گروه گزارش سخن معلم /
در بخش پیشین ( این جا ) با جناب آقای دکتر اسدالله مرادی ، عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان پیرامون " استیضاح وزیر آموزش و پرورش " به گفت و گو پرداختیم .
ادامه ی این گفت و گو را در ادامه می خوانید .
بدین وسیله از همه صاحب نظران و فرهنگیان گرامی دعوت می شود تا در این مباحث مشارکت فعال داشته باشند .
باز هم وزیر سابق آموزش و پرورش در برنامه تلویزیونی می گفت که همه گفتند سند تحول را اجرا نکن اما من اجراء کردم !
چرا این همه کارشناس مسائل آموزش و پرورش مقاومت می کردند و می گفتند اجرا نشود اما اجراء شد ؟!
بنده معتقدم اجرای سند تحول به آن صورت خسارت هایی به بار آورد که تا ده ها سال برای نسلی که این برنامه برای آن ها اقدام شد ، خسارت هایش همچنان هست و خواهد بود .
5-خوب است نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی محتوای این سندی که تولید شده است را بررسی کنند . ببینند که اجزاء و ارکان این سند هماهنگی و یا هارمونی دارد ؟
فرضا اگر ما بهترین آموزش و پرورش جهان را داشته باشیم ، آیا این سند اساسا قابلیت اجرا دارد ؟
من اعتقاد دارم که مسائل آموزش و پرورش از سنخ مسائل سیاسی و یا امنیتی نیست ، بلکه از سنخ فکری و فرهنگی است و تا اذهان دولت مردان و حاکمان و تک تک خانواده ها و معلمان و مربیان نسبت به منطق تعلیم و تربیت اصلاح نشود ، نمی توان در آموزش و پرورش امید به اصلاح داشت و امروزه اگر دولت ، خانواده و اندیشمندان و تئوری پردازان تعلیم و تربیت دست به دست هم دهند ، باز هم نمی توان مشکلات آموزش و پرورش را کاملا حل کرد .
مشکلات و مسائل آموزش و پرورش در عصر جدید و عصر جهانی شدن و تحولات شتابان ، مسائلی بسیار بغرنج و پیچیده است و با این نگاه ساده و ساده انگارانه نمی شود آن را حل کرد .
در این فضای آشوب ناک سیاسی ، تحلیل و داوری خیلی سخت است .
بنده به کار این وزیر و آموزش و پرورش اشکال دارم اما جنس و سنخ آن اساسا با آن چه که نمایندگان مجلس می گویند تفاوت دارد .
همواره نمایندگان مجلس در دولت های گذشته از وزیر آموزش و پرورش بیشتر مطالبات منطقه ای داشته اند ؛ برای این که معلمان در انتخابات یک گروه مرجع ، پرنفوذ و پر تاثیر هستند و حتی انتخابات را برگزار می کنند .
من معتقدم که نمایندگان خیلی به این مساله نظر دارند ؛ یعنی بیشترین فشاری را که می آورند نه برای منطق تعلیم و تربیت و نه برای تعلیم و تربیت اخلاقی و معنوی و نه برای حل کردن مسائل بنیادین آموزش و پرورش است بلکه خیلی از این ها معطوف به خواسته ها و مطالبات منطقه ای است که دارند یعنی فرضا می خواهند فلان فرد مسئول آموزش و پرورش شود که آن ها نظر دارند که مناسبات سیاسی و منطقه ای آن ها را در آن محل حل کند و برای انتخاب مجدد آن ها کمک کند .
این اشکالی است که تقریبا به همه مجالس گذشته وارد بوده است .
- شما نقش وزیر را در حل مشکلات آموزش و پرورش چند درصد می دانید ؟ نقش کاریزماتیک و مدیریتی وی چه سهمی دارد ؟الان فرهنگیان می گویند که در وزارت بهداشت خیلی کارها انجام شده است و مثلا وضعیت معیشتی کادر این وزارتخانه بهبود قابل ملاحظه ای کرده است اما در وزارت آموزش و پرورش خبری نیست .
اولا در این دولت بودجه خیلی خوبی به وزارت بهداشت اختصاص یافته است ؛ ثانیا سنخ مسائل آموزش و پرورش با جاهای دیگر و حتی وزارت بهداشت فرق می کند .برای این که در وزارتخانه های دیگر وقتی پول پمپاژ کنید خیلی از مسائل آن به طور طبیعی حل می شود مثلا اگر بیمارستان بیشتر بسازید ، تجهیزات پزشکی بیاورید و... خیلی از مسائل حل می شود . اما مسائل آموزش و پرورش که از جنس تربیت است و ما با تحولات شتابانی که در این عصر داریم ،اگر امکانات آموزش و پرورش ما چند برابر وضعیت فعلی هم بشود ،مسائل آموزش و پرورش نه به صفر می رسند و نه می توان خروجی های آموزش و پرورش را کنترل کرد .در این جا نمی توان صدر درصد به هدفی که می خواهید برسید .
وقتی شما معلم فکور و امکانات خوب داشته باشید ، بچه ها هم فکورتر و اندیشمند تر می شوند و به طور طبیعی خروجی های آموزش و پرورش متنوع تر و متکثرتر و پیش بینی ناپذیرتر می شوند .
حقوق معلمان وکمبود فضاهای آموزشی مسائل دم دستی است که به چشم می آید .به نظر من ، نگاه حکومت و نوع نگاه خانواده پر آسیب تر است که ممکن است به چشم نیاید .
نقش وزیر به این معنا که یک وزیر شجاع ، لایق ، فکور باشد و بتواند جامعه علمی ، فرهنگی و فرهیخته ی ما را نمایندگی کند ،آن وزیر می تواند با دولت و مجلس و خانواده وارد گفت و گو بشود و چون موضوع را فکری و فرهنگی می بیند ؛ خیلی از مسائل حل خواهد شد اما نه این که به صفر برسد .
بنده برای وزیر خیلی نقش قائل هستم . اما اگر نگاه خانواده و حاکمیت هم جهت شود آن وقت هزینه ها در کنار هم قرار می گیرند و خیلی از مسائل حل خواهد شد .
چون موضوع تعلیم و تربیت انسان است و انسان به غایت موجود پیچیده ، کنش گر و عصیان گر است ؛ نمی توان مسائل آموزش و پرورش را به صفر رساند .
نباید نگاه ساده اندیشانه نسبت به مسائل آموزش و پرورش داشت .
- وقتی که ما روند انتخاب وزرای پس از آموزش و پرورش را بررسی می کنیم ،تقریبا همه وزرای آموزش و پرورش به تیغ استیضاح گرفتار شده اند .شاید آموزش و پرورش پر چالش ترین وزیر را در مجلس داشته است .از سوی دیگر ، شما فرمودید که مطالبات منطقه ای و محلی و این که نمایندگان به دنبال حل مشکلات خودشان هستند تا حل مسائل آموزش و پرورش و معلمان ؛ با توجه به این گزاره ها جناب عالی چه راه کار و یا پیشنهادی دارید ؟ قبلا قرار بود انتخابات استانی شود و از این حالت فعلی خارج شود که با آن مخالفت شد . آیا وقت آن نیست که یک " نگاه ملی " در مناسبات و معادلات نهادینه شود ؟آیا این فرآیند در صورت تایید می تواند جلوی چنین مشکلات و آسیب هایی را بگیرد ؟
از جهتی می تواند خوب باشد .باید کارشناسی شود .ممکن است مساله ای حل شود اما مساله ای دیگر تولید کند .چیزی که الان مساله است و از قضا بزرگ ترین اشکالی که خود نمایندگان به مجلس وارد می کنند این است که مجلس باید برای کشور سیاست گزاری کند و نه مشکلات منطقه ای . مسائل بنیادین تعلیم و تربیت اساسا برای دولت ، مجلس ، خانواده مساله نیست !
این خیلی تاسف بار و غم انگیز است و همیشه مسائل حاشیه ای مطرح می شود .
چنان چه که گفته شد ؛ این آموزش و پرورش ما با این همه کارشناس ، ستاد ، معلم و... در حاشیه این موسسات کنکور قرار گرفته است .
نباید از این مساله به راحتی گذشت . برای این که مسائل آموزش و پرورش حل شود اول باید سراغ مسائل بنیادین آن رفت .
سراغ مسائل بنیادین که آمدیم ، شجاع ترین ، لایق ترین و راهبردی ترین فرد باید وزیر آموزش و پرورش شود که حتی در برخی از جهات نقش او از رئیس جمهور مهم تر و پیچیده تر است .این جا دیگر نمی توان کد خدامنشانه آموزش و پرورش را مدیریت کرد .وزیر حتما باید ذهن راهبردی داشته باشد .
این افراد را باید پیدا کنیم و وارد آموزش و پرورش کنیم .من در این حد و اندازه فقط آقای دکتر نجفی را می شناسم .آموزش و پرورش باید روی چنین افرادی سرمایه گذاری کند .مدیران جوانی که ذهن راهبردی دارند .
الان وزیر آموزش و پرورش نماینده حکومت و دولت در آموزش و پرورش است و این خطاست . دولت نمی تواند به خانواده بگوید که من نسبت به فرزند شما خیرخواه تر و دلسوزتر هستم و خانواده این پیام را نمی گیرد .
تاکید می کنم اگر برنامه آموزش و پرورش با خانواده تطبیق داشت و هم سو بود، دیگر نیازی به این گونه موسسات نبود .خانواده شاید اعتراض خود را به این شکل اعلام می کند .
پولی که به این صورت صرف می شود اگر فقط بیست تا سی درصد آن وارد آموزش و پرورش شود خیلی از مشکلات آن حل خواهد شد .
معلمان با این جمعیت کثیری که دارند نه به این مسائل بنیادین توجه می کنند و نه در سرنوشت خودشان تاثیرگذارند !
تشکل ها و شماها باید به این مساله بپردازید که چطور می شود این مسائل بنیادین آموزش و پرورش را حل کنید و وزیر هم با شجاعت بگوید این سندی که شما تایید کرده اید قابل اجراء نیست .این سند پر تناقض است .
ما اگر به عنوان " معلم " این مطالبات را داشته باشیم آن موقع " مناسبات " عوض خواهد شد .
* از وقتی که در اختیار سخن معلم قرار دادید سپاسگزاریم .
نظرات بینندگان
آموزش وپرورش می پردازید ، موفق باشید ،به نظر حقیر بسیار مطلوب و به جاست که نقد مبسوط وکاملی را در خصوص سند تحول که بسیار انتزاعی می نماید وازارائه راه کارهای عملی جهت اجرایی شدن اهداف مورد اشاره در سند نیز بسیار ناتوان وضعیف می باشد را ارائه نمایید.
البته شایسته تر آن است که به نقش اندیشمندان وسیاستمداران وتصمیم سازان وهمچنین گروه های مرجع در جامعه بیشتر تکیه وعنایت فرمایید.
آیا تا کنون پیش آمده است به اداره آموزش و پرورش یا اداره کل ویا ووزارتخانه مراجعه کنید و به شما یک استکان چای خالی تعارف کنند؟
مسوولین فرمودند 99 درصد بودجه برای حقوق هزینه میشود ولی صددرصد معلمان از دریافتی خود ناراصی اند . این صددرصد یک درصد بودجه را برای ابزار کار در دست دارند . نتیجه این است که کارمند بدون ایزار کار و ناراضی از حقوق و شرمند زن و فرزند میخواهد نسل آینده یک کشور را بسازد . انصاف بدهید توقع کمی است ؟ !!!!!