گروه گزارش/
در گفت و شنودی که « صدای معلم » با « احمد عابدینی » معاون پیشین شورای عالی آموزش و پرورش انجام داد در بخشی از آن این رسانه مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران پرسید : ( این جا )
« شما اشاره کردید به آموزش ارزیابان.
ما در گزارشات متعدد در صدای معلم از تصمیم گیرندگان پرسیدیم که ماهیت حقیقی یا ماهیت حقوقی این هیئت های ارزیاب را مشخص کنند.
مثال آوردیم و گفتیم و نوشتیم که شما در مدرسه برای یک دانش آموز کارنامه تحصیلی صادر می کنید .
در آن کارنامه نام معلم مربوطه ، نام معاون اجرایی مدرسه و مدیر مدرسه ثبت و ضبط است و مشخص است که نمرات این کارنامه چه فرآیندی را طی کرده و به دست ارزیابی شونده رسیده است اما در کارنامه هایی که برای رتبه بندی تاکنون صادر شده است نه نام ارزیاب آمده است و نه تجدید نظر کننده !
هیچ چیز مشخص نیست . چیزی شفاف نیست و گویی این کارها دارد در خلاء انجام می شود .
در واقع ؛ هیئت های ارزیاب موجودات نامرئی هستند !
این عدم شفافیت به نظر شما برای چیست و از کجا می آید؟ »
معاون پیشین شورای عالی آموزش و پرورش چنین پاسخ داد :
« بخش عمده ی آن به این بر می گردد وقتی که من به کار خودم اطمینان داشته باشم ، صداقت داشته باشم و توانایی داشته باشم نیازی به این گونه مخفی کاری ها ندارم.
مگر استاد اسم خودش را مخفی می کند ؟
وقتی رئیس دانشگاه زیر گواهی نامه را امضاء می کند مگر اسمش را پنهان می کند ؟
به نظر من ؛ بخش عمده و دلیل عمده اش این است که به آن آدم هایی که انتخاب کردند و به صلاحیت شان ایمان و اعتماد ندارند !
می دانند آدم هایی را که انتخاب کردند حتی صلاحیت های نخستین را هم ندارند ؛ اگر اینها اسامی شان اعلام شوند ؛ سوال می کنند این ها چگونه آمده اند ؟ ارفاق یک رتبه و یا بیشتر نباید برای « معلمان » به منزله ی پایان کار باشد و آنان را به این نتیجه دل خوش کند .
این فرد که خودش نه مدرکش را دارد و نه صلاحیتش را دارد و نه رتبه اش را ندارد ... چگونه به خود اجازه ارزیابی و تعیین صلاحیت داده است ؟
چه کسی من معلم را ارزیابی کرده است ؟
ما در آموزش و پرورش تعدادی زیادی معلم داریم که مدرک دکترا دارند. بچه های که بسیار باسواد هستند . رفته اند درس خوانده اند و تخصص گرفته اند ؛ با آموزش و پرورش آشنا هستند و...
فرض کنید آن معلم دارای مدرک دکترا را یک نفر فوق دیپلم و یا لیسانس بیاید ارزیابی کند که خودش هم سابقه چندان و قابل دفاعی در آموزش و پرورش ندارد .
اگر اصل و اساس قضیه و شاخص های ما درست باشند ؛ این مسیر اشتباه است.
ما در نظام اول نوشتیم که در مرحله اول باید یک سری صلاحیت ها را برای « دوره گذار » کسب کنند . بعد از آن کسی که رتبه نگرفته حق صلاحیت ارزیابی ندارد. باید از نیروهایی که رتبه بالاتری گرفتند برای ارزیابی رتبه های پایین تر استفاده کنید.
کدام یک از این نظام ها و ساختارها در آموزش و پرورش طراحی شده اند ؟
آموزش و پرورش مثل این می ماند که آمده یک برجی را روی یک ساختمان مخروبه که در حال ریزش است بنا کرده واین به زودی یک سال یا دو سال دیگر هم ساختمان قبلی را تخریب می کند و هم خودش را و هم ساختمان های مجاور را.
یک کارشناسی که ده سال در ادارات و سازمان ها به او کار دادند و خیلی از جاها کارشناسی ها را تجمیع کردند اکنون آمده اند و کار مهمی مانند رتبه بندی را به دست او داده اند و به او می گویند شما در کنار سایر کارها ، معلمان را هم رتبه بندی کنید !
مشخص است که سرانجام و کیفیت چنین کار بزرگ و مهمی به این شکل در می آید !
