بی سوادی و کم سوادی

  همه صاحب نظران اعم از شرقی و غربی، مذهبی و سکولار، سنتی و مدرن بر این عقیده تاکید دارند که « باسوادی » زیربنای توسعه بوده و شاخص اصلی سلامت و توسعه جامعه محسوب می شود.
سواد به معنی آگاهی، شناخت، توانایی درک و تفسیر، قدرت اندیشیدن، یادگیری مادام العمر.

« کم سوادی »: حالتی است که فرد:

1- فقط خواندن و نوشتن بلد است.

2 -محدودیت در تعقل و توانایی محدود در مشارکت اجتماعی دارد چون درک اجتماعی پایینی دارد.

3- قادر به استفاده از تکنولوژی های ارتباطی (اینترنت،شبکه های مجازی ونشریات) جهت به روزکردن اطلاعات خود نمی باشد و اطلاعات کهنه دارد

4-کم سوادی مربوط به کیفیت یادگیری است و دغدغه اصلی فعالان اجتماعی محسوب می شود.

در دنیای امروزی ریشه کنی کم سوادی ازشاخص های توسعه انسانی است.

بی سوادی: حالتی است که فرد :

1 - نتواند دانسته هایش رابه روز کند .

2- توان دور ریختن دانسته های غیرمستند و باطل شده و کهنه را نداشته باشد (دچار عادت زدگی شود).

آثار زیان بار کم سوادی:
الف: اثرات فردی : نفهمی، کم فهمی، بدفهمی،آموزش ناپذیری، جهل، فقر.
ب- اثرات اجتماعی: کم سوادی شدیدترین آسیب های اجتماعی به شرح زیر بر جامعه وارد می کند.
1- عوام گرایی، کوتاه بینی،دانش گریزی.
2- زودباوری، پیگیری اهداف کوتاه مدت.
3- زورگویی و زورپذیری برای پیشبرد اهداف.

انواع کم سوادی:

1 - کم سوادی سیاسی: بدترین نوع کم سوادی، کم سوادی سیاسی است؛ کم سواد سیاسی کور و کر است، درک سیاسی ندارد و نمی‌داند که هزینه‌های زندگی از قبیل قیمت نان، اشتغال، بهداشت روانی، مسکن، دارو و درمان همگی وابسته به تصمیمات سیاسی هستند.
او حتی به جهالت سیاسی خود افتخار کرده،سینه جلو می‌اندازد و می گوید که …"از سیاست بیزار" است،یا می گوید"من سیاسی نیستم".

چنین آدم سبک ‌مغزی نمی‌فهمد که بی‌توجهی به سیاست است که زنــان فــاحــشه، فقر و کــودکان خــیابانــی می‌سازد، قتــل و غــارت را زیاد می‌کند و از همه بدتربر فساد صاحبان قدرت می‌افزاید و منجر به فقر و عقب ماندگی می شود.

پیشرفت کشورها مدیون تصمیمات کارآمد سیاست مداران است. برای انتخاب سیاست مداران توانا باید همه شهروندان سیاسی دان باشند و شاخص های سیاست مداری رابدانند.

2- کم سوادی فرهنگی: کم سواد فرهنگی تاریخ سرزمین خود را به خوبی نمی شناسد و به میراث فرهنگی اهمیت نمی دهد، روزانه کمتر از 20 دقیقه مطالعه می کند، بیشتر حرف می زند، در هر زمینه ای خود را صاحب نظرمی داند، فاقد سواد رسانه ای است،محیط زیست را آلوده می کندزیرا از عواقب آن ناآگاه است، مقلدمآب است چون کمتر فکرمی کند.خشونت کلامی و غیرکلامی بالاست و گفتمان مستدل کم رنگ است، بد اعتمادی، دروغ و تهمت رواج دارد. سالیانه کمتر از 3 بار به سینمامی رود.

3- کم سوادبین المللی: آگاهی های بین المللی اندکی دارد و چون ارزش های مشترک جهانی را کمتر می شناسد و سفرهای خارجی محدودی داشته است از این رو فکرمی کند جهانیان دشمن او هستند و او برتر از ملت های دیگراست، اطلاعات اندکی از وظایف سازمان های بین المللی دارد و از حقوق بین الملل مثل حقوق بشر اطلاعات جامعی ندارد. کم سوادبین المللی از خود سوال نمی کندکه علت پیشرفت کشورهای ژاپن،کره جنوبی و تایوان که فاقد منابع طبیعی مثل نفت و معدن هستند چیست؟ و علت عقب ماندگی کشورهای نفت خیز مثل عربستان سعودی،عراق و بحرین که بالاترین بیسوادی و فقر را دارند چیست؟
کم سوادبین المللی در کره شمالی منجربه فقر مطلق90 % مردم آن کشورشده و همین کم سوادی در رهبران شوروی سابق نیزباعث متلاشی شدن نظام کمونیستی گردید.

4- کم سواد اجتماعی: به توسعه اجتماعی و مسئولیت های اجتماعی کمتر اهمیت می دهد،بیمه اجتماعی خود و خانواده را جدی نمی گیرد،خودپزشکی می کند، نسبت به گسترش فقر و بی عدالتی درجامعه بی تفاوت است، فردگراست و قادر به کارگروهی نیست.