اگرچه از عمر دولت سیزدهم بیش از یک سال گذشته اما عمر وزارت وزیر آموزش و پرورش این دولت چند ماه مانده تا یک‌سال شود، چرا که سال گذشته تنها وزارتخانه‌ای که وزیرش با تاخیر از مجلس رای اعتماد گرفت، وزارت آموزش و پرورش بود، چون هر دو گزینه اول و دوم ابراهیم رییسی نه تنها مورد استقبال فرهنگیان که مورد اعتماد مجلس همسو با او هم قرار نگرفت، لذا چند ماه از سال تحصیلی گذشته را این وزارتخانه بدون وزیر سپری کرد به همین دلیل تحلیل‌ها این بود که دولت سیزدهم برای این حوزه مهم اولویتی قائل نیست و انتقادهای مختلفی از طیف‌های گوناگون متوجه رویکرد این دولت به مقوله مهم آموزش و پرورش وارد شد.
حالا هم که سال تحصیلی جدید در حال آغاز شدن است، تحرک‌های مدیریتی و عزل و نصب‌ها به ویژه به‌طور گسترده در مدیریت مدارس که از اهمیت زیادی برخوردار است، نشان از تصمیمات نگران‌کننده‌ای دارد که بیشتر با اهداف و انگیزه‌های سیاسی و ایدئولوژیک صورت می‌گیرد و بیم آن می‌رود که رویکردهای افراطی و روش‌های غیرحرفه‌ای مدارس را از همین حداقل کارکردهای موجود نیز به دور کند، چراکه در طول این سال‌ها به اذعان بیشتر کارشناسان و منتقدان، بزرگ‌ترین عامل ناکارآمدی در آموزش و پرورش متمرکز، بی‌ثباتی مدیریتی و سیاسی و ایدئولوژیک بودن معیارهای عزل و نصب، آن هم حتی تا سطح مدیریت مدرسه بوده است.
این نگرانی از این جهت اهمیت دارد که به اذعان والدین و دانش‌آموزان در همین سیستم ناکارآمد آموزشی، ما مدارس و معلمان کارآمد فراوانی داریم که این کارآمدی به پشتوانه نیروهای شاغل در هر مدرسه به ویژه مدیر و کادر مدیریتی و آموزشی است که در صورت عدم توجه به معیارهای حرفه‌ای مبتنی بر کارآمدی هر گونه تغییر و تحولی می‌تواند بر عمق و گستردگی این ناکارآمدی بیفزاید.
نکته دیگر اینکه در آستانه آغاز دومین سال تحصیلی در دولت ابراهیم رییسی هنوز مشخص نیست که رویکردهای اصلی این دولت در حوزه آموزشی چیست؟ هنوز برای افزایش کیفیت آموزشی و کاهش فقر و بی‌عدالتی آموزشی برنامه مشخصی ارایه نشده است و این وزارتخانه بزرگ متاسفانه روزمره اداره می‌شود و نقشه راهی وجود ندارد که بتوان به پشتوانه آن چشم‌اندازی را متصور بود که مثلا در دومین سال تحصیلی این دولت بشود ارزیابی کرد که شاخص‌های کارآمدی قدری افزایش بیابد.
سه ضلعی دانش‌آموز و معلم و والدین بهترین ارزیابی را می‌توانند از میزان کارآمدی نظام آموزشی در ابعاد مختلف ارایه دهند که در سال گذشته اعتراضات معلمی و برخورد با آن اعتراضات نشان داد نارضایتی معلمان در بالاترین حد خود قرار دارد و واکنش دانش‌آموزان به ویژه پس از اعلام آمار ترکیب رتبه‌های برتر کنکور به بی‌عدالتی آموزشی هم مشت نمونه خرواری بود برای نارضایتی دانش‌آموزان، والدین هم که همیشه معترض و منتقد بوده‌اند، اما صدای آنها شنیده نمی‌شود.
روزنامه اعتماد
نظرات بینندگان