آیا نمایندگان مجلس در طرح استیضاح وزیر به فعل مجهول خود نیز می اندیشند؟

 درس امروز ما فعل مجهول است 
فعل مجهول چیست می دانید؟ 
نسبت فعل ما به مفعول است.
سیمین بهبهانی

 یادم می آید کلی جست و حو کردم این شعر و شاعرش را بیابم . زمان ما چیزی به اسم رایانه نبود تا با یک جست و جوی ساده بتوان هر مطلبی را می خواستی به فاصله چند ثانیه پیدا کنی.
روزگار ما معلم به هر سوالی پاسخ نمی داد ، گاه اتفاق می افتاد می گفت من لغت نامه نیستم ، برو خودت پبدا کن و گاه می گفت این می تواند موضوع خوبی برای تحقیق باشد و ما می رفتیم دنبال جواب سوال .
اما امروز اگر دانش آموزی از دبیرش سوالی بپرسد ، معلم می تواند چنین پاسخی بدهد ؟ در بهترین حالت تصور می کند دبیرش سواد ندارد و جوابش را از گام به گام یا هر کتاب کمک درسی دیگری می یابد . بدترین حالتش این است که گروهی طومار جمع کنند و بعد امضای چند دانش آموز و اخراج آن دبیر از مدرسه.
و هیچ کس از اولیا و مربیان آموزشی با خود نمی اندیشند ،آیا دبیر موظف است جواب تمام سوالات را بدون آنکه دانش آموز تلاشی کرده باشد به او بدهد ؟
واقعیتی که نمی خواهیم بپذیریم همین است.

سال هاست دانش آموزان ما چون دستگاه پرینتر و یا کپی های قدیم کارشان کپی برداری از کار معلم و کتاب های کمک آموزشی است . حجم دروسی که تدریس می کنیم با ساعاتی که به این دروس اختصاص یافته هماهنگ نیست.مدارس فاقد تجهیزات نوین آموزشی، چون تابلوهای هوشمند و کتابخانه های مجازی و... است  و از این رهگذار دانش آموزانی که در منزل از امکانات نسبتا بالایی برخوردارهستند ؛ فضای مدرسه برای آنان بی شباهت به زندان نیست. کلاس های پرتراکم ، میز و صندلی هایی فرسوده تابلو های گچی و در نهایت کتابخانه ای مملو از کتاب های قدیمی و پوسیده.
این فضای سنتی که آموزگار را وادار می کند باهمان شیوه های سنتی تدریس کند نه تنها حس مسئولیتی برای دانش آموزان ایجاد نمی کند ؛بلکه ناخودآگاه دانش آموز را وادار می کند برای ایجاد محیطی مفرح با دیگر دانش آموزان از این شرایط سوء استفاده کند و درس و کلاس را به سخره بگیرد.
و امروز که چرایی طرح استیضاخ وزیر آموزش وپرورش ؛نقل محافل خبری و غیر خبری است ؛این سؤال پیش می آید اینک که به برکت امکانات رسانه ای و رایانه رسیدن به پاسخ هر سؤال ناممکن نیست ؛ استیضاح وزیر چه توجیه علمی دارد ؟

البته سازوکاری که در مجلس تعریف شده است ؛در این حکایت نمی گنجد ؛ ولی آیا ساختار ناهمگون آموزش و پرورش معضلی آنی است که از بخت بد قرعه اش به نام فانی وزیر محترم آموزش و پرورش درآمده است؟
انباشت سؤالات بی جواب آموزش و پرورش قدمتی بیش از بیست سال دارد. 
و شاید لازم به تذکار نیست که اساسا سؤال پرسیدن چیز خوبی است و جامعه ی پرسشگر نشانه ی سلامت فکری جامعه است.
در شرایطی که وزیر محترم آموزش و پرورش که شاید کمترین نقش را در ایحاد شرایط فعلی آموزش و پرورش دارد؛ آیا نمایندگان استیضاخ کننده از وزیر محترم ،به فعل مجعول خود نیز می اندیشند؟

و یا کماکان قرار است دیگ انتخابات، با شراره های جناح های سیاسی در آموزش و پرورش گرم شود؟

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید