حذف سنوات تعهد خدمت معلمان در لایحه جدید دولت شکست اخلاقی برای نظام آموزش و پرورش است ؛ قرار نیست که تا ابد هزینه بی درایتی دولت ها را شهروندان بپردازند!

  لایحه جدید دولت به مجلس و گنجاندن بندی در آن برای حذف سنوات تعهد خدمت معلمان موجی از اضطراب و نگرانی در میان فرهنگیان ایجاد کرده است!

مطابق این بند قرار است تا سنوات تحصیل معلمان در مراکز تربیت معلم و دانشگاه ها از سابقه ایشان برای نائل شدن به بازنشستگی حذف شده و ایشان ناچار شوند تا سال های بیشتری را از سر اجبار به تدریس ادامه دهند! اقدامی که جز گروگان گرفته شدن معلمان جهت حل و فصل بحران صندوق های بازنشستگی و کاهش نیروی انسانی در سال های آینده معنایی نداشته و نشانه ای دیگر از شکسته شدن میثاق های ملی میان شهروندان و حکومت محسوب می شود!

قرار نیست که تا ابد هزینه بی درایتی دولت ها را شهروندان بپردازند!

اگر بخشی از بحران موجود در صندوق های بازنشستگی به طرح غیر کارشناسی بازنشستگی پیش از موعد در دولت نهم باز می گردد چرا باید فرهنگیان هزینه آن را بپردازند؟! مضافا اینکه تصویب احتمالی چنین طرحی از سوی مجلس هم اعتراف به یک شکست آشکار از سوی نظام آموزش و پرورش می باشد.

چگونه از معلمانی که به دلایل ساختاری عدیده از جمله؛ نگاه هزینه ای حکومت به مقوله آموزش و پرورش، وجود تبعیض آشکار میان فرهنگیان با سایر کارمندان در بحث تسهیلات، عدم دریافت حقوق مکفی در مقایسه با اهمیت کار و فقدان تاثیر گذاری بر فرآیندهای تعلیم و تربیت، صرفا به بخشی از نیروی انتظامی در کلاس های شلوغ و پرازدحام تبدیل شده اند می توان انتظار داشت که رسالت معلمی خود را به نحوی مناسب ایفا کنند؟! به ویژه اکنون که قرار است به اجبار هم  سر کلاس های درس حاضر شوند؟

واقعا چرا وضعیتی ایجاد شده است که بخش مهمی از ارزشمندترین نسل های معلمان آموزش و پرورش ( کسانی که صرفا به دلیل بیکاری معلم نشده اند)، حاضر نیستند حتی یک ساعت بیشتر به خدمت ادامه دهند!

واقعیت این است که حجم بیگانگی فرهنگیان از نظام آموزشی و ناامیدی از بهبود عملکرد آن به مرزهای مخاطره آمیزی رسیده است! در همه این سال ها بخشی از معلمان با افتخار از نرفتن خود به ادارات آموزش و پرورش سخن گفته اند.

مجموعه هایی که به باور ایشان هرگز روی تحول را به خود ندیده و به بنگاه های آموزشی ورشکسته و سرمایه سوز تبدیل شده اند!

حکمای اخلاق پیش از این گفته بودند که " اجبار به انجام فعل اخلاقی، خود عملی غیر اخلاقی است!"

شکست اخلاقی آموزش و پرورش هم اینجا نمایان می شود که قرار است با خلف وعده پیشین، معلمانی را به اجبار به سر کلاس های درس بکشاند تا مبلغ اخلاق مداری در جامعه باشند! هر چند که در سال های گذشته اتخاذ سیاست های غلط و غیر کارشناسی، به حاشیه ای شدن نقش فرهنگیان در رقابت با "قدرت" و" بازار" در روندهای تعلیم و تربیت انجامیده است، اما این تناقض اخلاقی هم می تواند اندک سرمایه های اجتماعی موجود را سوزانده و خاکستر کند!
 آیا گوش شنوایی وجود دارد؟!

کانال مهران صولتی