همه‌گیری کرونا، با تمام خسارت‌ها، ناملایمنی‌ها و محدودیت‌هایش، تجربه تلخ اما مفیدی است که ناتوانی بسیاری از متولیان برنامه‌ریزی در آموزش و پرورش را نمایان کرد. گواه این مدعا، اخبار ضد و نقیضی است که روزانه از وزارت‌خانه و ادارات کل، در مورد نحوه آغاز سال تحصیلی آینده به گوش می‌رسد.هیچ کسی نمی‌داند که آموزش در سال آینده چه ویژگی‌هایی دارد و معلمان کدام شیوه علمی را باید در آموزش الکترونیک به کار گیرند. بسیاری از متولیان و مدیران در آموزش و پرورش، هیچ درکی از پیچیدگی‌های هنر آموزش ندارند و شوربختانه همان‌ها، در خفا و بدون حضور معلمان متخصص، تصمیمات می‌گیرند که ویران کننده است.مهم‌ترین دلیل این از هم گسیختگی در مدیریت آموزش کشور، بی‌تجربه بودن آنان در تدریس است .
آیا می‌دانید که وزیر آموزش و پرورش، چند سال سابقه تدریس در کلاسهای درس را دارند؟ چگونه از وزیری که مشکلات آموزش را تجربه نکرده‌اند، انتظار داریم برای آموزش کشور، برنامه ریزی مناسبی داشته باشد؟
به نظر شما معاونین وزیر آموزش و پرورش، در مجموع چند سال سابقه تدریس در کلاسهای درس را دارند؟ البته تدریس در آموزشکده‌ها منظور نیست، چون به یمن حضور در وزارت و پست‌های ستادی، همه آنها نویسنده و مدرس دانشگاه می‌شوند!
در یک مورد، یکی از وزرای آموزش و پرورش دوازده کتاب در زمان وزارت نوشته‌اند درحالی‌که تا قبل از وزارت هیچ کتابی ننوشته بودند!
اگر پرسیده شود که در سال آینده چه زیرساختی را برای ارائه خدمات آموزشی مهیا شده است؟ باید گفت: در واقع هیچ! تمام پاسخ وزارت‌خانه و ادارات کل برای آموزش الکترونیک، اپلیکشن نامسمای شاد است، اپلیکیشنی که در واقع هیچ کاربرد آموزشیِ بهتری نسبت به سایر اپ‌های رایگانی مانند واتس‌اپ، وی‌چت، کاکائوتاک، وایبر و یا تلگرام ندارد و در بسیاری از موارد، از این اپ‌ها شدیداً ضعیف‌تر است.
معلمان توانمندی‌های خود را در چهارماهه اسفند تا خرداد، کاملا نمایان کردند، استفاده از حداقل‌های موجود در برخی موارد، شرمنده همکاران معلم می‌شدیم. از این دسته معلمان، می توان به موارد زیر اشاره کرد: معلمانی که به یخچال‌نویس مشهور شدند. معلمانی که با کمترین امکانات، بهترین خدمات را ارائه کردند.معلمانی که مانند حرفه‌ای‌های حوزه آموزش در دنیا، از امکانات آموزش الکترونیک و آنلاین استفاده کردند و تجربه‌های جدیدی را در اختیار دانش آموزان قرار دادند.معلمانی که سایت‌های شخصی و خصوصی خود را به خیریه‌هایی آموزشی تبدیل کردند.معلمانی که تمام این مدت، از امکانات شخصی خود برای تولید محتوای الکترونیکی استفاده کردند و میلیونها بسته آموزشی از قبیل فیلم، جزوه، صوت و ... تولید کردند. معلمانی که با تمام نواقص برنامه شاد، با نواقص و مشکلات آن کنار آمده و اپلیکیشنی را که قرار بوده یک محیط ارتباط معمولی باشد را به یک محیط آموزشی تبدیل کردند
نکته قابل تأمل در مورد تمام این معلمان، نادیده گرفته شدن تقریبا تمام آنها در برنامه‌ریزی برای سال آینده است.
شنیده شده است که در یکی از استان‌ها، اداره کل به جای مراجعه به توانمندی‌های معلمان خود، با یکی از دانشگاه‌ها و ستاد اجرایی فرمان امام قرارداد تولید محتوا بسته است! این‌گونه تصمیمات جای بسی تعجب است، شما هم حق دارید اگر تعجب کردید!
از آنجا که انتقاد بدون ارائه راهکار، ارزشی ندارد، سه پیشنهاد ویژه برای سال آینده وجود دارد و بدیهی است که بدون حضور معلمان، هر پیشنهادی محکوم به شکست است.
پیشنهاد اول
آموزش و پرورش به نمایندگی از دولت، در تمام مدارس کشور، کلاسهای الکترونیک به تعداد مورد نیاز راه‌اندازی کرده و ابزار استفاده از فضای مجازی و اینترنت را در اختیار تمام دانش آموزان قرار دهد تا با شروع سال‌تحصیلی جدید و در صورت نیاز، معلمان با حضور در مدارس و دانش آموزان هم از منزل، با استفاده از امکانات مدارس، آموزش را به شیوه الکترونیک و پویا انجام دهند. بنا به اصل سی‌ام قانون اساسی، این پیشنهاد بهترین گزینه است که با توجه به ناتوانی مسؤلین و تصمیم گیران کشور، نامحتمل‌ترین گزینه است.
پیشنهاد دوم
معلمان آشنا با سازوکار سایت‌ها که در کلاسهای درس در حال تدریس هستند با کمک متخصصان کامپیوتر و کارشناسان راه‌اندازی و امنیت سایت، اقدام به راه‌اندازی مدارس الکترونیک در کنار بانک‌های محتوای آموزشی نمایند که محتوای آن بر اساس مقاطع مختلف، پایه‌های مختلف و دروس متفاوت تنظیم شود تا در آغاز سال‌تحصیلی بتواند به عنوان جایگزین تعطیلی مدارس استفاده شود. در این شیوه باید نظرات معلمان گرفته شود نه کسانی که هرگز کلاس درس را تجربه نکرده‌اند.
پیشنهاد سوم
واگذاری تصمیم انتخاب شیوه آموزش به معلمان و این‌همه شعار و فریب‌کاری کنار گذاشته شود تا معلمان در شرایط اضطرار بتوانند شیوه‌ای مناسب را جایگزین آموزش سنتی نمایند. معلمان بنا به احساس وظیفه خود، قطعا بار کوتاهی‌های وزارت‌خانه و ادارات را نیز بر دوش خواهند کشید، هرچند می‌دانند که در نهایت فراموش شدگانند.
نکته حائز اهمیت این است که تحت هر شرایطی، هزینه‌های آموزش بر عهده دولت است، هرچند در سال گذشته معلمان و اولیا دانش آموزان، تقریبا تمام هزینه‌های آموزش الکترونیک را بر عهده داشتند و وزارت‌خانه فقط نمک بر زخم ما می‌پاشید.
و در نهایت،
زِ نادانی آمد گنه‌کاریم
گمانم که دیوانه پِنداریَم
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
چاره ای جز توجه ویژه به آ.پ وجود ندارد باورمسئولان کشورنیاز به تغییر دارد که با چنین سیستم آموزشی نمی توانیم پیش برویم واین سیستم باید متحول شود
چون ضعف سیستم آموزشی به دیگرسیستم ها از جمله سیاسی وبهداشتی درمانی کشورهم سرایت کرده است ودرشرایط حساس کرونا تمام کاستی های این سیستم ها آشکارشد