چراغ دل در نسیم نوروز

و رفت سال 98 و هم اینک "پارسال"شد.

به پاس و چشم داشت آیین کهن سرزمینم-مادرم ایران- همه گاه ،در زیباترین لحظه آفرینش،به سبزه و آب و سیب و "سین"های دیگر به پیشباز رویش دوباره و هماره "خاک، آب، آتش و باد"می رویم.
به پنجره هامان ،به درخت های تازه باغچه هامان،به گنجشک های تازه روی شاخه های اقاقیای پشت پنجره، به هوای میانحال اول فروردین که" مژده" رویش و رهایی و آرامش می آورد، دلمان را هدیه می دهیم و دلخوشیم:
- که سالی دیگر گذشت و "اشارت ز جهان گذران ما را بس"؛
- که خانواده، همسر، فرزندان ، مادران، پدران، خواهران و برادرانمان را درکنار خویش داشته ایم؛
- که دوستانی همدل و همراه و همجان داشته ایم؛
- کسانی یافته ایم که "راحت روحمان"بوده اند و گاه ،کمی به قد و قامت حرف ها و اندیشه ها و رفتارهامان افزوده اند؛
- زنان و مردانی را در کنار خویش داشته ایم که روحمان را درخشش و زبانمان را رویش و جانمان را آرامش ارمغان آورده اند؛
- که زمانمان فراهم شد تا بخوانیم، هرچه سرود، هر چه شعر و به آواز درآییم و تمام ترانه هایی را که یاد داشته ایم و دوست داشته ایم ،با آنان که دوستمان داشته اند و دوستشان می داشته ایم ،دست در دست" هم زبانان و هم دلان"به بانگ رها سربدهیم؛
- که کوچه ها و خیابان هایی را با کسانی که در هوای ما بوده اند و هواخواهشان بوده ایم ،همدلانه گام زده ایم؛
و پس پشت نهاده ایم:
- هر آن تلخی و ناگواری و نادلخوشی و سردی و سرما و رنج و دلنگرانی را؛
- هر آن رنجی که از دست و توانمان بیرون بود و بر جان و روحمان آوار شد و رنجمان بخشید و به سوگمان نشاند و تیره کرد حالمان را.
و گرامی می داریم نام و یاد کسانمان را که با ما نبوده اند و یادشان و نامشان "زمزمه روزان و شبانمان شده است؛ زنان و مردانی که راه را برای امروز و فردایمان روشن خواستند و ساختند.
و هم اینک که ؛
"ما را سر دوست بر کنار است" و "باد صبح نوروز/در باغچه می کند گل افشان" باور داریم که "خوش آن ساعت نشیند دوست با دوست/که ساکن گردد آشوب رقیبان"و "سزای دشمنان این بس که بینند/حبیبان روی در روی حبیبان".
چراغ دل هاتان به نسیم باد نوروزی برافروخته باد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید