چرا تشکل های صنفی - سیاسی معلمان مانند انجمن اسلامی معلمان، مجمع فرهنگیان ایران اسلامی، کانون فرهنگیان حزب اعتدال و توسعه، سازمان معلمان ایران ، کانون تربیت اسلامی و ....در چنین روزهای استمرار بی عدالتی و جفای حاکم بر فرهنگیان در خواب زمستانی به سر می برند؟
(تشکل های صنفی - سیاسی که با نام معلمان در فصل های رویش قدرت جهت تحکیم جایگاه قدرت و منصب هم مسلکان نزدیک حزبی سر از خاک سیاست بیرون می آیند؛ اما هیچ گاه در جهت ارتقای جایگاه آموزش و پرورش گام های موثری برنمی دارند).
تشکل های صنفی و سیاسی و یا ترکیبی از آن ها به عنوان مهمترین مولفه های جامعه مدنی در راستای تحقق منافع صنفی و مدنی از مهمترین پیش زمینه های لازم حهت توسعه هر جامعه ای مطرح می باشد و وجود چنین تشکل هایی در آموزش و پرورش با توجه به جایگاه خطیر نهاد تعلیم و تربیت در فرایند شکل دهی به زمینه های توسعه پایدار بسیار مهم می باشد.
با توجه به وجود تعداد قابل توجهی از تشکل ها به خصوص تشکل های صنفی - سیاسی در آموزش و پرورش، متاسفانه هیچ کدام از آن ها در جهت بهبود جایگاه آموزش و پرورش و فرهنگیان گام های موثری برنداشته اند و عمده فعالیت اکثر آن ها معطوف به موسم انتخابات و دعوت از فرهنگیان جهت مشارکت آن ها در فرایند انتخابات و نیز لابی گری جهت تصدی مناصب خاص مدیریتی بعد از انتخابات بوده است (البته تلاش بسیاری از اعضای کانون صنفی معلمان در این میان ستودنی است)؛ حال در شرایط کنونی با توجه به وجود مسایل مرتبط در مورد نحوه اجرای رتبه بندی و افزایش ۵۰ درصدی امتیازات قانون مدیریت خدمات کشوری در ذهن کنشگران و فرهنگیان در ارتباط با عملکرد تشکل های مورد نظر، سوالات مختلفی به شکل زیر مطرح می شود که:
۱ . چرا تشکل های موجود در مقابل امر کذایی رتبه بندی فرهنگیان که سبب تمسخر معلمان و مخدوش نمودن دوباره جایگاه متزلزل آن ها شده است؛ رسم انفعال را برگزیده اند؟
۲. چرا تشکل های موجود در برابر اعمال ناعادلانه و توهین آمیز افزایش ۵۰ درصدی امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری در ارتباط با معلمان هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهند؟
۳. چرا تشکل های مورد نظر از شرایط بسیار نامناسب دریافتی فرهنگیان جدیدالاستخدام معروف به ماده ۲۸ غافل بوده اند؟
۴. مهمتر از موارد فوق، توجه به این مساله است که چرا وضعیت نامناسب بازنشستگان آموزش و پرورش و فراموش شدن آن ها از هر نوع امتیاز تخصیصی به شاغلان، مورد تامل و توجه تشکل های مربوط واقع نشده است؟
در ضمن آیا تشکل های مورد نظر برای سوالات فوق، پاسخ های روشن و متقنی دارند؟
(عکس یادگاری اعضای سازمان معلمان ایران با علی اللهیار ترکمن معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش پس از انتشار گزارش صدای معلم در مورد مدرک تحصیلی این مقام آموزش و پرورش .
« صدای معلم » با انتشار یادداشتی نسبت به این حرکت غیرحرفه ای و غیردموکراتیک اعتراض کرد .
در این یادداشت آمده بود :
" شما به عنوان یک فعال صنفی – سیاسی و سازمان معلمان به عنوان یک تشکل معلمی ، نظرتان در باره مدارک احتمالا جعلی و ادعاهای احتمالا دروغ الهیار ترکمن ، معاون وزیر آموزش و پرورش چیست؟
یک فعال سیاسی و صنفی و یا یک تشکل نمی تواند بگوید که نظری ندارد. آیا برای شما خیلی سخت است که از دانشگاه آلبرتا در مورد مدرک دکتری الهیار ترکمن استعلام کنید؟
سخت نیست اما شما ریسک نمی کنید .با صاحبان قدرت در نمی افتید. جامعه مدنی را فراموش کرده اید.
به نظر من اقدام شما و دوستان سازمان معلمان در انتشار این عکس یک اقدام منفعت طلبانه است. شما به طور تلویحی حمایت خود را از ادعاهای آقای ترکمن اعلام کرده اید بدون اینکه ردپایی از خود باقی بگذارید و به اصطلاح راه فرار را برای خود بازگذاشته اید. همین کارها را می کنید که معلمان از اصلاح طلب ها مایوس می شوند . اصلاح طلبی به معنای وادادن و تبدیل شدن به کبریت بی خطر که نیست.
اصلاح طلبی یعنی سینه سپر کردن . یعنی دفاع از حقوق مردم. اصلاح طلبی یعنی بلندکردن " تابلو دروغ ممنوع" .
اصلاح طلبی یعنی مخالفت با "کردانیسم" چه در حوزه علمی و چه غیر علمی. اصلاح طلبی یعنی همدست و همراه افراد متقلب و دروغگو نشدن. متاسفانه عده ای اصلاح طلبی را تا حد منفعت طلبی شخصی تنزل داده اند.
اصلاح طلبی غرق شدن در معادلات قدرت نیست.
متاسفم برای شما و دوستان تان که به نام اصلاح طلبی همه معیارها را زیر پا می گذارید و این تصویر و تصور را به دست می دهید که انگار اصلاح طلبان آدم هایی بی خاصیت و بدون معیاری هستندکه هرکس تحویلشان بگیرد برده و مجذوب او می شوند.
شما فردا با چه رویی از معلمان برای شرکت در مجمع عمومی تان طلب حمایت می کنید؟
متن کامل یادداشت را می توانید در صدای معلم مطالعه کنید . ( این جا )
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان