در زمانی که چهاربند مسلط به اداره آموزش و پرورش شهر تهران شده بود و می رفت تا امور با یک نظم خاص به سامانی برسد برای حل مشکل حاجی بابایی در همدان با فولادوند ایشان را به شهرستانهای تهران آورد چون دو پادشاه در اقلیم همدان نمی توانستند باشند و در نتیجه کمریی را به تهران آوردند .
در مدت حدود یکسال مدیریت کمریی همین بس که به علت ناآشنا بودن ایشان فعالیت ها کم فروغ و صرفا انتصابات شروع شد آن هم به علت عدم شناخت از فرهنگیان تهران عمده افراد از شهرستانها گسیل تهران شدند .
کمریی از سبک مدیریت خاصی برخوردار بود که در تهران جواب نداد و نتوانست مجموعه را با خود همراه کند.
در آن زمان دلسوزان آموزش و پرورش خیلی به فانی تذکر دادند این جابه جایی را انجام ندهد ولی ظاهرا اوچاره ای نداشت....
بنا را بر تفاهم با نمایندگان گذاشته بود ، در آن شرایط مشکلات آموزش و پرورش چندان مهم نبود اما جابه جایی امروز قدری متفاوت است .
عدم اجابت باقری در سرسپردگی گروه ها و شخصیت های داخل و خارج آموزش وپرورش است والا هرکسی می داند باقری مدیری توانمند و مسلط برکار، سلیم النفس، فارغ از جناح بندی های سیاسی و آشنا با مشکلات آموزش و پرورش تهران است و به جرات می توان گفت در شرایط حساس و پر التهاب کنونی همپای او برای مدیریت تهران کسی نیست ؛ فقط ممکن است او یک مشکل داشته باشد .
بنده و برده قدرت و مقام نیست تا بله قربان گوباشد ، چیزی که امروز مشکل خیلی از مدیران ما است و باید امسال بطحایی در قیامت جواب بدهند چرا مردم را ازخدمت یک انسان خدوم و باانگیزه کار و تلاش محروم ساختند .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
آین فرد فقط می خواهد مدیر کل باشد و وقتی مدیرکل شد معلوم میشود چه مدیر ضعیف و ناتوانی است.
الان با باج دادن به همه تمام تلاشش مدیرکل شدن است و حاضر است هرکاری کند که مدیر کل شود. حتی به نوروزی و نقوی هم باج داده.
مدارس و آموزش و پرورش ما در حداقل های خود مانده اند و چه فرقی می کند چهاربند یا کمرئی و باقری باشند .
طرح هایی که از وزارت خانه تا اداره کل در مناطق اجرا می شود مانند باران در زمین شوره زار است . و زمین آموزش و پرورش تبدیل به بیابانی شده که ریزگردهای آن چشم معلمان و دانش آموزان را می آزارد و حق تنفس را از آنان سلب نموده است .
طرح های خلق الساعه و سلیقه ای مدیران کل و وزارتخانه مانند طرح بالندگی و سامانه های عجیب و غریب مانند مدیریت عملکرد و صرف هزینه های مالی و نیروی انسانی هیچ سنخیتی با نیاز ها و اولویت های آموزش و پرورش ندارد.چرا با طرحهای غیر کارشناسی شده آموزش و پرورش را به حاشیه می برید .گرچه این حاشیه ها اگر برای آموزش و پرورش آب ندارد اما برای بعضی ها نان دارد .