وداع با رتبه بندی معلمان !

 سایه شوم و مرگبار کرونا ، علاوه بر تعطیلی اماکن مقدسه و مناسک جمعی ،حتی از خانواده و نزدیکان متوفی نیز این فرصت را سلب کرده است تا حداقل شاهد مشایعت جنازه عزیز خود به سرازیری لحد باشند تا چه رسد به برپایی مجلس ترحیم و تکریم از آن سفر کرده به دیار باقی .
قرار است گمنام و غریبانه ، در اوج مظلومیت و تنهایی ، این دنیای پرفریب و مملو از هیاهو را برای همیشه ترک کنند.

اما در این وانفسا،  برخی از دوستان خوش ذوق فرهنگی، که از افزایش پنجاه درصدی به امتیازات فصل دهم از قانون مدیریت خدمات کشوری حسابی دلخورند و از اقدام یک جانبه و تبعیض آمیز آموزش و پرورش ازاین افزایش پلکانی ،عصبانی به نظرمی رسند ، قصد دارند با برپایی مجلس ترحیم به سوگ نوزاد ناقص الخلقه ای بنشینند که پس از چهار سال انتظار برای آمدنش، ( 94 - 98 )،عمرش به دنیا نبود و از گرد راه نرسیده ، قلبش از تپش ایستاد.

 فانی نخستین کسی بود که پس از یک کلنجار دوساله با هدف نجات از ملامت معلمان، در سال 94 مجبور شد تا با پرچم رتبه بندی هم که شده برای جبران این شکاف ایجاد شده در حقوق و دستمزد معلمان در مقایسه با دیگر کارکنان دستگاه های دولتی، چندر غازی به آن بیافزاید.
  بعدا کاشف به عمل آمد که این افزایش صرفا ناشی از تغییر در امتیازات فصل دهم  قانون مدیریت خدمات کشوری است که  برای خلاص شدن از فشار یک تقاضای فراگیر ، با نام جعلی رتبه بندی به معلمان غالب شده است. بقا ،کرامت و جایگاه اجتماعی وزارتخانه عریض و طویلی با نام آموزش و پرورش ، بسته به جایگاه و رتبه معلمانی است که تا کنون آن گونه که باید و شاید از سوی نیروهای ستادی تحت امر شما ، جدی گرفته نشده اند .
هرچند در همان ایام نیز چراغ خاموش با امضای طلایی برخی از مقامات ،دیگر سازمان ها ، بار خود را یک شبه بسته ، حقوق کارکنان خود را فی المره ، تصاعدی افزایش دادند.

 چهار سالی گذشت ، تا با جلوس ناگهانی حاجی میرزایی بر صندلی وزارت ، دوباره رتبه بندی در سرلیست اول مطالبات معلمان قرارگرفت ، این بار نیز با یک افزایش قطره چکانی در حقوق معلمان ، سرو ته ماجرا را به هم آورده ، همان عناوین قبلی و تکراری مندرج در مسیر ارتقای شغلی را با نام رتبه بندی به خورد معلمان دادند.

روزها گذشت تا پس از رونمایی از ابلاغیه معاون اول روحانی ، یکی از معاونان وزیر با قیافه ای حق به جانب ، در مصاحبه با ذوالفقاری ( خبرنگار صدا و سیما ) ، ظفرمندانه از افزایشی در حقوق معلمان خبر داد که یک شبه بیش از 900 هزار فرهنگی را در بهت و حیرت فروبرد!
اسفندی که قرار بود در آستانه نوروز کرونا زده در ایران، برای هر معلم با نام رتبه بندی ،دو میلیونی عیدی به همراه داشته باشد!
با بیرون آمدن برخی از احکام ده میلیونی در بین کارکنان اداری و ستادی که از افزایش 3/5 میلیونی در حقوق آنان پرده برمی داشت، تازه دو ریالی معلمان افتاد که چه بر سرشان آمده است؟!

 از دلبری با نام فریبنده و جذاب رتبه بندی تنها شبحی به جا مانده بود که هیچ شباهتی به رتبه بندی نداشت.
پس از روزها ، آموزش و پرورش در توجیه این افزایش نابرابر و تبعیض آمیز ،دست به دامان مغالطه ای شد که حتی کودکان نابالغ نیز آن را جدی نمی گیرند.
امروز آموزش و پرورش به جایی رسیده است که ناگزیر باید علاوه بر تحمل ملامت معلمان و تلاش برای ترمیم این نابرابری فاحش بین حقوق کارکنان اداری و آموزشی ، برای رتبه بندی نیز ، شاهد برگزاری مجلس ترحیم از سوی معلمان باشد.

 "چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی" ؟!
چرا از روز اول به معلمان راست و پوست کنده نگفتید ما قادر به برقراری نظام ویژه ای تحت نام رتبه بندی برای جبران خدمات معلمان نیستیم؟!
چرا اقرار نمی کنید که شما نیز مانند دانشگاهیان ، در عمل اعتقادی به همطرازی معلمان با استادان ، پژوهشگران و فن آوران ندارید؟!
چرا باید دریافتی یک دکتر معلم، پس از گذشت 33 سال تجربه در کلاسداری و تربیت دانش آموز از یک کارشناس مسوول اداره ،حداقل 2 میلیونی کمتر باشد؟

 آقای وزیر!
 بقا ،کرامت و جایگاه اجتماعی وزارتخانه عریض و طویلی با نام آموزش و پرورش ، بسته به جایگاه و رتبه معلمانی است که تا کنون آن گونه که باید و شاید از سوی نیروهای ستادی تحت امر شما ، جدی گرفته نشده اند .

آقای وزیر!
وداع با رتبه بندی به منزله پایان یافتن پویایی ، نگاه خلاقانه به آموزش ، بالندگی شغلی و حرفه ای ، به روز آوری توانمندی ها ، شایستگی ها و تلاش برای رقابت سالم و سازنده در ساحت معلمی است.
اگر روز و روزگاری آموزش و پرورش ما به چنان مصیبتی گرفتار شود باید برای آن مجلس ترحیم برپا کرد!

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید