تلقین بی انگیزگی توسط نمایندگان مجلسی که باید صدای مردم و یار آموزش و پرورش باشند !

   حرف برای گفتن بسیار است و من به عنوان فعال اجتماعی و مسئول مجمع خیرین مدرسه ساز شهرستان ابهر سعی می کنم که این حرف ها را در گفتارهایی موجز خدمت شما بزرگوار تقدیم دارم .

جناب وزیر آموزش و پرورش

اگر در قانون اساسی امر آموزش و پرورش آن چنان مهم تلقی شده است که دولت به عنوان متولی مستقیم آن وظیفه یافته است تا هزینه های مربوط به تعلیم و تعلم نسل جوان و واجب التعلیم را بصورت رایگان در آورد و سر جمع همه آنها را در بودجه بیاورد و تامین کند از آن جهت است که  :

اولا پیامبر بزرگ اسلام (ص) از جانب خداوند رحمان ماموریت یافته است تا روش های زدودن مولفه های تربیتی منسوخ را که در وحی به ایشان بیان شده است به کار برد و پس از پاک کردن ذات انسان از پلشتی ها اوصاف رحمانی را با تعلیمات ویژه در دل انسان جاری سازد زیرا که برای ساختن انسان موحد راهی جز نشان دادن خدا و هدایت انسان ها به سوی او وجود ندارد . اما این حرف تنها در زبان ساده و عملی است و در میدان عمل به فراگرفتن و به کار بستن همه آن چیزهایی نیازمند است که نبی گرامی با تاسی بدانها توانست خود را امین وحی بگرداند و الحق که فراهم کردن فضا برای یاد گرفتن و تمرین تحمل این سختی ها تنها با داشتن سیستم آموزشی قادر به دایر ساختن فضای خود سازی برای کودکان و جوانان ممکن می شود و این مسئولیت سختی است که برای شما و از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران در نظر گرفته شده است آن هم با این هدف که شما سیستم آموزشی کشور را به الگویی در همه جهان تبدیل کنید .

مطمئنا دست یابی به این موقعیت ممکن نمی شود مگر آنکه همه عناصر دخیل در سیستم های دیگر مدیریتی کشور در از زمین برداشتن این بار به کمکتان بیایند و شما نیز از آنها نه با واگذار کردن بخش هایی از اقتدار مدیریتی بلکه با به کمک گرفتن ظرفیت های آنان بهره ببرید که متاسفانه این امر نه دراین دولت بلکه از اواخر دولت گذشته و با شدت تمام در این دولت دقیقا بر عکس یعنی با واگذاردن بخش هایی از قلمرو مدیریتی به دیگران سمت تخریب سیستم و کاهش سیستم مصونیت آن یافته است .

برای نمونه در استان زنجان و در سال های آخر دولت جناب روحانی نمایندگان چنان میدان تاخت و تازی در وزارت آموزش و پرورش یافتند که توانستند با همه مخالفت های بدنه سازمان در استان مدیر کل را عوض کنند و این را به بدعتی تبدیل کنند که نماینده ابهر بتواند ضمن تغییر دادن مدیر کل در عرض دو سال و اندی از دوره سپری شده از ماموریتش در شهرستانی چون ابهر سه رئیس را جانشین همدیگر نماید و به تبع این تغییرات گسترده کار را بدانجا رساند که با تحمیل به مدیر دست نشانده اش در ابهر مجموعه خیرین مدرسه ساز ابهر را به کل از حیز انتفاع دور داشته و از دعوت به جلسات منع نماید .

موفقیت سازمان در گرو دو فاکتور مهم :

1-  توافق و هماهنگی درون بخشی
2- مذاکره و همکاری بین بخشی

می باشد و مدیر سازمان پیشتر و بیشتر از هر عمل و اقدامی برای نهادینه شدن این دو فاکتور تلاش می کند زیرا که اگر از آنها غافل شود سازمان با همه منابع مادی و انسانی خود دچار تصمیم های جزیره ای و اقدامات واگرایانه و بدون توجه به مقصود عالی و غایی می شود و امروز دقیقا سازمانی که من و شما خود را تابعی از آن و فعال برای تحقق اهداف آن می شناسیم دچار این وضعیت شده است ؛ وضعیتی که در آن مدیران استانی و شهرستانی به تابعی محض از اعمال اراده نمایندگان مجلس تبدیل شده اند چون انتخاب آنها تحت فشار و سلیقه آنها صورت می گیرد و بدنه سازمان نیز به دلیل رها شدگی از سوی مدیران یا بی توجه به مسئولیت های خود شده اند و برای بهبود تعصبی از خود به خرج نمی دهند و یا اگر هم اندک عرق و تعصبی برای تحول و تغییر در آنها وجود داشته باشد به دلیل دور افتادن از روز آمدی های مورد نیاز در شیوه های برنامه ریزی و اجرا و یا بومی سازی اهداف مورد تایید وزارت عملا از حیز تاثیر و تحول دور شده اند.

اجازه بدهید تا با مثال هایی بحث را ملموس تر سازم .

همان گونه که مستحضر هستید در سیستم مدیریت سازمانی اهدافی چون :

1-  برگزاری کارگاه های آموزشی برای معلمان در مقاطع مختلف

2-  توجه به وضعیت آموزشی دانش آموزان با تاکید های نوین آموزشی دنیا (آهسته گامان)

3- نگاه تخصصی به دوره ابتدایی به لحاظ تاثیرات زیر ساختی آن

4- تامین منابع مادی و انسانی لازم برای آموزش مهارت های زندگی

5-  تشکیل کارگروه های فنی و تخصصی آموزشی ، عمرانی ، مشارکت های مردمی ،آموزش ضمن خدمت ، تکریم معلمان  و... اولی شمرده شده اند و از مدیران به تاکید خواسته شده است که برای انجام آنها طرح و برنامه ارائه دهند و به کار ببندند .

اما آیا چنین تاکیداتی به مرحله عمل رسیده است ؟

البته که نه زیرا که مدیران سازمان که به نوعی وامدار نماینده ای که در دور بعد به رای نیاز دارد و مسئولیت پخش می کند تا به توسط مسئولان و به شکل غیر محسوس رای جمع کند، می گذارد تا مدیر برای این موارد وقت و حوصله داشته باشد و یا حتی حوصله و اعصاب آن را داشته باشد که با زیر مجموعه های خود نشست های تخصصی دراین زمینه ها بر گزار بکند تازه اگر هم بخواهد مگر زیرمجموعه های تحمیلی از سوی دوستان نماینده و یا مشروط می تواند که دراین زمینه به او کمک کند و از اینجاست که دستورات و تاکیدات نماینده و اطرافیان او تا بدانجا دامن می گستراند که حتی ریاست اداره آموزش و پرورش شهرستانی چون ابهر تا بدانجا در مقابل نماینده و دوستان او وا می دهد که بنا به دستور و تاکید، امکان آن را نمی یابد که مرا که هشت سال است که مسئولیت مجمع خیرین مدرسه ساز شهرستان را برعهده دارم و مجموعه تحت تولیتم بنا به اعتراف مسئولان فرادستی از قوی ترین مجموعه ها و موفقترین آنهاست به جلسات معمول در اداره دعوت کند و تا بدانجا با تلقین بی انگیزگی همراهم می کند که فکر می کنم اگر کنار بروم و میدان را برای دوستان نماینده باز کنم حداقل از نظر روانی برای خودم بهتر خواهد بود !

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید