بالاخره پس از گذشت بیش از دوماه از گمانه زنی های مختلف پیرامون تداوم یا توقف فعالیت سیدجواد حسینی به عنوان وزیر آینده آموزش و پرورش، معرفی محسن حاجی میرزایی به مجلس قطعی شد.
حال باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا وی موفق به اخذ رای اعتماد از مجلس می شود یا خیر؟
ورود حسینی از همان ابتدا اما چنان محکم بود که توانست در مدت کوتاهی نوید بخش فرارسیدن روزهای بهتری برای این وزارتخانه باشد.
برنامه محوری، نگاه سیستمی، گفتمان سازی و بهره گیری مناسب از ظرفیت های رسانه ای کشور توانست وی را به عنوان چهره ای توانمند به فرهنگیان مشکل پسند و بی اعتماد نسبت به مسئولین گذشته این وزارتخانه معرفی نماید. اما چرا حسینی در عین شایستگی به مجلس معرفی نشد؟
به نظر می رسد مهمترین دلیل عبارت از واقع شدن آموزش و پرورش در کانون حساسیت مقامات نسبت به پروژه نفوذ فرهنگی باشد.
از سوی دیگر ورود حسینی می توانست روح تازه ای در کالبد بی جان این دستگاه دمیده و باعث افزایش نشاط در میان فرهنگیان شود. شوری که می توانست امید به ایجاد تغییرات معنادار را در آستانه انتخابات مجلس ۹۸ در سطح وسیعی در میان نخبگان فرهنگی رای ساز منتشر نماید.
حال آن که در شرایط کنونی اصولگرایان توفیق خود را در ناامیدی هر چه بیشتر رای دهندگان و شکل گیری نوعی قهر انتخاباتی گسترده جست و جو می کنند! عدم معرفی حسینی به عنوان وزیر آینده آموزش و پرورش از وجود پیوندی استوار میان دولت و جامعه پرده برداشت. اینکه تنها در هنگام پویایی و نشاط جامعه مدنی می توان چشم انتظار وزرا و مسئولین اصلاح طلب و توانمند بود.
تنها رویداد دوم خرداد ۷۶ و آزاد شدن انرژی عظیم مردمی بود که توانست افرادی مانند معین، مهاجرانی و نوری را به وزارت برساند و تنها پیروزی غیر منتظره روحانی در خرداد ۹۲ بود که توانست به رغم حساسیت های موجود نجفی را به مرزهای وزارت نزدیک کند.
از همان ابتدا هم تقریبا مشخص بود که در روزگار حضیض دولت و افول ستاره اقبال اصلاح طلبان حسینی از شانس چندانی برای تصدی وزارت برخوردار نخواهد بود.
به عبارت دیگر زمانی که فشار اجتماعی وجود نداشته باشد نمی توان به بهبود کارآمدی دولت از طریق انتصاب افراد شایسته امیدوار بود.
در این میان البته نمی توان از وزن کمتر عواملی مانند نزدیک بودن حسینی به جهانگیری و نزاع قدیمی واعظی- جهانگیری، تصمیم اصلاح طلبان به عدم ائتلاف با اعتدال گرایان در انتخابات امسال مجلس، انشقاق در فراکسیون امید بر سر معرفی حسینی یا یک خانم به عنوان وزیر، مخالفت لاریجانی و نزدیکی طیف وی به تندروها در مجلس و ... در عدم معرفی حسینی چشم پوشید!
کانال مهران صولتی
نظرات بینندگان
فردمعرفی شده هم مثل وزرای قبلی باری به هرجهت امورات وزارتخانه را می گذراندتا عمردولت تمام شود
و بلوچستان داشتند برای حذف مدارس ناامن و
و فراهم ساختن بخاری امن در مدارس مناطق محروم ، قول هایش را هم تا حال کسی نداده
بود ، حداقل در دو سه دهه اخیر.
اخبار آموزش و پرورش را یک سری بزنید. اوضاع
در آموزش و پرورش آنقدر اسفبار است که دو حرکت مثبت و انسانی ستودنی است. اینقدر
ایده آلیست بودن ، ما را از رسیدن به حداقل ها باز می دارد. بجای نالیدن و از ریشه زدن ، به
حرکت های کم سو ، بال و پر بدهیم اینجا ایران است نه اروپا و نه آمریکا. انتظارات باید در حد
واقعیت ها باشد.
اما امیدهای مجلس در سال اخر یه خودی نشان دهند وبه کاندیدای وزارت ا.پ رای اعتماد ندهند شاید سید جواد نفربعدی برا وزارت و برگشت امید باشد
دولت و مخصوصا سازمان برنامه و نوبخت به دنبال شانه خالی کردن از تعهدات قانونی خود در قبال این وزارتخانه و فرهنگیان است و سخنان رئیس جمهور در پیشنهاد واگذاری سالانه 10 درصد از آموزش و پرورش به بخش خصوصی قابل کتمان نیست ...کسری بودجه جند هزار میلیاردی که هر ساله بدون پرداخت و کاهش دادن به سال بعد حواله می شود یا ندادن پاداش بازنشستگان بعد از یک سال و عدم پرداخت حق التدریس نمونه ی دیگریست .
این دولت و دولت های پیشین هیچ گاه به دنبال حمایت از این وزارتخانه نبوده و نیستند و بالطبع شخص شجاع و توانمندی را برای وزارت انتخاب نکرده و نمی کنند .
ناله های جناب ترکمن از نداشتن قانون خاص برای این وزارتخانه نیز در امتداد همین نقشه هاست ...
حسینی نیز در این سه ماه به جز چندین و چند مصاحبه و شوی رسانه ای هیچ کار قابل ذکری برای فرهنگیان انجام نداد ...همین وعده ها را سالهاست اولیای امور در این وزارتخانه زمزمه می کنند .
تصمیمات مهم و مخصوصا مالی در سازمان برنامه برای این وزارتخانه گرفته می شود پس همان بهتر وزیری نداشته باشیم و طرف اصلی خود را بهتر بشناسیم .
بین اینکه در یک استان مسیولیت داشته باشی و مسئولیت کشوری داشته باشی تفاوت هست در سطح استان انتظارات و کمبودها را میتوان تعدیل کرد یا به پیگیری حواله داد اما وقتی وزیر باشی حجم انتظارات بالاست و نمیتوان به مرجع دیگری حواله داد ...باید پاسخگو باشی...
من هم اداري هستم ... فقط اين را بگويم كه اميدوارم با معرفي نشدن جناب حسيني ان شاء الله كه دست جناب كفاش و امثال حضرتشان از آ و پ كوتاه شود. آمين
با رای به آقا محسن معلمان را از خود ناامید نکنید!!!
سه ماه فرصتی کم نبود
1- چون او می گفت آموزش و پرورش یک سر و گردن از سیاست بالاتر است.
2- چون به جمع آوری رای نپرداخت و وعده استخدام نهضتی ها را بدون آزمون متمرکز و جامع به نمایندگان نداد
3- چون به دخالت نمایندگان در عزل و نصب ها اعتراض کرد
4- .....