وقتی توانایی برقراری امنیت برای دانش آموزان را ندارید چرا آن ها را روانه جاده ها می کنید ؟

گروه گزارش/

واقعه ی تلخ واژگونی اتوبوس دانش‌آموزان کرمانی که به  ۶ کشته و ۲۷ مصدوم انجامید بار دیگر افکار عمومی را متوجه ناکارآمدی های نهادینه شده  و روزمره در این سیستم معیوب و فاقد نظارت کرد هر چند مانند بسیاری از وقایع پیشین از این دست پس از مدتی دوباره به فراموشی سپرده می شود تا حادثه دیگری حافظه فراموش کار ما را به خود آورد . این که وقتی قانونی تصویب و ابلاغ می شود همه و به ویژه نهادهای نظارتی و کنترل بر چگونگی اجرای آن اشراف ، دلسوزی و نظارت داشته باشند و توپ را به زمین یکدیگر حواله نکنند .

آیین نامه و دستورالعمل های اردوی دانش آموزی در 17 تیر ماه 1398 به تصویب شورای عالی آموزش و پرورش رسیده است .

پرسش آن است که چه کسی و کدام نهاد باید بر چگونگی اجرای این گونه آیین نامه ها و دستور العمل ها نظارت داشته و پاسخ گو باشد ؟

این که وزیر آموزش و پرورش در اتاق خود بنشیند و پیام تسلیت ارسال کند و یا برای خالی نبودن عریضه اقدام به تشکیل کمیته ، کارگروه ، هیات اعزامی ویژه و... نماید ؛ با کدام یک از معیارهای مدیریت علمی و کارا و اثربخش تجانس و مطابقت دارد ؟ در کشوری که آیین حکمرانی بر اساس خرد و تدبیر و دوراندیشی بنا شود ؛ همواره علاج واقعه قبل از وقوع می شود .

فراتر از آموزش و پرورش چه کسی و کدام مقام باید پاسخ گوی  سیستم از رده خارج و فرسوده حمل و نقل کشوری باشد ؟

علی رمضانی مدیرکل فرهنگی و هنری پیشین وزارت آموزش و پرورش و مشاور کنونی وزیر در گفت و گویی که با سایت « عصر خودرو » در 23 اسفند 1396 داشته چنین می گوید :

  در کمیسیون ایمنی راه‌ ها، با پیشنهاد وزارت آموزش و پرورش موضوع «اتوبوس دانش‌آموزی» مطرح شده و در حال بررسی است.

  ادامه داد: در این کمیسیون مطرح شد که کشورهای توسعه یافته، خودروهای ویژه‌ای را با شرایط و رنگ خاص برای سرویس‌های دانش‌آموزی و اردویی پیش‌بینی کردند که ما نیز می‌توانیم از این روش استفاده کنیم.

رمضانی با بیان اینکه این خودروها را می‌توان هم تولید و هم وارد کرد، تصریح کرد: امنیت دانش‌آموزان در اردوهای دانش‌آموزی بسیار مهم است و بر این اساس مطرح کردیم که هر خودرویی را نمی‌توان برای اردوی دانش‌آموزی در نظر گرفت.

وی افزود: تاکنون این موضوع در دو جلسه بررسی شده است و فعلاً به این نتیجه رسیدیم که به صورت پایلوت، این طرح در یک استان اجرا شود » .

اکنون 7 سال گذشته است .

پرسش « صدای معلم » آن است که ایشان در مقام مسئول و سایرین برای تحقق این طرح چه کردند و چرا به سرانجام نرسید ؟

در فصل دوم از آیین نامه مربوطه در بخش « ضوابط و مقررات ایمنی » چنین آمده است :

« داشتن ضوابط فنی ( پیوست شماره 13 ) توسط شرکت های مسافربری الزامی است » .

چرا باید وسیله نقلیه به علت ترمز بریدن به کشتارگاه انسان ها تبدیل شود ؟

 اگر چه این واقعه را هم باید در همان حلقه ای از رکوردهای تاریخی مختص به کشوری به نام « ایران » جست و جو کرد که مقام نخست کشته ها را در جهان یدک می کشد ( این جا )

و تعداد مرگ و‌ میر تصادفات در ایران برابر کل اتحادیه اروپا است . ( این جا )

در کشوری که آیین حکمرانی بر اساس خرد و تدبیر و دوراندیشی بنا شود ؛ همواره علاج واقعه قبل از وقوع می شود .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید