هادی فرج تبار :
اخبار مربوط به تنبیه شدن دانش آموزان توسط معلم همیشه در صدر اخبار رسانه ها به ویژه صدا وسیما قرار داشته و دارد و از این اخبار و نظرات کاربران در این رابطه می توان دریافت که متأسفانه تنها مقصر این حوادث همیشه معلم است و بس. در این رابطه باید فکری اندیشید چراکه اگر قرار بر ادامه این روند باشد و اگر معلم سکوت پیشه کند و دیگران قضاوت، اعتبار و شأن معلمی بیش از پیش ویران خواهد شد.
اگر قرار بر خبر شدن خوبی ها و از خود گذشتگی های معلمان شود شاید سال ها برای رسانه ها وقت لازم باشد تا بنویسند.
البته که تنبیه بدنی راه مناسبی نیست اما باید به علل این حوادث نگریست، در کشور ما معلم تنهای تنهای تنها بار همه ی مسئولیت ها حتی تربیت اولیه در خانه را به دوش می کشد، در کشورهای پیشرو که حقوق معلمان رفاه تمام آنها را تأمین می نماید نیز معلم فقط وظیفه ی تدریس دارد و همه او را حمایت و یاری می کنند، مشاور دارد، تیمی از متخصصین مختلف در کنار او هستند، مسئولان شهری گوش می کنند و او حرف می زند و آموزش خانواده ها هم توسط مسئولان داده می شود. همه ی جامعه برای آموزش تاب آوری دارند.
در مدارس ما متأسفانه معلمان باید بار مشاوران و حتی تیم تخصصی روان پزشکی را هم بر دوش بکشند! به آنها فقط دستور داده می شود و کسی به آنها گوش نمی دهد. از توهین های مستقیم و غیرمستقیم خودی و غیرخودی که بگذریم هیچ کجای دنیا با آن حمایت ها این انتظارات از معلم وجود ندارد.
متأسفانه دانش آموزانی وجود دارند که توسط خانواده با تنبیه شرطی شده اند، من نمی گویم باید تنبیه کرد اتفاقا من می گویم باید آگاهی داد، باید درمان کرد اما معلم که کارش این نیست معلم کارش تدریس است در همه جای دنیا نیز همین است.
حالا به این دنیای مشکلات این را هم اضافه کنید که یک کلاس ۳۰ -۴۰ نفره را به معلم می دهند می گویند به خوبی تدریس کن و آخر سال هم می آیند تحویل می گیرند انگار آموزش لقمه ی آماده است
من نمی گویم بدی ها بیان نشوند، من می گویم خوبی های و فداکاری های معلمان هم بیان شوند تا همه خود قضاوت کنند، فداکاری هایی که هیچ کس جز معلم از آنها خبر ندارد. من می گویم به معلم هم مجالی برای دفاع داده شود، مجالی برای اظهارنظر. در این شرایط که ظاهرا معلم ممنوع التصویر شده است، هیچ گاه به او فرصتی برای حرف زدن داده نمی شود.
آخر کلامم این است که معلم سقف و ستون هر جامعه ای است، انعکاس بدی های او و مجال ندادن به معلمان برای حرف زدن فقط خانه را خراب خواهد کرد و بس.
نظرات بینندگان
دانش آموزی که به اجبار اولیاء و بدون انگیزه در کلاس حضور پیدا می کند. تئوریسین های اعلم آموزش و پرورش هم همه جور شرایط آسیب رسانی به کلاس و دیگر دانش آموزان معصوم و معلم و مدرسه هم برای او فراهم کرده اند. او می تواند با 20 درس افتاده (و حتی بیشتر) بدون پیش نیاز در پایه های بالاتر حضور پیدا کند و سوهان روح معلم و دیگر دانش آموزان دیگر شود. او می تواند با 4 درس بین 7 تا 10 با استفاده از تک ماده دیپلم بگیرد. مدرسه هم که نباید از گل نازک تر به او چیزی بگوید و با رافت اسلامی و به قول آقایون کلاس داری از کنار همه پلیدیها و پلشتی های او بگذرد. اگر انفصال تحصیلی هم داشته باشد با کوله باری از افساد مختلفه می تواند به دوره روزانه برگردد و آن را به دانش آموزان پاک انتقال دهد. در دانشگاه آزاد (بدون داشتن دیپلم) می تواند با سپردن یک تعهد نامه که تا ترم بعد دیپلم را ارائه کند ثبت نام می شود و سال آخر اخذ لیسانس یادش می افتد که هنوز دیپلم ندارد. ===>> ادامه
1- مربی پرورشی هدفش این نیست که دانش آموز را نمازخوان و نماز دوست کند ، او تنها می خواهد از صحنه ی نماز خواندن دانش آموزان و مسابقه ی نقاشی و سرود نماز و جشن و......عکس بگیرد و بفرستد برای بالایی ها .
بالایی ها هم معلوم نیست چه می کنند.
2- مدیر به فکر این نیست که فضای آموزشی و امکانات را بهبود بخشد و در مورد وضعیت درسی دانش آموز با معلم همکاری کند فقط از آمار قبولی و مقدار کمک های مردمی و نمرات ماهانه (ساختگی) نمودار تهیه می کند و می فرستد برای اداره ای ها !!!
4- مسوولین استانی هم فعلا در حال سخنرانی برای طرح های تحولی و ... هستند و کسی به فکر مشکلات نواحی و مناطق تابعه (سرانه ی دانش آموزی و مسائل مالی و.. ) نیست !
یکی شان چند روز پیش آمد مدرسه ی ما و گفت : در خدمت شما هستیم برای شنیدن مشکلات و پیشنهادهایتان .....
و ما هم گفتیم : کلاسمان برق ندارد و غروب که نزدیک می شود خواندن و نوشتن غیرممکن می شود .....کمد نداریم تا پوشه کار بچه ها را داخلش بگذاریم...... امکانات آزمایشگاهی ،صفر، حتی یک بشر ..... شوفاژها راه نیافتاده اند.....تخته گچی است و ...... کامپیوتر برای درس کاروفناوری نداریم و.....امکانات ورزشی ....بماند.
اما رفت که بیاید!!!!!!!! ... .....
انصافا خوب گوش داد.تازه یادداشت هم میکرد!
دوستان گران قدر با این شیوه ی آموزش کسی راه به جایی نمی برد