چندی پیش انتشار فیش های حقوقی نجومی برخی از مدیران بیمۀ مرکزی در فضای شبکه های اجتماعی باعث شد نه تنها معلمین، بلکه اغلب کارمندان دولت در سایر نهادها نیز انگشت حیرت به دهان گیرند. تفاوت در پرداخت ها به کارمندان کشور یکی از معضلات نظام های اقتصادی و اجتماعی است.
آنچه در قانون مشخص شده تفاوت دریافتی های کارمندان دولت نباید بیشتر از 7 برابر باشد، هر چند که خود این قانون نیز نادعادلانه بوده و باعث ایجاد شکاف های اجتماعی می شود، ولی گاه این تفاوت ها به 70 برابر نیز می رسد !
اما سؤال مهمی که می تواند ذهن هر کسی را به خود مشغول کند، این است که منابع این پرداخت های کلان از کجا تأمین می شود؟
ظاهراً میزان دریافتی بیمه ها از مردم به اندازه ای زیاد است که به این شرکت ها به خود اجازۀ پرداخت های کلان را داده است. یکی از منابع تأمین این درآمدها، بینه های پرداختی خود کارمندان دولت و به ویژه فرهنگیان می باشند.
همۀ کسانی که در مدارس مشغول به فعالیت هستند، اطلاع دارند که به هنگام ثبت نام اولین پولی که از دانش آموزان مطالبه می شود، هزینه بیمۀ حوادث است.
اغلب مدیران مدارس دریافت این مبلغ به ظاهر اندک را از جمله مهمترین وظایف خود می دانند و ادارات آموزش و پرورش نیزتأکید زیادی بر دریافت آن دارند. فلسفۀ دریافت این پول بسیار روشن و بدیهی است، اگر حادثه ای اتفاق بیافتد دانش آموز باید بتواند هزینه های درمانی خود را از بیمه دریافت نماید. اما فرزندان کارمندانی که بیمۀ تکمیلی دارند، می توانند هزینه های درمانی خود را از طریق بیمۀ این نوع بیمه نیز دریافت نمایند و اصولاً بیمه تنها یک بار هزینه های درمانی یک فرد را پرداخت می کند، یعنی اگر از طریق بیمۀ تکمیلی آن را پرداخت کند، دیگر آن را از طریق بیمۀ حوادث پرداخت نمی کند و عملاً بیمۀ حوادث هیچ فایده ای برایش نخواهد داشت و ندارد. اما چرا بیمۀ ایران همه را ملزم به عضویت و پرداخت هزینۀ بیمۀ حوادث می کند؟
بدیهی است که به خاطر افزایش سود این شرکت، تا بتواند به مدیران خود پرداخت های نجومی داشته باشد ؛ به طور مثال اگر فرزندان یک میلیون فرهنگی هر سال نفری 5000 تومان از بابت بیمۀ حوادث به شرکت بیمۀ ایران بپردازند 5 میلیارد تومان می شود و اگر فرزندان سایر ادارات و افرادی که خود بیمۀ تکمیلی دارند، به این آمار اضافه شود، از همین یک فقره بیمۀ حوادث؛ می توان به دریافت های کلان و غیر قابل توجیه این شرکت پی برد.
اما سؤال اصلی اینجاست چرا مدیران و معاونان مدارس و نیز واحد رفاه معلم در ادارات آموزش و پرورش تبدیل به عاملان این دریافتی های غیر قانونی شده اند؟
چرا برای بیمه نمودن یک رخداد، مردم باید دوبارحق بیمه بپردازند در حالی که کلیه هزینه های آن حادثه از طریق بیمۀ تکمیلی نیز قابل پرداخت می باشد؟
درخواست بنده از مدیران آموزش و پرورش این است که با بررسی این موضوع در صورت امکان از دریافت حق بیمه حوادث از خانواده های فرهنگیانی که بیمۀ تکمیلی دارند، خودداری کنند تا این مبالغ به ظاهر اندک عاملی برای ایجاد سودهای هنگفت شرکت های بیمه نباشد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
نامه من یک نامه مودبانه و درخواستی بود
نامه ای که خواستم حقوق و مزایا ما مثل قبل رسانه ی نشود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نگویید ما جناحی نیستم مشکل نامه من چه بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تازه این یه موردش بوده که فاش شده.
از بقیه پرداخت های کلان هنوز رونمایی نشده!!
چرا؟!
1- دريافت و جمع آوري حق بيمه براي شركت هاي ... بيمه
2- دريافت هزينه كتاب براي سازمان نشر كتب درسي
3- دريافت شهريه اتباع خارجي براي وزارت كشور
4- ثبت مشخصات براي سنجش دانش آموزان ورودي پايه اول براي سازمان آ و پ استثنايي
5- دريافت هزينه سرويس دانش آموزي براي شركت تاكسيراني
اونوقت مدير و معاون اگر بخاد بخاطر كم كاري دولت در پرداخت سرانه ، پولي از دانش آموز براي هزينه هاي مدرسه بگيره بايد هزارجا جواب پس بده .
خوب لامصب اين ارگانهاي ديگر را دستشون را از آموزش وپرورش قطع كنيد خودشون پول خودشونو بگيرن . مدير و معاون حمال اونا كه نيستن
لايك داره
کار کردن با برخی از همکاران متاسفانه متاسفانه معلم(باعرض پوزش فراوان) صبر و حوصله ایوب میخواهد!!!