غم‌انگیز است یادآوری دیدگاه‌های متولیان برنامه‌ریزی کشور، در مورد معلمان و اینکه نظام سیاسی کشور، پیشوند اسلامی دارد، آزاردهنده‌تر است. اگر می‌خواهیم چالش‌های اجتماعی را با کمترین هزینه پشت سر بگذاریم باید برای اجرای اصل سی‌ام قانون‌اساسی درباره تحصیل دانش‌آموزان و همچنین قوانین مربوط به معیشت معلمان آنها، همت ویژه داشته باشیم، که تا کنون رویه مرسوم خلاف آن را نشان می‌دهد.در سیستم فعلی که دغدغه اصلی معلمان و دانش‌آموزان، مسائل مالی و معیشتی است، انتظار بهبود شرایط در هیچ حوزه‌ای را نداشته‌باشیم.
مدتی پیش یوهان اشنایدر امان، رئيس جمهور سوئیس، طی سخنرانی خود در دانشگاه تهران، عوامل بنیادین موفقیت کشور سوئیس را اینگونه اعلام کرد:
١. قوانین مناسب کار
٢. مشارکت اجتماعی
٣. سرمايه گذاری در نظام آموزشی
به دو مورد اول کاری نداریم، اما مورد سوم را توجه کنید و این نگرش ملی در کشور سوئیس را با دیدگاه‌ها و سخنان متولیان آموزش و پرورش و هم چنین با نگاه دولت و مجلس به معلمان، مقایسه کنیم تا عمق فاجعه را متوجه شویم.
در ایران بعد از هشت سال شعار و هزاران بار اعلام خبر، رتبه‌بندی معلمان فقط پنج ماه اجرا شد و معلوم شد که اعتبار رتبه‌بندی، از ردیفی در بودجه بوده که شش سال است سایر کارمندان دولت دریافت می‌کنند و در واقع با نوعی فریب‌کاری، مصوبه دیگری از دولت را با نام رتبه‌بندی برای معلمان اجرا کرده‌اند و در تمام این مدت، دولت و وزارت آموزش و پرورش از این موضوع مطلع بوده‌اند.
پس از انتخابات اسفند ۹۹، مبالغی که به‌نام رتبه‌بندی به حقوق معلمان اضافه‌شده بود، حذف شد.از اوایل فروردین و با شروع اعتراضات معلمان، زمزمه‌هایی برای اجرای مجدد آن به گوش رسید، تعدادی از تشکل‌ها که تنها هنرشان لابی‌گری برای پست‌ها بوده، یک شوی دو ماهه تبلیغاتی را شروع کردند یا حداقل به بازی گرفته شدند، تا فرصت اعتراضات معلمان در هفته معلم، سوخت شود، که شد.حالا تمام اعتبار رتبه‌بندی را از بودجه ۱۳۹۹حذف کرده‌اند و فعلا هم بیخیال اجرای آن هستند چون تا اطلاع ثانوی و به این زودی‌ها، نیازی به حضور معلمان در هیچ حماسه‌ای احساس نمیشود.
حالا معلوم نیست تمام آن تشکل‌ها و مسؤلین که دقیقه به دقیقه و با اعتماد به نفس می‌گفتند تا هفته معلم احکام صادر خواهند شد، الان کجا هستند ؟
سوال اول: در حالی‌که منتخبین شورای عالی آموزش و پروش که توسط معلمان انتخاب شده‌اند، به جلسات مذاکرات دعوت نشده‌اند، مذاکره کنندگان با چه مجوزی، خود را نماینده معلمان می‌دانستند؟
سوال دوم: آیا پست‌های مذاکره کنندگان، هم‌حزبی‌های آنها و نزدیکانشان تغییر کرده‌است یا خیر؟
سوال سوم: معلمان و دانش‌آموزان، چه راهی برای تحقق اصل سی‌ام قانون اساسی دارند و اصولا آیا معلمان حق اعتراض دارند؟
با این شیوه مذاکره، فرصت معلمان برای فشار به وزارتخانه، حداقل برای یک‌سال از دست رفته است و تا انتخابات آینده و تدوین بودجه ۱۴۰۱، عملا فرصت چانه‌زنی به باد فنا داده شد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
نباید معلم برای مطالباتش فریاد بزند ، اما متأسفانه فریاد میزند و صدایش شنیده نمیشود .
