مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور اول بهمن ماه در نشست استانداران در صحبت‌هایش اشاره‌هایی هم به مسائل آموزش و پرورش داشت. وی گفت برای ارتقای کیفیت شیوه‌های آموزشی برنامه‌هایی در حال تدوین است و تأکید کرد که کیفیت آموزش در مدارس دولتی باید در حد کیفیت بهترین مدارس باشد. او به رفع کمبودها در فضاهای آموزشی هم اشاره کرد و طبق معمول، ضمن حواله دادن حل این مشکل به عزم و اردۀ ملی گفت که آیندۀ این مملکت مال بچه‌هاست؛ اگر خوب آموزش ببینند و کار تیمی و حل مسئله یاد بگیرند و دغدغه‌مند بار بیایند مشکلات مملکت حل خواهد شد.
این ایراد نظام آموزشی ماست که فرزندان ما به جای این‌که به فکر ماندن و تلاش کردن برای سربلندی و عزت ایران باشند، به دنبال مهاجرت هستند.
من چکیدۀ گفته‌ها را از سایت وزارت آموزش و پرورش برداشته‌ام و اصل خبر نکته‌های دیگری هم دارد. برای جزءجزء گفته‌های رئیس‌جمهور می‌توان نقد و تحلیل نوشت اما فعلاً به چند نکته اشاره می‌کنم:
1- هنوز درک نکرده‌ام در این مملکت چرا وقتی کسی به مقامی می‌رسد احساس می‌کند کارشناس و متخصص هر رشته‌ای هست و می‌تواند در هر موضوعی نظر بدهد. گفتن، وقتی ضمانتی برای عمل نباشد، کار خیلی راحتی است.
2- رئیس‌جمهور در مورد بخشی از مسائل آموزش و پرورش صحبت کرده‌اند که نمی‌توان آن را مجزای از سایر مسائل دید. ارتقای کیفیت آموزش فقط با هماهنگی چند وزارتخانه و تدوین برنامه ممکن نمی‌شود.
ارتقای کیفیت آموزش وابسته به مؤلفه‌های گوناگونی از جمله حرفه‌مندی معلمان و ارتقای کارآمدی آنان است. آیا مسیر ارتقا به همان سادگی که ترسیم کرده‌اید هست؟
3- مسائل امروز آموزش و پرورش فقط ارتقای کیفیت آموزش و رفع کمبودها در فضاهای آموزشی نیست. مسئله اصلی خود «تربیت» است و تربیت فقط مسئله آموزش و پرورش نیست؛ مسئله کل حاکمیت است.
اگر به فکر حل مسائل آموزش و پرورش هستید:
- خودتان حل مسئله را یاد بگیرید و واقعاً دغدغه‌مند باشید. شعار ما را به جایی نمی‌رساند.
- مسائل آموزش و پرورش را نه در قالب یک وزارتخانه، بلکه در قالب کل حاکمیت ببینید.
- آموزش و پرورش مسائل کلان‌تری چون کمبود شدید بودجه، افت انگیزش نیروی انسانی، عدم درک الزامات دنیای جدید، غلبۀ نگرش‌های انحصاری و کنترل‌گرا، پراکنده‌کاری و ناکارآمدی مدیریتی و غیره دارد.
- شما دانشگاهی هستید و حتماً با تفکر سیستمی آشنایی دارید. منطقی نیست که هر جا می‌نشینیم از مسائل همان‌جا سخن بگوییم و به کل سیستم و تعامل اجزا توجه نداشته باشیم. خوب است به جای وعده و وعید، ساده‌انگاری در حل مشکلات، و حواله دادن حل مشکلات به ارادۀ ملی و تلاش همگانی، ببینید ایرادات جدی سیستم کجاست.
پیش از شما هم دربارۀ حل مسائل آموزش و پرورش بسیار سخن گفته‌اند ولی نه تنها اتفاق خاصی نیفتاده است بلکه وضعیت بدتر هم شده است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان