باز هم اردوگاه شهید باهنر ... این بار هتل سازی ؟!

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم ، علی رمضانی مدیر کل فرهنگی و هنری وزارت آموزش ‌و پرورش در برنامه تلویزیونی پرسشگر با موضوع چالش‌های فعالیت‌های فرهنگی در این وزارتخانه و در پاسخ به سئوال مجری برنامه به طور مختصر ، چنین گفت :

* 5 میلیارد تومان بودجه فرهنگ و هنر است که در خدمت آموزش و پرورش قرار دارد و سهم هر دانش‌آموز 333 تومان است برای مقابله با هجمه‌ها نیازمند بودجه هستیم. فقط 1.5 درصد بودجه آموزش و پرورش به فعالیت‌های کیفی اختصاص می‌یابد.
* 304 اردوگاه و 1182 کانون فرهنگی در کشور است و با وجود آن که در قانون بر دیده شدن بودجه خاص برای این بخش‌ها تأکید شده است اما در برنامه پنجم و ششم توسعه بودجه‌ ای برای این بخش‌ها در نظر گرفته نشده است.
* وزارت کشور در انتخابات شورای دانش آموزی هیچ کمکی به ما نکرد.
* با اشاره به این که در گذشته وزارت ارشاد برای تجهیز کتابخانه‌ها به ما کمک می‌کرد که الان قطع شده است . اگر آموزش و پرورش آن دوران لیاقت و کفایت ایجاد چنین تفرجگاه هایی را برای آنان صلاح دیده است ، امروز ما چنین توانایی حتی برای رسیدن به هدف اصلی وزارتخانه یعنی تعقیب اهداف سند تحول بنیادین برای مقابله با هجمه‌ها ، را نداریم !
* برای ورود به حوزه ارتباطات و فضای مجازی ، وزیر ارتباطات کمکی نمی کند.
* وی همچنین از عدم همکاری شهرداری‌ها در امور کانون‌های فرهنگی گلایه کرد.
* در گلایه از مجلس اشاره کرد : 100 هزار مربی تربیتی طبق قانون احیای معاونت پرورشی نیاز داریم و اکنون با کمبود مواجه هستیم که از
مجلس می‌خواهیم به ما در تامین این نیرو کمک کند. طبق قانون احیای معاونت پرورشی، هرواحد آموزشی یک معاون و مربی پرورشی نیاز دارد.

سئوال : " به تدریج اردوگاه باهنر از اهداف اصلی خود برای دانش‌آموزان دور می‌شود و به تازگی شنیدیم هتلی در آنجا در حال ساخت است و به محلی برای گردهمایی مدیران تبدیل خواهد شد ؟
پاسخ : 304 اردوگاه داریم که در برنامه‌های توسعه ‌ای از آنها غفلت شد ؛ برای خواب و استراحت دانش آموزان با کمبود مواجه بودیم و از محل درآمد خود اردوگاه ساختمانی در حال ساخت است." (1)

جناب مدیر کل محترم ،
یک مدیر نیازمند اقتدار و پشتوانه مالی قوی هست تا ضعف امور را در عدم همکاری سایر نهادها و سازمانها نبیند ، تن دادن به تغییر کاربری سرمایه های تفریحی – رفاهی دانش آموزان ، یعنی فاصله گرفتن از اهداف اصلی. پس رسالت شما در سِمت مدیر کل فرهنگی و هنری وزارت آموزش ‌و پرورش چیست ؟ اصلاح امور و تلفیق و ترکیب عوامل کارآمد در خود سازمان و مابین سازمانها. ظاهرا شما و دیگر سازمانها به زبان واحدی سخن نمی گوئید؟

