«سلام فرمانده» نام سرودی است که به ابتکار یکی از مداحان به نام آقای ابوذر روحی از لنگرود گیلان و مسئول قرار گاه فرهنگی «هیات منتظران» تدوین شده است. این سرود با تبلیغات و استقبال خاص یک جناح فکری روبه رو شده و توسط نهادهایی به سرعت در مدارس و فضاهای عمومی مثل برج میلاد، استادیوم آزادی در تهران و دیگر اماکن عمومی؛ به اجرا در می آید!! برای این منظور در سطح وسیعی برای حفظ سرود و تمرینات جدی برای اجرا، توسط برخی از مدارس و دانش آموزان تلاش می شود!
من با بزرگ داشتن منطقی بزرگان و تعظیم در برابر آن ها مشکلی ندارم، این می تواند تا حدودی سازنده باشد. اما ملاحظاتی در مورد «سرود موزیکال سلام فرمانده»:
ما به لحاظ اخلاقی مجاز نیستیم از احساسات پاک کودکان و یا از مجموعه معنوی ارزشمند دینی ، برای تعلیمات آخرالزمانی، جهادی و برای خوانشی افراطی از مذهب بهره برداری سیاسی کنیم. در شرایط قطبی شده تعلیم و تربیت و دانش آموزان مدارس؛ به نفع نو خواهی، چنین رفتارهایی واکنش های خوشایندی نخواهد داشت .
انقیاد طلبی عادت شده و خود آموخته، همانند نظام تربیتی جوچه در کره شمالی و نازیسم اروپائی، در شرایطی که مردمان ما به شکل تاریخی با سپهسالار پروری خو کرده اند و حاصل آن جز استبداد سیاسی و انحصار فرهنگی و توسعه نایافتگی چیزی نبوده است؛ شایسته نیست چنین رویکردهایی در مجامع عمومی و یا در مدارس آموزش و پرورش رسمی کشور تبلیغ و ترویج شوند.
ما اخلاقا مجاز نیستیم ، مطالب سست بنیاد و غیر مفید را به نام دین و مذهب برای کودکان بزرگ کنیم. وقتی بعد از مدتی کودک ما رشد پیدا کرد و تحقیق کرد و دید قدسیت و روایت گفتارها و مکان هایی اسناد معتبری ندارد! یا وقتی دانش آموز دانست که در دنیای امروز ، جهاد دائمی مورد تاکید سرود، راه نجات نیست! و اتکاء به قدرت نرم منشاء واقعی اقتدار ملی است؛ در آن صورت البته تردید و سرخوردگی عمیقی از همه آموزه ها پیدا می کند و نسبت به حقانیت دین و روایی این رفتارها در سیستم تربیتی آموزش و پرورش کاملا مقاوم و ناباور می شود.
ای کاش این دسته از خلاقیت ها و نوآوری ها در جهت کاهش مرارت مردمان این سرزمین و در جهت امید آفرینی و تشویق به کار و تلاش و برای ایجاد انگیزه های بزرگ برای حرکت عمومی به سمت توسعه پایدار به کار گرفته می شد. ای کاش این دسته از خلاقیت ها و نوآوری ها در جهت خلق نشاط و اخلاق و استواری پایداری صلح در دنیا و ایران می بود و نه تاکید موکد بر تداوم روند جاری!
به راستی چرا به جای تاکید بر امور انتزاعی بر واقعیت ها و عینیت زندگی مردم ورود پیدا نمی کنیم؟ چرا از فقر و فاقه گفته نمی شود؟ چرا از بی عدالتی ها و از جا ماندگان از تحصیل ، از جاماندگان از شرافت و از محروم شدگان از آزادی و توسعه خبری نیست؟ یقینا برای ارباب فریب، خواب زدگی مخاطبین می تواند بزرگترین بشارت باشد. اما.... هرگز چنین مباد!
استفاده ابزاری از امام زمان و انتظار به نفع هیچ کس نیست و با معیارهای پایه دینی و اخلاقی مغایرت دارد. در خصوص تاکیدات فراوان صدا و سیما و برخی از مداحان از جمله سرود سلام فرمانده، مضمون سخن آن بزرگ مرد وارسته آیت الله العظمی بروجردی را تکرار می کنم که در پیامی به کسانی که زیاد از امام زمان سخن می گفتند! فرموده بود: "دست از این کارها و حرف ها بردارید و بگذارید این بقچه سر بسته بماند"! به نظر می رسد آنچه جریان دارد و برخی از نهادهای فرهنگی دانسته یا نادانسته بدان سو روانند، همان خط انشقاق و افتراق با استفاده از ظرفیت های دین حنیف از یک سو و خط خرافه پراکنی و مخدوش سازی پیام های اصیل دین از دیگر سو می باشد.
آخرین نکته آن که، در شرایط قطبی شده تعلیم و تربیت و دانش آموزان مدارس؛ به نفع نو خواهی، چنین رفتارهایی واکنش های خوشایندی نخواهد داشت و این تقابل به نفع دین باوران و جریان انقلاب تمام نمی شود. شاهد مثال پیدایش آنی چندین سروده هم وزن به مخالفت صریح در فضای مجازی است. امید است فرهیختگان عرصه فرهنگ و دین ، اساتید و بزرگان تعلیم و تربیت و عقلای جریان سیاسی؛ مانع از میدانداری جهل مجسم در حوزه فرهنگ بشوند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
تمامش کنید.
اجرای سرود سلام فرمانده