گفت و گوی صدای معلم(سخن معلم) با دبیر کل سازمان معلمان ایران (سونامی ناکارآمدی و عصبانیت )

 *این روزها خبرهای خوبی از آموزش و پرورش به گوش نمی رسد ، نظر سازمان معلمان ایران در این زمینه چیست ؟

همان گونه که در بیانیه اخیر سازمان معلمان ایران ( این جا ) آمده بود ، اوضاع آموزش و پرورش به قدری بد است که واقعا باید فکری به حال آن کرد ، از یک طرف نیروهای ستادی آموزش و پرورش و از جمله وزیر آموزش و پرورش محافظه کارانه و با حرکتی کند و خسته کننده ناتوان در حل مشکلات اند و از طرف دیگر ، عصبانیت فرهنگیان از اوضاع نابه سامان شان به قدری است که آن ها حتی دل و دماغ خواندن این افاضات را هم ندارند !

صاحبان تصمیم در آموزش و پرورش زیر چهارهزار میلیارد تومان کسری گیر کرده اند و شجاعت لازم حتی برای بازگو کردن مشکلات با معلمان را هم ندارند چه رسد به نوآوری و...و این که معلمان راه حل های بلند مدت را هم پذیرا نیستند !

لازم به ذکر است بسیاری از نیروهای ستادی کسانی هستند که هر جا سفره ای پهن باشد ، حضور موثر خواهند داشت و تنها چیزی که دغدغه شان نیست ،دولت یازدهم و  آموزش و پرورش کشور است .

ما با سونامی ناکارآمدی از یک طرف و سونامی عصبانیت از طرف دیگر روبه رو هستیم .

* راهبرد شما در این وضعیت چیست ؟

ما پس از 15 سال تجربه و دادن هزینه های فراوان نگاه مان به آموزش و پرورش و فعالیت هایمان تغییر کرده است .ما نگاه تخصصی و حرفه ای به آموزش و پرورش پیدا کرده ایم و عرصه فعالیت های خود را پرهیز از " ساده انگاری " ، " شعر و شاعری " و " دیدگاه های انتزاعی " تعریف می کنیم .

ما فعالیت های خود را ذیل " وظیفه گرایی " تعریف نکرده به کارآمدی و تاثیر عمل توجه ویژه می نمائیم و آن را عرصه کنش جمعی می دانیم .سازمان معلمان ایران به عقلانیتی تن داده است که دغدغه اش در درجه اول نه تحقق " همین جایی " و " هم اکنونی " اهداف است ، بلکه تن دادن به انتخاب هایی است که می خواهند :

1) موثر باشند.

2) به عوارض آن توجه شده باشد .

3) احتمالات مختلف را پیس بینی کرده باشد .

هر چند ما به نوعی به عمل گرایی ( پراگماتیزم ) و امتیاز دادن به وضع موجود متهم می شویم ؛ ولی ما این نگاه را که در آن هم سویی اهداف و وسایل ، امتیاز اصلی اش است را باور داشته و فکر می کنیم این نگاه ما است که قادر است در جامعه ما از طریق راه های مختلف ، محدودیت ها را درو بزند و تجربه " آزادی " را ممکن سازد .

* نظر شما و به طور خاص درباره تحرکات اخیر و احتمالا آتی ( تجمع ) چیست ؟

ما موضوع را به آموزش و پرورش محدود نکرده و در سطح بالاتری به پاسخ رسیده ایم .با آن که دولت آقای روحانی دولت اصلاح طلبان نیست ولی در مقابل اقتدارطلبان از این دولت حمایت می کنیم .قصد آن را هم نداریم هم صدا با اقتدارطلبان به دولت منتخب مردم فشار بیاوریم . ما اوضاع بسیار بد آموزش و پرورش را به صورت علنی و با صدای بلند فریاد زده و می زنیم و از همکاران و معلمان به جد خواسته ایم به جای « حرکات خیابانی » حضور خود را در فضای افکار عمومی ( رسانه ) جدی بگیرند ، عضویت و تقویت تشکیلات را بر اولویت بندی خواسته ها و زمان بندی پی گیری آن ها اصل بدانند .

به باور ما ، « قدرت را قدرت تغییر می دهد و از حرف هر چند با صدای بلند کاری ساخته نیست »البته برخی از دوستان ما ، نابرده رنج گنج طلب کرده و طمع در میوه ه ی باغ دیگران نموده اند !

نارفته راه ، رسیدن را جست و جو کرده و نکاشته بذر ، عزم برداشت نموده اند ....

از نظر ما ، اعتراض حق همه اقشار از جمله معلمان است ولی به طور مشخص حرکات اخیر و احتمالا آتی مقصدش جز " ناکجاآباد " جای دیگری را نخواهد پیمود ...

پایان گزارش /