فرضیاتی که در این میان می توان مطرح ساخت عبارت است از :
* انتظار یاری شما همچون مدارس از اولیا ، فقط حول کمک مالی هنگفت برای هزینه کرد بی حساب و کتاب است ،
* اگر انتظار شما از شهرداری و وزارتخانه های ارشاد و مخابرات و کشور و همچنین از مجلس شورای اسلامی ، وضع قوانین تسهیل کننده جهت چرخش امور دانش آموزی و یا همفکری و مشورت برای استفاده از پتانسیل های مدیریتی این مراکز بود ، شاید یاری می شدید .
* شاید هم شما از رنج دیرین عدم ارتباط مابین سازمانها ، در عذابید . اگر مشکل مربوط به آموزش و پرورش است پس خود وزارتخانه مکلف به حل و فصل امور اردوگاه با توان اجرایی بسیار بالا نیست ؟
* نقشه فروش اردوگاه باهنر ، با ایرادگیری از زمین و آسمان برای حیف و میل کردن سرمایه آن است.
* تغییر کاربری اردوگاه باهنر با ساخت هتل برای استفاده مدیران در جلسات و گردهمایی ها و یا شاید سفرهای تفریحی آنان است.
* و شاید بهتر بود اساسا اردوگاه باهنر و دیگر اردوگاه ها ، با مدیریت و بودجه خارج از آموزش و پرورش ، اداره می شد تا از هر دو بُعد دچار بحران نمی شد.
* آموزش و پرورش برای پرداخت مطالبات فرهنگیان ، سند اردوگاه شهید باهنر تهران که بزرگترین اردوگاه کشوری این وزارتخانه است را به عنوان ضمانت در اختیار بانکی قرار داده و اکنون بحث‌های متعددی مبنی بر ساخت و ساز در این زمین مطرح است.
* چشم طمع به بزرگترین اردوگاه کشوری آموزش و پرورش دوخته شده است. زمین خواران همه جا را خوردند و حال نوبت بلعیدن اردوگاه باهنر است. امروز باهنر فردا دیگری . کم کم همه تبدیل به هتل سرا گردند آن هم با دخالت و سرمایه بخش خصوصی . آموزش و پرورش هم سالانه سودی ناچیز از سرمایه از دست رفته خود بگیرد که درمان هیچ زخمی نخواهد بود.

در واقع شما با همکاران خود نشستید و حساب کردید هزینه حفظ و نگهداری اردوگاه های تفریحی – رفاهی دانش آموزان بسیار زیاد است و از سوی دیگر بجز فصل تابستان دیگر فصول سال از آن استفاده نمی شود ، پس چرا اسراف ، حداقل همانند اسکان مدارس ، آموزش و پرورش بتواند به تجارت گردشگری بپردازد تا هم مدیران ارشد خوش باشند ، هم تفرجگاهی مناسب و درخور برای مدیران ارشد فراهم شود و هم در تمام روزهای سال ، امکان سرویس دهی باشد و......

جناب مدیر کل ،
همانند ساخت و سازهای افسار گسیخته در کلان شهرها ، اگر قرار باشد امروز هتلی در مساحت 50 هکتاری اردوگاه باهنر ساخته شود و فردا در دیگر اردوگاه ها ، دیگر زیبایی ، انحصار استفاده برای دانش آموزان ، فضایی با هوای پاک و محیطی سرسبز باقی نمی ماند و همه چیز در زندان مصالح ساختمانی ، رنگ می بازد.
چرا شفاف و روشن نمی گوئید که آموزش و پرورش توانایی مالی و مدیریتی لازم برای حفظ و نگهداری تمامی اردوگاه های رفاهی – تفریحی دانش آموزی را ندارد  ؟

لذا در شرایطی که بحران اقتصادی آموزش و پرورش از بحران اقتصادی جامعه ، جلو زده است و اوضاعی بسیار وخیم دارد نیازی به نگهداری و مالکیت این اردوگاه ها دیده نمی شود و با ایجاد رقابت مابین بخش خصوصی جهت شرکت در مزایده و یا مناقصه ، دعوت به عمل می آید . منتهی مراتب چون آموزش و پرورش نمی تواند از منافع خود در این حیطه چشم بپوشد و از کسب درآمد میلیاردی اسکان مدارس ، مزه بنگاه داری یا تجارت گردشگری را نیک می داند ، لذا با ساخت هتلی در این فضاها ، مالکیت مطلق خود را از دست نخواهد داد.با عقد توافق نامه ای که دیگر عقل من معلم یاری نمی دهد چگونه ، هم شما بهره برید هم ما!!
در روابط اجتماعی معمول مابین افراد نیز بدترین نوع عملکرد ، فروش مُلک اضافی و یا منزل و آپارتمانی است که در آن ساکن است. حال اگر با سرمایه به دست آمده مُلکی دیگر ابتیاع کند باز برنده هست ، اما اگر با پول آن اتومبیل و یا لوازم خانگی بخرد و یا سفرهای خارجی برود ، او بازنده ای مطلق است.

