کریشنامورتی می گفت، بعضی از ما آدمها دیگران را آزار می دهیم، چون خود انسان هایی آزار دیده ايم. به سخن دیگر، آدمی پیوسته به وسيله تضادها و رنج های درون خویش شکنجه می شود و هر قدر از درون خرد و تحقیر شود، اراده ناخودآگاه و میل خودآگاهش به ابراز نفرت و خشونت در رابطه با دیگران و دنیای بیرون شدیدتر می شود.
همه کاروزاری که یکصد و بیست نماینده مجلس درباره «صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی» راه انداخته اند، مصداق شهروند آزاری و ملت آزاری از نوع سیاسی است. این طرح مصداق تهاجم به آزادی چرخش اطلاعات و آگاهی عمومی است. تو گویی، روح قجری در رفتار برخی از سیاسیون ایرانی حلول کرده است. مشهور است که ناصرالدین شاه تاکید و تمايل شدیدی داشت که مردم بی سواد و ناآگاه باقی بمانند در حدی که «تفاوت پاريس و بروكسل را با خوردني ندانند»! به نظر می رسد، افزون بر شهروند آزاری سیاسی، کارکرد اصلی این طرح این است که شهروندان را از جهان های آگاهی، غافل و ناآگاه باقی بگذارد.
این طرح سویه دیگری هم دارد. شکسپیر می گفت، تمام دنیا صحنه نمایش است و ما آدمها همه نقش بازی می کنیم. طرح مذکور که تعبیر درست آن بستن راه تنفس شهروندان و ایجاد محدودیت در استفاده از فضای مجازی و اینترنت بین المللی برای مردم عادی و حوزه عمومی است، در حد نمایش ناشیانه یک نقش وارونه هم می تواند باشد. نمایش نقش وارونه ای که کارکرد احتمالی آن شهرآشوبی عمومی است.
مشهور است که سیاست، ارباب دانش هاست. سیاستمداران مردمی از سیاست اغلب دغدغه «خیر عمومی» دارند. در شرایطی که شهروندان ما با بیماری و بی آبی و بی برقی و بحران اقتصادی و تنگدستی درگیرند، نمایندگان سیاسی ملت به جای اینکه مراهم دردهای مردم باشند، مزاحم نفس های آنها شده اند. در چنین شرایط غیرخردمندانه ای، تعبیر باربارا تاکمن مورخ بلند آوازه در کتاب مشهور «تاریخ بی خردی» بیشتر خودش را نشان می دهد که معتقد بود قدرت فقط فساد نمی آورد، بلکه بی خردی هم به ارمغان می آورد!
نمایندگان سیاسی مردم و ایجنت های پنهان و پشتیبان طرح مزبور در این خیالند که با تصویب چنین طرح یا طرح هایی می توانند آگاهی و خرد مردم را مهندسی و کنترل کنند. اما باید نیک آگاه باشند که دانش و آگاهی را نمی توان برای همیشه محدود ساخت؛ هرچند كه مسیر آن را مسدود كرده باشند.
باری، در عرصه آموزش شاید جدی ترین اثر وضعی تصویب نهایی این طرح فروکاهش همکاری های علمی بین المللی، اختلال در بین المللی شدن آموزش عالی و عقب ماندن در بازار جهانی رقابت در تولید اطلاعات و دانش باشد، لیکن، آشکار و مبرهن است که بازنده نهایی این کاروزار سیاسی پوچ و نمایش گونه خود سیاسیون به ظاهر برنده است.
به راستی، خواهیم دید!
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
خنده دار هست
این ها در اصل نماینده مردم نیستن، نماینده نظام هستن مثل همین رئیسی و توقعی بیش از این نباید داشت. نماینده ای که با زحمت خرید رای و آشنایانش و با چند هزار رای وارد مجلس شود بیش از این نباید توقع داشت.
کدوم مردم، این ها برای حفظ حکومت چنین می کنند. به نظرم اگر مطلبی نوشته می شود تا جایی که امکان دارد واقعیات هم گفته شود. این نظام و مسئولان آن مشروعیت مردمی ندارن