وای بر پرورش نسل آینده به‌ دست معلمانی که از اظهار عقیده عاجزند و از ترس نان ترجیح می‌دهند فقط سر خویش گیرند و گلیم خود از آب بیرون بکشند !

روزگار غریبی است برادر!
به‌نام خداوند جان و خرد

ای برادر تو همه اندیشه‌ای
مابقی خود استخوان و ریشه‌ای

آن‌چه بر زبان آقای صحرایی، سرپرست وزارت آموزش‌ و‌ پرورش، در مقام رییس دانشگاه فرهنگیان و در گفت و گو با دانشجو معلمان استان سیستان و بلوچستان ( 1 ) جاری شده، حقیقتا غریب و حیرت انگیز است. او رسما و با تاکیدی که می‌خواهد برای احدی تردید باقی نگذارد، دانشجو معلمان را انذار می‌دهد که جوهر شهروندی را باید به فراموشی بسپارند!!!

مضمون سخنش این است که دیگران می‌توانند شهروند باشند، اما شهروندی صفت مناسبی برای معلم و دانشجومعلم نیست! از این مضمون می‌توان نتیجه گرفت که نزد او معلم باید شهامت و شجاعتی را که لازمه‌ی اصلاح‌ و تعالی جامعه است بوسیده و کنار بگذارد و با فریب خود و دیگران، سرگرم ایفای یک نقش مکانیکی و ماشینی بشود. نقشی که در آن با کارگردانی آقای صحرایی صرفا به مداحی و ثناگویی نظام اجتماعی می‌پردازد و تمام همتش را به‌کار می‌گیرد تا مسئولیت‌ پذیری اجتماعی را در خود بمیراند! وه که چه پندار سست‌بنیادی که، مع‌الاسف، با لعاب دین و آیین‌ و تربیت اراسته و عرضه می‌شود. و وای بر پرورش نسل آینده به‌ دست معلمانی که از اظهار عقیده عاجزند و از ترس نان ترجیح می‌دهند فقط سر خویش گیرند و گلیم خود از آب بیرون بکشند.

اگر از من بپرسند تو تفاوت میان معلم و غیر معلم را در چه می‌بینی؟ در پاسخ خواهم گفت درست برعکس. تفاوت در این است که معلم بنا به صفت معلمی باید نقش شهروندي خود را جدی‌تر گرفته و آگاهانه تر، دلسوزانه‌تر و فکورانه‌تر از دیگران به اجرای آن بپردازد. گرچه باور هم دارم که رسالت معلم رادیکالیزه کردن جو جامعه نیست.

جناب صحرایی به روایت رزومه، یک عنصر آکادمیک و دانشگاهی است و با طرح چنین باور و اندیشه‌ای ناخواسته بر این ویژگی خود قلم بطلان می‌کشد و صوری بودن آن را بر ملا می‌کند. چرا که چنین اظهاراتی از سوی یک آکادمسین زمانی که ردای یک مدیر دولتی را بر تن کرده است، پیش و بیش از آن‌که مخاطبان را از تفکر اصلاح‌گرانه منع کند، به عاری بودن از ویژگی جوهری دانشگاهی یا طلبه حق و حقیقت بودن شهادت می‌دهد.

به گمان من این تبیین از شخصیت و منش معلم شاهکاری از اندیشه‌ورزی پرابلماتیک است که با خود معجونی از ضد انسانی بودن، ضد اسلامی بودن و ضد توسعه بودن را یک‌جا دارد و از این جهت گوی سبقت را از هر نوع پریشان‌گویی درباره‌ی معلم به عنوان عامل کلیدی تربیت ربوده و شایسته دریافت بالاترین نشان است.

فاعتبروا یا اولی‌الالباب

( کانال مجمع فرهنگیان ایران اسلامی )

( 1 ) سخنان رضا مراد صحرایی در جمع دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان هرمزگان