اصل سی ام قانون اساسی یکی از ماده های قانون رسمی کشور است ، اما همه می خواهند که این قانون فراموش بشود ، اما نمیشود . ما اگر یادمان هم برود وقتی قانون اساسی را می خوانیم به این اصل می رسیم . لطفا قانونی تصویب کنند و این اصل را از کتاب قانون حذف کنند .
مسئولان معلم ها را خوب شناخته اند تنها دلیلی که اینگونه با معلم برخرود می کنند همین شناخت است خودمان هم باید رودبایسی را کنار بگذاریم و خودمان را فریب ندهیم
خیال می کنید اگر فردا روز پانصد تومن از حقوق مان کم کنند چه می کنیم؟ اصلا دستمان له کجا بند است ؟ کدام مسئول در کشور حامی معلم است؟
همه معلمان منفعل شده اند و خود را به گذر زمان سپرده اند
چیزی که عیان و مشخص هست اینه که دولن هیچ برنامه ای (تاکید میکنم) هیچ برنامه ای برای رتبه بندی یا هر طرح دیگه ای که به نفع معلمان باشه نداشته، نداره و نخواهد داشت.
وزیر که مترسکی بیش نیست.
اللهیار (رفیق گرمابه و گلستان نوبخت) از طرف نوبخت ماموریت داره تا زمان رو تلف کنه تا عمر دولت به سر بیاد
ادامه در کامنت بعدی ...(به واسطه محدودیت در نوشتن)
اما حرف اصلی اینه که خیلی نا امید نشید . ما ابزار داریم و اون امتحانات نهایی پایه دوازدهم هست.
....
مطمئن باشید در سالی مثل 99 که وزارتخانه با کمبود معلم مواجه هست اگر کلاس فقط هر همکار ابلاغ موظفش رو بره و ابلاغ اضافه کاری نگیره قطعا بدونید سران دولت تو منگنه قرار میگیرن برای رتبه بندی و ...
پس برای نتیجه گیری همیشه لازم نیست کاری بکنید
....
ایرادی هم نداره، اما راه حل های دیگه هم هست
دولت ضمن اصلاح نظام رتبه بندی معلمان، تصویب کرد، به منظور ایجاد انگیزه برای معلمانی که بر اساس ضوابط و مقررات مربوط، آخرین طبقه و رتبه شغلی را اخذ نموده یا می نمایند، به ازای هر سال سابقه تجربی که بعد از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه کسب می کنند مشروط بر اینکه امتیاز ارزیابی عملکرد سالانه آنان نیز کمتر از ۹۰ درصد نباشد، مشمولان شاغل دوره ابتدایی و متوسطه به ترتیب از افزایش حقوق معادل (۱۰۰) و (۵۰) امتیاز ضربدر ضریب ریالی سالانه برخوردار می شوند.
اگر از شرط امتیاز 90 بگذریم معنای این تصویب این میشه که برای یک دبیر با سابقه 25سال چیزی حدود 200 هزار تومن اضافه میشه.
برای معلم ابتدایی با همین سابقه حدود 400 تومن.
برای خودشون یهو 50درصد میبرن بالا برای ما ذره ذره تا جونمون بالا بیاد اونم تازه با شرط و شروط.
از طرفی بار مالی زیادی هم سالهای بعد براشون ایجاد نکنه.
در حال حاضر بنده حدودا ماهی 2 میلیون کمتر از همسابقه بی سواد خودم تو اداره کمتر میگیرم. با قانون رتبه بندی جدید سالی حدود 2 میلیون به بنده اضافه میشه. این یعنی عدالت!
اینا فقط به کسی حقوق و پول خوب می دن که کارشون گیر باشه.
معلمین براحتی آب خوردن دور زده شدن
١. قوانین مناسب کار
٢. مشارکت اجتماعی
٣. سرمايه گذاری در نظام آموزشی
در جهان سوم، فقط دلالی و لابی گری