روزگاری چنین تشخیص داده شده است که جمعیت قابل توجه دانش آموزی،برای گذران اوقات فراغت و کسب مهارت زندگی و تجارب گروهی ، نیاز به سفر آنان از اقصی نقاط کشور در این اردوگاه هاست ، لذا اگر آموزش و پرورش آن دوران لیاقت و کفایت ایجاد چنین تفرجگاه هایی را برای آنان صلاح دیده است ، امروز ما چنین توانایی حتی برای رسیدن به هدف اصلی وزارتخانه یعنی تعقیب اهداف سند تحول بنیادین برای مقابله با هجمه‌ها ، را نداریم !!
اگر منظورتان از هجمه ها ، تهاجم فرهنگی است ، باید گفت که محل این مقابله در کلاس درس و در محتوای کتب درسی است و یا در بازار لوازم التحریر ! یا در بمباران ناخواسته اما همه گیر فضای مجازی است و اگر به اساس مسأله بیندیشم در خانواده هاست. پس دانش آموزان برای انجام بازی های گروهی و یا گفت و گو با یکدیگر جهت آشنایی با فرهنگ شهرهای دیگر ، یا یاد گرفتن مهارت تحمل وجود و آرای دیگران ، مهارت زندگی انفرادی بدون حمایت والدین ، هم اتاقی با غیر خود برای پیش زمینه هم اتاقی های دانشگاه و دوران سربازی ، کسب تجربه سفر به تنهایی و دوستی با فضای سبز و........ در این اردوگاه ها دور هم جمع می شوند و حضور معاون پرورشی برای مقابله با هجمه ها ، جذابیت سفر را برای آنان شدیدا می کاهد.

حداقل در این فضاها از کنترل و هدایت فیزیکی و فکری دانش آموزان پرهیز کنیم تا دانش آموزانی شاد و پرانرژی داشته باشیم. قدری به حریم خصوصی دانش آموزان در نحوه گذران اوقات فراغت خودشان احترام بگذاریم و به آنان اعتماد کنیم تا رشد یابند ، ارزشمندی را حس کنند ، توانایی های وجود خود را کشف کنند. آنان ربات نیستند که از راه دور هدایت و کنترل شوند ، آنان در حال شکل بخشیدن به شخصیت فردی و اجتماعی خود هستند تا ایده آل های زندگی را دریابند. الگوهای مناسب برگزینند و اهداف کوتاه مدت و بلند مدت خود را برنامه ریزی کنند. آنان در حال مهندسی زندگی بزرگسالی خود هستند و دخالت مستقیم و هدف آلودۀ آموزش و پرورش ، امکان ایجاد تمامی این توانایی ها را از آنها دور می سازد. در ضمن امید که فقط دانش آموزان مدارس خاص به این اردوها نبریم و دانش آموزان مناطق روستایی و محروم را فراموش نکنیم و گرنه عدالت اینجا نیز خواهد لنگید و رنگ خوشایند خود را خواهد باخت.

پیشنهاد می دهم در یک گفت و گویی شفاف با سایت همه گیری چون صدای معلم ، همه موارد مربوط به این اردوگاه ها را بیان کنید. این یعنی ارزش گذاشتن به زیر مجموعه آموزش و پرورش که از هتل سازی و یا واگذاری اردوگاه ها به طمع کاران رانت خوار نگرانند. وضعیت فعلی تمامی اردوگاه ها بالاخص اردوگاه باهنر ، چگونه است ؟ تمهیدات آتی چیست ؟ نیازها و اولویت ها چیست ؟ انتظارات همیاری چگونه است و.....

1) خبرگزاری تسنیم . 04 آبان ۱۳۹۸ - https://tn.ai/2127629

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید