حرفه گرایی عزم ملی در ارتقای کیفی همه مشاغل به حرفه و رشد متوازن هر حرفه است. در مقابل حرفه گرایی که کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه بر آن تاکید می کنند، جریان ضد حرفه گرایی نیز در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و آن سیر قهقرایی جامعه از حرفه به مشاغل است.
در چنین جوامعی، هرچند که برخی از حرفه ها به لحاظ تاریخی پیشینه حرفه گرایی بیش از هزار سال دارند (مانند معلمی، پزشکی و. ...) اما شأن حرفه ای آنها کاسته می شود و به منزلت یک شغل، سقوط می کنند!
حرفه گرایی در همه فعالیت های کاری اهمیت دارد و اما اهمیت آن در کار معلمی افزون تر است زیرا کار معلمی تربیت انسان هاست. معلمی، بدون تردید از دیر زمان، هویت و شأن حرفه ای یافته است و مهمترین تهدید و آسیب در امر معلمی از دست رفتن شأن حرفه ای آن است.
حفظ شأن حرفه ای معلم که مهمترین مسئولیت مدیران یک جامعه است، نیازمند شناخت تمایز حرفه و شغل است. کسانی که معلمی را شغل می انگارند، غالباً به جریان ضد حرفه گرایی نیز در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و آن سیر قهقرایی جامعه از حرفه به مشاغل استحداقل فعالیت در امور کلاس بسنده می کنند اما کسانی که معلمی را حرفه می دانند، سرآمدی و تعالی را سرلوحه خود قرار می دهند. حرفه گرایی در معلمی، ریشه در نگاه معلم به حرفه بودن تعلیم و تربیت است.
حرفه معلمی، نه تنها شغل و پیشه نیست بلکه شوق، علاقه و عشق بوده؛ که پیام آوران و رسولان الهی، این مقام را داشته اند و حتی پروردگار مهربان نیز مربی و معلم بشریت بوده است.
معلمی فعالیتی معطوف به یادگیری و عملکرد و تغییر رفتار است. بدیهی است که این فعالیت به لحاظ اجتماعی مفید و اثر بخش است. در خاطرات معلمان بزرگ همواره عشق و تعهد به حرفه از رموز موفقیت آنان به حساب می رود که این مرام اخلاقی در حرفه، از جمله مؤلفه های یک حرفه محسوب می شود.
در اغلب کشورهای توسعه یافته، معلمان باید هفت خان رستم را برای مشغول شدن در حرفه معلمی برای آموزش عمومی سپری کنند و لازم است که نظام تعلیم و تربیت، به جهت نقش مهم معلم، این حرفه را از لحاظ دانش تخصصی و سایر مهارت و توانایی ها تقویت کند تا معلمان کفایت فعالیت در این حرفه را داشته باشند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان