گروه گزارش/
امروز 16 آذر مصادف با « روز دانشجو » است .
به کانال ها و شبکه های اجتماعی دانشجو سر می زنیم .
انتظار می رود در میان بیش از 70 هزار عضوی که در این کانال حضور دارند ، یادداشتی ، مقاله ای ، دل نوشته ای و... را بخوانی اما جز پیام « حسین خنیفر » رئیس این دانشگاه چیزی دیگری پیدا نمی کنی . گویی این دانشجو معلمان هم مانند بسیاری اقشار و گروه های اجتماع ، حوصله فکر کردن و تحلیل ندارند و تنها به خود و آینده ای که نامعلوم است می اندیشند .
رئیس دانشگاه فرهنگیان نیز مانند بسیاری از مسئولان این وزارتخانه و به بهانه کرونا نشست های رسانه ای را تعطیل کرده و در خود نیازی به تنویر و تعامل با رسانه ها و پاسخ گویی به افکار عمومی در خود نمی بیند . امروز ما از مسئولین توقع شنیدن تبریک نداریم توقع داریم اول این محیط را دانشگاه کنند تا ما خود دانشجو شویم.
در بخشی از پیام رئیس دانشگاه فرهنگیان چنین آمده است :
« این روز را مهری تایید بر قلم، قدم و افکار و اندیشه باز و توانمند دانشجویان مبارز سال 32 دانست و یادآور شد: به پشتوانه همه آن شگفتی‌ها، همچنان مستدام و پابرجا طی کننده مسیری روشن و مملو از مهر و امید و خردورزی هستیم . »
چیزهایی که خنیفر گفته خیلی تناسبی با فلسفه و مناسبت آن چه در 16 آذر 1332 رخ داد ، ندارد .
محتوای مطالب دانشجو معلمان هم مانند پیام رئیس شان ضمن آن که با روحیه پرسشگری و مطالبه گری دانشجو تجانس چندانی ندارد در سایر حوزه ها بیشتر حول مطالبات صرفا صنفی و معیشتی آنان خلاصه شده است . همه چیز آرام و بر مدار روزمرگی .
وزیر تازه وارد آموزش و پرورش نیز که به تازگی به قم رفته و مشغول دیدار با مراجع و روحانیان است ظاهرن فرصتی برای فکر کردن به این روز پیدا نکرده است هر چند دیگر این روزها دیگر کسی اهمیتی به این گونه پیام های کلیشه ای و تکراری نمی دهد و آن را جدی نمی گیرد .
ابراهیم رئیسی رئیس دولت سیزدهم که حضورش برای نخستین بار در شورای عالی آموزش و پرورش پس از حداقل یک دهه این تصور را ایجاد کرده بود که ممکن است آموزش و پرورش در اولویت برنامه ریزی ها و تصمیم گیری ها قرار گیرد اما همان یک بار و به مناسبت بازگشایی مدارس بود .
حسن روحانی در آذر 1398 برای نخستین بار قدم در دانشگاه فرهنگیان نهاد و از نزدیک انتقاد برخی دانشجو معلمان را شنید . ( این جا )
علی ریخندی در 16 آذر 1394 در یادداشتی که در « صدای معلم » منتشر شد به مناسبت 16 آذر و « روز دانشجو » نوشت : ( این جا )
«با فرا رسیدن ۱۶ آذرماه و سالگرد شهادت سه آذر اهورایی، شریعت رضوی، قندچی و بزرگ نیا موج انبوه پیام های تبریک به دانشجویان شروع شده.
۱۶ آذر نماد آزادی خواهی، آرمان گرایی و مطالبه گری جنبش دانشجویی در ایران است و تبریک گفتن این روز به دانشجو نه برای اشتغال به تحصیل آنان در دانشگاه که برای داشتن خصایص منحصر به فردی که نیروی محرکه ی تحول و پیشرفت در جامعه محسوب می شود. زمینه ی تحول در جامعه آرمان گرایی و مطالبه گری دانشجوست و زمینه ی تعالی این روحیه ی وجود آزادی بیان و اندیشه در دانشگاه.
اما متاسفانه در دانشگاه فرهنگیان در چندسالی که از تولدش می گذرد اثری از تربیت دانشجوی منتقد و آرمان گرا نمی بینیم و مسئولین امر به دلیل وجود مشکلات متعدد در این دانشگاه ترجیح می دهند دانشجویانی محافظه کار تربیت کنند.
متاسفانه وجود فضای یاس و ناامیدی و ترس کاذب و گاهی حقیقی از محدودیت های گزینشی و...در کنار نبود تریبون و امکانات لازم برای همه ی تفکرات و سلیقه ها در دانشگاه فرهنگیان باعث شده خبری از روحیه ی دانشجویی در این دانشگاه نباشد.
توقع بی جایی است که از دانشگاهی که دانشجویانش هنوز از حقوق اولیه ی خود آگاه نشدند، دانشجویانی که هنوز امکانات اولیه ی آموزشی و رفاهی را در حد مطلوب ندارند، دانشجویانی که در برخی پردیس ها در محیط خوابگاه زیر چشم دوربین های مداربسته هستند، دانشجویانی که همیشه به سمت سکوت و محافظه کاری سوق داده شدند و...توقع آرمان گرایی و تحول خواهی داشت.
امروز که گویا بسیاری از مسئولین منویات رهبری درمورد این دانشگاه مهم در کشور را فراموش کرده و حتی گویا شورای عالی انقلاب فرهنگی این دانشگاه را از یاد برده و ماه هاست وضعیت مدیریت این دانشگاه را بلاتکلیف گذاشته، دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شرم دارند از شنیدن تبریک روز دانشجو.
امروز ما از مسئولین توقع شنیدن تبریک نداریم توقع داریم اول این محیط را دانشگاه کنند تا ما خود دانشجو شویم.
لذا به طور جد خواستار تحول ساختار آموزشی، شکستن تک صدایی در بخش فرهنگی، ایجاد حاشیه ی امن برای دانشجوی مطالبه گر و افزایش کیفیت امکانات صنفی و رفاهی، ایجاد تحول در نگرش بخش های فرهنگی دانشگاه و ...هستیم تا دانشگاهی مطابق انتظارات دانشجو و سفارشات رهبر معظم انقلاب ساخته شود ؛ آن گاه می بینید چگونه استعدادهای بالقوه ای که در این دانشگاه بزرگ و پرجمعیت خاک می خورند شکوفا شده و تحولی بنیادین در دانشگاه فرهنگیان و به تبع آن در آموزش و پرورش و جامعه ی ایران اسلامی را شاهد خواهیم بود.»
آیا در این مدت چیزی تغییر کرده است ؟
پایان گزارش/
نظرات بینندگان
سینه مالامال درد است ای دریغ و صد دریغ
کم شموسی که نشد در زیر تیغ و زیر میغ
ای دریغ از قدرت و افکار ، اندر این سنین
دستهایی می کند خاموش این فریاد و جیغ
رد پایی هم اگر جامانده از دوران دور
دست طوفان حوادث می کند در زیر ریغ
تولد بوعلی سینا: روز پزشک
مرگ استاد مطهری: روز معلم
مرگ یک دانشجو: روز دانشجو
تجاوز به خاک یه کشور دیگه: روز دانش آموز
چه انتظاری از این سیستم بیمار دارید؟