وقتی برای پذیرش مدیرکلی یکی از استانها به شورای معاونین وزارت خانه دعوت شدم ، به دوستان جلسه گفتم من ترجیح می دهم به جای مدیر کلی استان، مدیر یک مدرسه و یا مجتمع باشم تا ایده و دریافت هایم را در ایجاد فضای فرهنگی و تربیتی و آموزشی پیاده سازی کنم.
هنوز هم اعتقاد دارم ما در بازنمائى مدرسه اى که کارگاه مهارت آموزی و زندگی باشد ،ضعف ورخوت های زیادی از خود نشان داده ايم.
مدرسه در افق آموزه های نظری و عملی اسلام با آنچه که ما در حصار تنگ عصبیت تفریطی و دین گریزی افراطی نمایاندیم ،فاصله زیادى دارد.
دین اسلام به انسان در دایره عقلانیت و شریعت که با هم التزام دارند ؛رخصت داده است تا از مواهب وظرفیت ها ی خدادادی استفاده کند.این حلیت و مشروعیت ،نبايد از سر احساس و عصبیت های دین داران، محکوم به حرمت شود و به تعبیر قرآن کریم ندانسته و ناخواسته ویا بازتلقین و بدفهمی، رزق های پاک وحلال؛ حرام و ناگوار نشان داده شود.
"قل من حرم زینه الله التی اخرج لعباده والطیبات من الرزق قل هی للذین امنوا فی الحیوه الدنیاخالصه یوم القیامه "اعراف /32 .
دور نباشد اگر بگويیم اصل برحلیت این رزق و روزی هاست ،مگر این که خود مفسده باشد و یا عامل مفسده شود. حال با این بساطت نگاه که دین به رزق های معنوی و مادی حلال دارد جای آن نیست که در برنامه های تربیتی دانش آموزانمان ،از نگاه فراخ و گشایش آمیز دین بهره بگیریم؟
نگاه متوازن به نیازهای فرهنگی، هنری ، فنی ورزشی ، مهارتی و...موجب می شود تا ليست نیاز دانش آموزان در مدرسه تأمین شود و مدرسه به جایگاه خود که حلقه وصل خانه و جامعه و شیب ملایم برای جامعه پذیری است برسد.
نگاه چند جانبه به نیازهای تربیتی ،کمک می کند تا هر چیزی در جای خود و متناسب با نیاز فطری و تربیتی دانش آموز باشد.
درست نیست مدرسه را از سر تعصب ،قرآنی کنیم و دانش آموز را از قرآن برانیم. و یا از سر روشنفکری، دین گریز کنیم و دانش آموز را از سر لجاجت وعقده گشايى ،به موسیقی ببندیم و ذهنیت سازی کنیم.
نگاه افراطی به تربیت و نیز سوگیری های تفریطی موجب می شود ،دانش آموز به جای بهره مندی از ظرفیت های دینی، بازیچه دریافت ها وبرداشت های تعصب آلود و یا اباحه گرانه ما شود.
باید به همه رشته ها و گرایشها فرصت داد و از دهها رشته و گرایش نوپدید وعصری استقبال کرد.
یادم می آید وقتی برخی تنگ نظری ها را در پذیرش تک خوانی های پسران دانش آموزان دیدم ،گفتم: چرا نباید برای آینده ،موسیقی سنتی کادر سازی کرد و استعداد ها را شناخت؟
بپذیریم که برخی بی مهری ها موجب شده تا برخی از استعدادها به جای هدف مندی ، سر از فعالیت های زیر زمینی درآوردند.
کم انگاری تاثیر خوانندگان سنتی در جامعه هنری، خوب نیست!
فارغ از برخی جهت گیریهای سیاسی که بی ارتباط با رفتارهای سیاست مداران نبوده است ،خوانندگان سنتی در هم گرائى های ملی و اجتماعی و آشنايى با ادبیات و عرفان اصیل ایرانی، نقش کم مانندی داشته اند.
چه مانعی دارد در میان پرشمار استعدادها برای برخی گرایشات هنری ،مثل تک خوانی و غزل خوانی های سنتی هم ،به دنبال تربیت استعدادها باشیم.
در برخی استانها ورود به این دست صحنه ها را شبهه ناک و در مظان تحریم می دانستند، اما همه واقعیت این نیست.
به تعبیر شهید بهشتی و غالب فقها، فقط موسیقی حرام است که بساط گناه را فراهم آورد و تقوی را تضعیف کند. حال اگر چنین زمینه ای که بیشتر حاشیه ای و تصنعی است ،نباشد؛ باز هم دلیلی برحرمت آن وجود دارد؟
افزون بر این شأن نزول آیاتی چون : "اذا سمعوا باللغو عرضوا عنه" (مومنون3) ؛ و نیز برخی احادیث مرتبط ،ناظر به برخی حاشیه هایى است که امروزه متأسفانه کشور نیز به آن مبتلاست.
حال اگر محتوا عرفانی باشد و حاشیه ها مدیریت شود، آیا باز هم می توان در حلیت موسیقی حلال در مدرسه و جامعه تردید داشت؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
ممنون از شما استفاده کردیم