در مراسمی که انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برای بزرگداشت استاد محمد بهمن‌بیگی برگزار کرد (۳۰ آبان ۱۳۸۴)، من هم توفیق حضور داشتم. طبق روال مراسم بعد از همۀ سخنرانی‌ها نوبت به نفر اصلی رسید. بهمن‌بیگی وقتی که پشت تریبون قرار گرفت، اولین جمله‌ای که گفت، نقل به مضمون، این بود: «بالاخره ما هم آدم شدیم!»
همه می‌دانستند بهمن‌بیگی با وجود خدماتی که به آموزش عشایری کشور کرده است، با پیروزی انقلاب، چه ماجراهایی را از سر گذرانده و در نهایت، شانس آورده که زنده مانده است. جملۀ او در آغاز سخنرانی هم کنایه‌ای بود بر سرنوشت انسانی که ممکن بود زنده نماند.
هر بار که در کشور سروصدای انتخابات بلند می‌شود، یاد همان جملۀ استاد بهمن‌بیگی می‌افتم. با بالا گرفتن تبِ انتخابات: ما مردم عادی، آدم حساب می‌شویم؛ ایران، ایران می‌شود؛ هویت ملی گم‌شده، دوباره هویت مردم ایران می‌شود؛ حس میهن‌پرستی مکروه، واجب و مقدس می‌شود؛ اسطوره‌ها و شخصیت‌های مشکوک ایران باستان، سر بلند می‌کنند و نماد ایران می‌شوند؛ تاریخ ایران با روایت محدود و تفسیر خاص، تاریخ سرافراز ایران می‌شود؛ و خلاصه، غبار از هر چه که تا دیروز به فراموشی عمدی سپرده شده بود، زدوده می‌شود و «مهم بودن» معنای دیگری می‌یابد!
سیاست و سیاست‌بازان از این بازی‌ها و بازیچه‌ها بسیار دارند!
باز زمان حرف‌های خوب و وعده‌های شیرین فرارسیده است؛ قرار است ایران آباد شود، راه علاج مشکلات کشف شود، مقامات شفاف و پاسخ گو شوند، بر دستان مردم بوسه زده شود، چرخ اقتصاد بچرخد، معیشت مردم به سامان برسد و همه جا را گل و بلبل فراگیرد!
تعجب نکنید از اینکه شما را در فضای مجازی عضو انواع گروه‌ها و کانال‌ها بکنند؛ شما الان خیلی مهم هستید!
خدا را شکر! یک انتخابات دیگر در پیش است و ما دوباره برای مدت محدود و با مسئولیت محدود، آدم می‌شویم!
کانال شوق تغییر
نظرات بینندگان
آرتور بوخوالد (طنز نویس)
مارک تواین:
« اگر رأی من و تو چیزی رو تغییر می داد، اون وقت از من و تو رأی نمی گرفتند. »
پناه بر ولی الله صاحب الزمان عجل الله
می شویم.
سوالی برایم پیش آمده :
بنده از هرچه دشمن ایران و ایرانی و کشورمان هست از آمریکا و اسرائیل گرفته تا منافقین برائت می جویم.
سوالم این است که مگر در طی 40 سال نگفتن که با شرکت در انتخابات سرنوشت خودمان را تعیین می کنیم . تقریبا در همه انتخابات رفتم و رای دادم . نمونه آن انتخابات مجلس اسفند 98 یا آخرین دوره روحانی ، بعد از رای دادن من قیمت مرغ و گوشت و پراید و خانه و مسافرت ارزان شد یا نشد ؟ مجلسی آدم و رئیس جمهوری که من رای دادم اوضاع اقتصادی و معیشت مردم و من را بهتر کرد یا نکرد ؟
من احساس می کنم هر سال اوضاع بدتر شد
پس چرا می گویند رای من در تعیین سرنوشتم موثر است ؟ سرنوشت فلاکت بارمن منظورشان هست یا سرنوشت چاپان چاپان مسئولین عزیزتر از جان ؟ و یا اینکه زبانم لال رای من مثل سیاهی لشگر فیلم ها می باشد و قبلا اوضاع بر منوال به هم ور کنی پیش خواهد رفت ؟
کدام مورد؟
کدام؟
ممنون می شوم مرا از این درگیری فکری رها بفرمائید.
ظاهر خورده اید.
مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید
می ترسد چرا نترسیدید؟
یا داستان چوپان دروغگو را حقیقت
پنداشتید.
حال بگویید امسال عبرت می گیرید
یا باز امید واهی دارید؟
سادگی را حدی است و گر نه از آن
سواستفاده می کنند.