الآن کسانی که مسئولیت گرفته اند از آن ها سوال کنید : تعریف تان از رتبه بندی چیست ؟
واقعا این ارزیاب ها مفهوم و معنی رتبه بندی و یا تفاوت آن را با ارزیابی و یا درجه بندی های پیشین می دانند ؟
وضعیت همین می شود که شده و کیفیت معنا پیدا نمی کند و تغییر در جهش های آموزشی معلمان به وجود نمی آید که ما انتظارش را داشتیم » .
در سامانه مرتبط با این موضوع زمانی که کاربر گزینه ی « نتیجه رتبه بندی » را کلیک می کند ؛ همواره این عبارت ظاهر می شود :
« پرونده شما جهت بررسی به کارگروه تخصصی ارسال شده است » .
این در حالی است که در همان سامانه ؛ آخرین حکم معلم پس از رسیدگی نهایی به اعتراض صادر شده است .
این دوگانگی از چه ناشی می شود ؟
این وضعیت همراه با عدم پاسخ گویی مسئولان مرتبط ، تمام گزارش ها و تحلیل های « صدای معلم » را در مورد عدم شفافیت ، غیرعلمی بودن و قابل اتکا نبودن نتیجه ی این مکانیسم مضحک را برای تعیین « صلاحیت های حرفه ای معلمان » به اثبات می رساند .
بارها و بارها این رسانه تاکید کرده است که چیزهایی به نام هیات ارزیاب ، کارگروه تخصصی و... وجود خارجی ندارند .
بارها « صدای معلم » در گزارش های خود آمادگی خویش را برای گفت و شنود و یا مناظره با افراد سیاست گذار و تصمیم گیرنده در این موارد اعلام کرده است . این چیزی نیست که مشمول مرور زمان شود و یا از تاریخ آموزش و پرورش ایران حذف و یا فراموش شود .
ارفاق یک رتبه و یا بیشتر نباید برای « معلمان » به منزله ی پایان کار باشد و آنان را به این نتیجه دل خوش کند .
« صدای معلم » به دفعات و در گزارش های کارشناسی و مستند خود بر ضرورت وجودی تاسیس نهاد تخصصی ، مستقل و برآمده از میان معلمان با نام « سازمان نظام معلمی » تصریح کرده است .
و تا زمانی که نهادسازی با مشارکت معلمان در این حوزه صورت نگیرد نه اتفاق خاصی در حوزه « معیشت » رخ خواهد داد و به تبع آن منزلت و مرجعیت معلمان نیز در همان رتبه ی نازل پیشین باقی خواهد ماند .
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
آموزش و پرورش مثل یک ظرف سوراخ است که هیچ وقت پراز آب نخواهد شد ، چون مدیریت منابع انسانی ندارد و هر کس را استخدام می کند یا پست اجرایی می گیرد یا ماموریت یا انتقال و..
پس : تا ابد کمبود معلم وجود دارد!
البته مبارک معلمان. و از اول هم می بایست بر مبنای سنوات و مدرک تحصیلی و ضمن خدمت و ارزشیابی ، رتبه معلم لحاظ می شد.
من در رتبه بندی شرکت نکردم چون عادلانه نبود و رتبه ۱ را برایم در نظر گرفتند و در شهریور ماه هم حکم قطع رتبه بندی را برام زدند و معوقات را هم از فروردین دارند کم می کنند .طوری که حقوق شهریور بنده ۵میلیون و ۵۰۰ بود. خواستم بگم اگه توی رتبه بندی شرکت کردید و چارچوب را قبول کردید دیگه اعتراض نکنید.وقتی در نظام آموزشی ما سابقه ۱ تا ۱۵ باهم برابرند و می تونن رتبه ۳ را بگیرند وقتی کسی با سابقه یکسال تدریس می تونه مدیر و معاون بشه.اعتراض به چیزی که خودتون آن را خواستید از نظر مردم خیلی خنده دار و عجیبه .حداقل به خودتون توهین نکنید. موفق باشید
وقتی معلم را گشنه و بی سواد نگه داری همین میشه فقط جلوی پایش را می بیند
من ورودی ماده 28 دبیری سال گذشته هستم، دقیقا با آمدن ماه آذر یکسال میشود که تیک ارزیاب همچنان در پروفایل من نخورده است. استان گیلان کلا پیگیر نیستند فقط از معلمان طلبکارند، وظایف خودشان را انجام نمیدهند