گروه گزارش/
یک روز در وزارت آموزش و پرورش سه نشست رسانه ای پشت سرهم به صورت " حضوری " برگزار می کنند اما بعدا این نشست ها بدون دلیل و به بهانه " کرونا " تعطیل می شود و فرد و یا نهادی هم در این موارد پاسخ گو نیست .
« صدای معلم » در گزارش های پیشین خود انتقاداتی بر ماهیت و عملکرد " ستاد ملی مقابله با کرونا " وارد کرده است . پرسش این است که آیا مسئولان ستادی و اداری این وزارتخانه از مواجهه حضوری و چالشی با خبرنگاران و رسانه های مستقل و منتقد ترس دارند و با برگزاری نشست های مجازی که کیفیت و کارایی ندارند ؛ هدف شان فقط رفع تکلیف و ماستمالی کردن امور است ؟
استدلال این رسانه آن است با توجه به اصول مندرج در قانون اساسی ، این ستاد مدت هاست که وارد حوزه " تقنین " شده و در ریل قانون گذاری قرار گرفته است و این امری خلاف قانون اساسی است ؛ موضوعی که در مورد همه " نهادهای موازی " در کشور صادق است و متاسفانه به امری عادی تبدیل شده و حساسیت و انتقاد کم تر کسی را بر می انگیزد .
ضمن آن که این نهادهای موازی خود موجب اتلاف منابع و سرمایه شده و مانع تحرک ، خلاقیت و پویایی سیستم شده و پاسخ گویی و مسئولیت پذیری را در آن بی معنا می کنند و موجب سردرگمی و سلب اعتماد عمومی و از بین رفتن سرمایه های اجتماعی می شوند .
با این حال کم تر مقام و مسئولی است که حتی به مصوبات ستاد ملی مقابله با کرونا عمل کند و یا آن که مطابق سلیقه و میل خود آن را اجرا نکند .
پیش تر بیان شد :
« طبق مصوبه چهل و چهارمین جلسه ستاد ملی مدیریت کرونا در ۲۴ آبان ۹۹، برگزاری جلسات در شهرهای قرمز تا سقف ۱۵ نفر با رعایت بقیه پروتکل های مربوطه مجاز است » . این در حالی است که شهری مانند تهران از قول مسئولان و مقامات مدت هاست از وضعیت قرمز خارج شده است .
در حال حاضر ، نشست های ستادی و اداری در وزارت آموزش و پرورش به صورت " حضوری " در حال اجراست و آخرین آن مربوط به نشست شورای سیاست گذاری ستاد همکاریهای آموزش و پرورش و حوزههای علمیه به تاریخ هفتم دی ماه است . ( این جا )
پرسش « صدای معلم » آن است که چرا وزارت آموزش و پرورش نشست های رسانه ای با رسانه ها و خبرنگاران را غیرحضوری اعلام کرده و قاعده و نظم مشخصی بر آن حاکم نیست ؟
این در حالی است که در آخرین نشست حضوری به تاریخ نوزدهم آذر رسانه ها و خبرنگاران از نشست های حضوری استقبال خوبی به عمل آوردند . آیا این رویه ها ، " انحراف " در سیستم نیست و نقش وزیر آموزش و پرورش در این میان چیست ؟
پرسش این است که آیا مسئولان ستادی و اداری این وزارتخانه از مواجهه حضوری و چالشی با خبرنگاران و رسانه های مستقل و منتقد ترس دارند و با برگزاری نشست های مجازی که کیفیت و کارایی ندارند ؛ هدف شان فقط رفع تکلیف و ماستمالی کردن امور است ؟
وزارتخانه ای که توان و شهامت برگزاری یک نشست رسانه ای با چند خبرنگار را ندارد چگونه واحدهای آموزشی مانند دبستان ها و هنرستان ها را به بازگشایی مدارس و برگزاری آزمون های حضوری فرا می خواند ؟
چرا مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش که قاعدتا و منطقا باید پاسخ گوترین و مسئولیت پذیرترین نهاد در این وزارتخانه باشد در مورد عملکرد و رویکرد خود پاسخ گو نبوده و دچار استبداد و تک روی در حوزه برخورد با رسانه ها گردیده است ؟
واحدی که باید در ستاد وزارت آموزش و پرورش نبض حیات سازمان بوده و شکاف " اداره " و " مدرسه " را آسیب شناسی و ترمیم کند ؛ خود تبدیل به سانسورچی سخنان وزیر آموزش و پرورش شده است ؟! ( این جا )
آیا این رویه ها ، " انحراف " در سیستم نیست و نقش وزیر آموزش و پرورش در این میان چیست ؟
پایان گزارش/
نظرات بینندگان
وقتی "برگزاری جلسات در شهرهای قرمز تا سقف ۱۵ نفر با رعایت بقیه پروتکل های مربوطه مجاز است چرا معلم نتواند با 14 دانش آموز جلسهء آموزشی داشته باشد.و وقتی نشست های ستادی و اداری در وزارت آموزش و پرورش به صورت " حضوری " در حال اجراست چرا برای معلم و دانش آموز نباشد.چرا وزارت آموزش و پرورش نشست های رسانه ای با رسانه ها و خبرنگاران را غیرحضوری اعلام کرده و قاعده و نظم مشخصی بر آن حاکم نیست ؟ تمام این سیاستها نشان از قانونگذاری یک طرفه می دهد.در طول تاریخ نشان داده است که قانون گذاران ،قانون گریزترینانند.در تاریخ بسیار افرادی بوده اند که قانون آزادی و استقلال نوشته اند و خودشان از همه پیش تر آنرا نقض کرده اند.سپاسگزارم(از گزاره های نوشتار استفاده شد تا استنتاجی بیان کنم).