استقلال دادن به شورای عالی آموزش و پرورش خودش کلی از مسائل را حل می کند

من با یک خاطره شروع می کنم. در سال 76 که آقای مظفر وزیر آموزش و پرورش بودند از من دعوت کردند که بیایم و همکاری کنم. من خودم پیشنهاد کردم که اگر بنا بر همراهی باشد تنها جایی که دوست دارم کار کنم به عنوان دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش است.

در واقع ، من خودم جایم را تعیین کردم .

ایشان خیلی تعجب کردند. هیچ کدام از وزرای آموزش و پرورش توجهی به دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش نداشتند به جز در اوایل انقلاب و بعدها  هم خیلی اهمیت نمی دادند و می گفتند هست دیگر و یک میرزا بنویسی هست که آن جا مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش را بنویسد ؛ تعبیرشان این گونه بوده است.

معمولا وقتی وزرا می آمدند افرادی نبودند که تحولی در بیرخانه شورای عالی ایجاد کنند و این شاید از اولویت های آخرشان بود. اول معاونین بود . بعد گفتند چرا آنجا. گفتم برای این که آنجا این ویژگی ها را دارد. گفتند که قانون شورای عالی آموزش و پرورش مصوب مجلس است و این هم اختیاراتش و در این حوزه ها باید تصمیم گیری کند. دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش هم ردیف معاون وزیر است ولی معاون وزیر نیست که وزیر پیشنهاد می کند و اعضای شورا رای اعتماد می دهند. دیدم عجب جای جالبی است. در بحث هایی که بود ما فهمیدیم که اعضای شورای عالی هم حتا به جایگاه شورای عالی واقف نیستند چون خیلی از اعضای شورا  وقتی بحث رای اعتماد بود می گفتم که صاحب نظر است ... ما آدمی را می خواهیم که بیاید ساکت و آرام بنشیند و این چیزها را بنویسد. این جو آن موقع بود .

من به جایگاه شورای عالی خیلی توجه داشتم و هنوز هم دارم.

 شورای عالی آموزش و پرورش جایی است که باید یک توجه خاصی به آن شود. وقتی بخواهیم در مورد شورای عالی آموزش و پرورش صحبت کنیم ضمن این که روی کاغذ شورای عالی بسیار قوی است و جایگاه رفیعی برای آن قائل شده خیلی وقت ها مانع تحول نظام آموزش و پرورش شده است که این بحث  زمان  طولانی می خواهد که چرا در بعضی زمان ها شورا مانع تحول آموزش و پرورش شده است. معمولا زمانی که بحث هایی در مورد تغییر نظام متوسطه بود همه کارهایی که می خواستند انجام بدهند جزء وظایف شورای عالی بود خودش قانون داشت و مجلس تصویب کرده بود ولی شورای عالی آموزش و پرورش اصلا عکس العملی نشان نداد که بگویند ما هستیم چرا یک شورای موازی دیگری درست می کنید که بعدها برای شورا مشکلاتی به وجود آمد.

 در آن ایام وقتی می خواستند موضوعی را پیشنهاد کنند معمولا می گفتند یک شورایی درست شده و قرار است چنین کاری کند خود به خود مانع اصلاحات می شد.

 شورای عالی در قانون مشخص است. یک مجمع تصویب مقررات و قوانین و آن چه که آموزش و پرورش برای اداره مدارس به آن نیاز دارد در شورای عالی آموزش و پرورش تصویب می شود.

من فکر می کنم با بحث هایی که شده هنوز این شورا احیا نشده است .

این شورا و دبیرخانه آن زیر نظر وزارت آموزش و پرورش نیست زیر نظر خودش است. دبیرخانه شورای عالی زیر نظر شورای عالی است. آن چیزی است که در قانون آمده مگر این که عوض شده باشد. اصلا نباید ساختمان شورای آموزش عالی در کنار ساختمان های وزارت آموزش و پرورش باشد و حتی الامکان جای مستقلی داشته باشد . استقلال دادن به دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش خودش کلی از مسائل را حل می کند. البته من معتقدم شورای عالی آموزش و پرورش به  تعداد پرسنل زیادی نیاز ندارد مثلا بیست نفر و عددهایی در این طیف ولی یک جایگاه خاصی باید داشته باشد. آن موقع بودجه شان را از آموزش و پرورش نمی گرفتند. بودجه اش را مستقیم از سازمان برنامه و بودجه دریافت می کردند.

بخشی از کارها به دبیر کال شورا برمی گردد .

ادامه دارد

پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید