یکی از وزارت های پرحجم و با دامنه پوشش گسترده، وزارت آموزش پرورش است که چیزی قریب به یک میلیون پرسنل (حدود 40 درصد پرسنل دولت) و بالای 15 میلیون جامعه آماری دانش آموز دارد.
چالش های دیرینه مثل کمبود فضای آموزشی، تنگی معیشت کارکنان، کمبود شدید معلم و پرسنل آموزشی، جوابگو نبودن محتوی آموزشی با دغدغه های جوانان و نیازهای جامعه،کسری بودجه مداوم هرساله ( بالای 95 درصد بودجه آموزش و پرورش طبق گفته مسؤولان این وزارتخانه صرف حقوق و هزینه های جاری می شود)، در سال های اخیر مشکل صندوق ذخیره فرهنگیان و هلدینگ های وابسته به آن، بلاتکلیفی معلمان حق التدریس، نامشخص بودن تکلیف رتبه بندی معلمان، فوق العاده ویژه، همسان سازی نظام پرداخت حقوق بازنشستگان و... این ها تنها سرفصلی کوتاه از چالش ها و مشکلات ریز و درشت این وزارتخانه می باشند.
دولت های گوناگون با عقبه جریان های فکری و سیاسی متمایز، با وجود تفاوت بنیادی و جدی در استراتژی و برنامه های کلان شان علی رغم وعده های و شعارههای پر زرق و برق و عامه پسند در حوزه فرهنگی به ویژه در حوزه آموزش و پرورش نه تنها در عمل تحول ساز نبوده اند بلکه حتی به نیمی از شعارهای وعده داده شده خودشان نیز عمل نکردند.
بخشی از دلایل و عوامل تحقق پیدا نکردن ها و پاشنه آشیل این چرخش های نامتوازن به نوع نگرش تمام این دولت ها برمی گردد.
تجربه عملی مشاهده شده از دولت های گذشته نشان داده است نگرش دولتمردان و تصمیم گیران، نگاه مولد و براساس تفکر سرمایه گذاری زیر ساختی و بنیادی جهت توسعه پایدار و همه جانبه کشور به این نهادکلیدی و تأثیرگذارتربیتی و آموزشی نبوده است.
تغییرات متوالی سلیقه ای نظام آموزشی کشور و تلاش مستمر در قالب نمودن زورکی، تقلیدی وکپی وار سیستم آموزشی کشورهای توسعه یافته و از همه مهم تر انتخاب ناکارآمدترین و ناموفق ترین وزیران حتی به نسبت جمع وزیران خود این دولت ها، مؤید تغییر نکردن این پاشنه آشیل نوع نگاه و نگرش ها است.
از قدیم گفته اند سالی که نکوست از بهارش پیداست.
دولت سیزدهم با پیشنهاد یکی از کم تجربه ترین و ضعیف ترین وزیر از لحاظ رزومه کاری و دست پر بودن از نظر برنامه های پیشنهادی برای آموزش و پرورش، به طور که وزیر مذکور تنهای وزیر بود که نتواست از مجلسیان اصول گرا و همسو از لحاظ سیاسی و فکری با دولت مستقر رأی اعتماد را بگیرد. چنین رویکردی خود نشانگر این است که این دولت هم طبق قراین نمایان شده چندان تمایلی به تغییر و تحول در پاشنه آشیل های اشاره شده قبلی ندارد.
هر چند در حال حاضر فرصتی دوباره برای انتخاب وزیر، وزارت خانه مذکور در اختیار رئیس دولت جدید و اتاق فکر ایشان قرار گرفته است تا با انتخاب گزینه ای شایسته درحد و قواره ی جایگاه و قدرت تأثیرگذاری این نهاد و شأن توقع جمع میلیونی فرهیختگان وزارت آموزش و پرورش و مطالبات انباشته شده گامی ماندگار بردارند. و به قول یکی از نماینده ها، دولت خودشان و جامعه فرهنگیان را نیز گرفتار آزمون و خطاهای تجربه شده چند دهه ی گذشته ننمایند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان