نماینده از لیست امید و 35 نماینده از لیست ائتلاف اصولگرایان و ده نماینده مستقل خارج از این دو لیست ، حضور دارند گفت : "من به رئیس محترم مجلس هم عرض کردم که الگوی رفتاری ما در کمیسیون های تخصصی، باید اجماعی باشد زیرا در بسیاری از موضوعات محوری و مهم، فارغ از دیدگاه های سیاسی ، اشتراکات زیادی وجود دارد."

این سخن عارف از نظر سیاسی با اهمیت است اما آیا بین دیدگاه اصلاح طلبان و طرفداران دولت از یک سو و اصولگرایان مخالف دولت ، در مسایل آموزش و پرورش می توان به اجماع رسید؟ اصولگرایان آموزش و پرورش را دستگاهی حاکمیتی و متمرکز می شناسند که باید همه بودجه آن را دولت تامین کند. آنها خواستار افزایش پرسنل آموزش و پرورش هستند. با توسعه مدارس غیر انتفاعی و خرید خدمات آموزشی از بخش خصوصی مخالفند.

اصولگرایان در شرایطی که دولت ناهمسوی آنها کشور را اداره می کند خواهان افزایش بودجه آموزش و پرورش و افزایش حقوق و مزایای معلمان هستند و معتقدند که باید به دولت در این زمینه فشار بیاورند . اصولگرایان با فضای نسبتا بازی که در دوره اصلاحات و دوره دولت اعتدالی روحانی در آموزش و پرورش ایجاد شده مخالفند و خواستار ایجاد فضای بسته در مدارس و ادارات هستند. آنها خواستار گزینش های عقیدتی سخت گیرانه تر در ورودی ها و کنترل عقیدتی - سیاسی معلمان در طول خدمت هستند.

در عالم تئوری،  اصولگرایان از نظر اقتصادی ومعیشتی با چپ ها هم صدا هستند. حتی مواضع تاکتیکی آنها بر هم منطبق است. به عنوان مثال ، اصولگرایان هم مانند چپ ها توسعه مدارس غیر انتفاعی و خرید خدمات آموزشی را زیر عنوان مجعول " خصوصی سازی "  محکوم می کنند. اما از نظر فرهنگی 180 درجه با چپ ها اختلاف نظر  دارند. اصولگرایان تربیت را مقوله ای صد درصد دینی می دانند و معتقدند که برنامه درسی و کتب درسی و گزینش معلم و برنامه ضمن خدمت باید بر محور آموزه های دینی انجام شود.

جدا از اینکه در کمیسیون آموزش مجلس لیست امید دست بالا را داشته باشد یا اصولگرایان وابسته به جبهه پایداری ، در آموزش و پرورش در همه ادوار مجلس و دولت بعد از انقلاب از جمله در دوره وزارت فانی ، گفتمان اصولگرایی دست بالا را داشته و دارد. اسناد بالا دستی آموزش و پرورش از جمله سند تحول با دیدگاه اصولگرایی تدوین شده اند. نهاد بالا دستی آموزش و پرورش شورای عالی انقلاب فرهنگی است و نهادها و جریان های تاثیر گذار بر آموزش و پرورش از جمله حوزه های علمیه ، تقویت کننده بافت فکری اصولگرایانه و دینی در آموزش و پرورش هستند.

اصولا فراکسیون امید نمی تواند وارد چالش گفتمانی با اصولگرایان شود و حتی  اعضای اصلاح طلب کمیسیون آموزش مانند داود محمدی قطعا نظرات خود را در چارچوب گفتمان اصولگرایانه و با استناد به اسناد بالادستی بیان می کنند.

در واقع ، در مقابل گفتمان اصولگرایی آلترناتیوی در داخل نهادهای حکومتی وجود ندارد . در زمینه اقتصاد آموزش و پرورش و معیشت معلمان هم نمایندگان لیست امید در وضعیت آچمز قرار دارند. آنها اگر با نمایندگان اصولگرای کمیسیون مانند زاهدی و سلیمی و جبار کوچک زاده علیه دولت همصدا شوند، فلسفه ایجاد ائتلاف امید را که حمایت از برنامه های دولت است را زیر سوال برده اند.

عده ای از اعضای ائتلاف امید مانند داود محمدی ، فاطمه سعیدی و میرحمایت میرزاده میثاق نامه ای را با گروه هایی از معلمان امضا کرده اند. آنها سه موضوع مشخص را متعهد شده اند :

"1- تاسیس سازمان نظام صنفی معلمان. 2-  همسان سازی حقوق معلمان با هیات علمی دانشگاه. 3- تلاش به منظور اصلاح نظام پرداخت حقوق و مزایای بازنشستگان آموزش و پرورش به گونه ای که هر گونه افزایش حقوق و مزایای شاغلین در مورد بازنشستگان هم سطح نیز اعمال گردد."

روشن است که اینها عناوینی کلی و شعار گونه است. راهکارهای عملیانی آقای داود محمدی و دیگر نمایندگان ائتلاف امید برای اجرای تعهد و سوگند خود چیست؟ شعار و انتخابات تمام شد. اکنون زمان عملیاتی کردن شعارها است.

فراکسیون امید باید دیدگاه های خود را در باره مسایل حوزه آموزش و پرورش به صورت شفاف جمع بندی و اعلام  کند . سیاست دولت روحانی مبتنی بر 5 راهبردی است که قبلا توسط وزیر آموزش و پرورش اعلام شده است:

1- ساماندهی و بهسازی نیروی انسانی

2- توسعه مشارکت های مردم 

3-  ارتقای مدیریت آموزشگاهی

4-  عملیاتی کردن بودجه 

5- تمرکززدایی 

آیا فراکسیون امید بر اساس این شاخص ها عملکرد وزیر و دولت را بررسی خواهد کرد؟ آیا فراکسیون تمرکز خود را روی سه محوری خواهد گذاشت که آقای داود محمدی و شماری دیگر از نمایندگان امضا کرده اند ؟ آیا اینها را رها کرده و دنباله رو جریان اصولگرای مجلس در طرح مسایل معیشتی معلمان و فشار بر دولت خواهند شد؟

رفتارهای دیپلماتیک و سیاست نشستن بین دوصندلی و به قول معروف نه سیخ بسوزد نه کباب جواب نمی دهد.

من سخنان جناب عارف به عنوان لیدر فراکسیون امید در نشست بیست و دوم اسفندماه 1394 در کانون تربیتی فرهنگی حر  را با دقت خواندم (اینجا)

اگر این سخنان را مانیفست فراکسیون امید در باره مسایل آموزش و پرورش بدانیم ، حرف مهمی زده نشده است. فراکسیون باید فارغ از سیاست ، برنامه خود برای اصلاح آمووزش و پرورش را اعلام کند . قطعا در بخش فرهنگی حوزه های متداخل با اصولگرایان خواهد داشت ، اما چالش اصلی بر سر همان 5 سیاستی است که فانی اعلام کرده است. موضع فراکسیون در باه این سیاست ها چیست؟می توان از نحوه اجرا ایراد گرفت . اما اصل سیاست ها مهم اند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید