صدای معلم :
تقریبا همه مقامات سیاسی و مراجع و علمای حوزه علمیه از ضعف و ناکامی تربیت دینی در مدارس گلایه می کنند. اما اغلب تنها راه حل را استفاده بیشتر از رویکرد اشباع دینی در مدارس با چاشنی الزام و تلقین می دانند. چنین رویکردی باعث رویگردانی بیشتر دانش آموزان از نشانه ها و علایم و مناسک مذهبی می شود.
متولیان آموزش و پرورش به جای بررسی عمیق موضوع و پیدا کردن علت کارشناسی عدم موفقیت تبلیغات دینی - سیاسی در مدارس معمولا غلظت برنامه های مذهبی در مدارس را هر سال بیشتر می کنند. به طوری که دامنه مباحث دینی تقریبا به همه درس ها حتی درس ریاضی گسترش یافته است و امور تربیتی هم برنامه های سنگین فوق برنامه برای تربیت دینی اجرا می کند.
رویکرد اشباع دینی ناتوانی خود را در تربیت نسلی دیندار در مدارس ثابت کرده است. در این رویکرد، باید چشم و دل نسل نو را از نشانه ها و علایم اسلامی انباشت و پیوسته آنها را چه در کتاب های درسی و محیط مدرسه و چه در موقعیت کلان تر در جامعه، در معرض بارش علایم و اطلاعات اسلامی قرار داد. چاشنی فشار و تنبیه نیز به درجات مختلف با این رویکرد، همراهی می کند. اما رویکرد اشباعی، قابلیت کافی برای مهار بحران تربیت دینی نخواهد داشت زیرا منطق زیرساز این رویکرد، تلقین و الزام است و چنین منطقی، در صورت موفقیت، تنها می تواند به شکل گیری شبه تربیت منجر شود.
در حالی که معاونت پرورشی دنبال تربیت سیاسی – مذهبی دانش آموزان براساس الگوهای شکست خورده است ، تامین بهداشت روانی دانش آموزان و پیشگیری از خطرات و آسیب های تربیتی در مدارس متولی خاصی ندارد .
پدیده هایی مانند خودکشی دانش آموزان ، تنبیه بدنی دانش آموزان ، تجاوز و آزار جنسی دانش آموزان، پوچ گرایی و روی آوردن به مواد مخدر سنتی و صنعتی و سیگار به خصوص در مدارس دخترانه نگران کننده است.
آیا وقت آن نرسیده که امور تربیتی به جای بلند پروازی های آرمانی تبدیل به نهادی تخصصی برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی و مشاوره شود؟
آیا وقت آن نرسیده که متولیان پرورشی به جمع بندی تجارب 40 سال اخیر دیدی واقع بینانه و غیر ایدئولوژیک به تربیت را در دستورکار خود قرار دهند ؟
کاظمی :
سپاسگزارم آقای پورسلیمان ؛ شما مقاله خواندید !
آرمان های بلند پروازانه و نقد آقای پورسلیمان هم بلند پروازانه بود. به نکته بسیار درستی اشاره کردید اما این گونه نیست. اگر این طوری باشد درست است. ما در فضای تربیت دینی هیچ الزام و اجباری نداریم.
اگر برداشت شما هم این است که رویکرد اشباع دینی در فعالیت های دینی در آموزش و پرورش وجود دارد من تایید نمی کنم. بهتر است عدد و رقم بدهید.
مصداق بدهید که یک دانش آموز از ساعت هفت صبح که وارد مدرسه می شود با چه فعالیت های دینی روبه رو است. ما در کجای فعالیت های دینی الزام و اجبار کردیم ؟
ما چه الگوی تربیت سیاسی و اجتماعی را به عنوان الگوی تربیت سیاسی و اجتماعی ناموفق ارائه دادیم ؟
من می گویم آموزش و پرورش بهترین الگوی تربیت سیاسی و اجتماعی را دارد و مشارکت دانش آموزان را رقم می زند. وقتی نه میلیون نفر در فرایند انتخابات دانش آموزی شرکت می کنند وقتی حداقل ششصد هزار دانش آموز در انتخابات شورای دانش آموزی شرکت می کنند ، وقتی پنج هزار دانش آموز در مجلس دانش آموزی در سطح استان ها می آیند و ابراز وجود می کنند و مجلس دانش آموزی را رقم می زنند آیا دستاوردها و خروجی دانش آموزان مجلس دانش آموزی نتیجه یک الگوی ناموفق تربیت سیاسی و اجتماعی است؟ به نظر من در این حوزه موفق بودیم.
در تربیت سیاسی و اجتماعی دانش آموزان می توانیم به ضرس قاطع بگوییم که موفق بودیم. تشکل هایی که الآن دارند کار می کنند در ابعاد مختلف و در فضای آموزش و پرورش شکل گرفته به نظر من ما در این حوزه موفق بودیم در حوزه تربیت سیاسی و اجتماعی و نمونه اش نسل جوان و شجاع و نقادی که شما در فضای جامعه دارید می بینید محصول همین آموزش و پرورش است. اینها از آموزش و پرورش بیرون آمده اند.
بحث رویکرد دینی که فرمودید بله بنده هم قبول دارم. ممکن است ما به اندازه ای که در حوزه مسائل دینی سرمایه گذاری کردیم انتظارات مان برآورده نشده و این مسئله را من قبول دارم. اما این نکته را هم بگویم که در فضای آموزش و پرورش در حوزه تربیت دینی هیچ الزامی و اجباری نیست فضاسازی است؛ مثلا هیئت های مذهبی. ما سی و پنج هزار هیئت مذهبی دانش آموزی در سطح کشور داریم. شما برنامه احلا من العسل را نگاه کنید. به عنوان یک برنامه تربیت دینی است و در استان ها و مناطق دارد اجرا می شود یا برنامه اقامه نماز . ما فضای برگزاری نماز را در مدارس مهیا می کنیم. اما شما یک دانش آموز را بیاورید و به او بگویید که الّا و بلّا باید بیایید برای نماز جماعت چنین چیزی نیست.
من تا به حال ندیدم کسی بگوید ما را مجبور کرده اند. اجبار و الزام در دین و آموزه های دینی معنی و مفهموم ندارد و جایگاهی هم ندارد. ما کاملا تقبیح می کنیم و الزام در انجام مناسک دینی را نمی پذیریم اما معتقدیم باید فضای مدارس ما همان طور که فضاهای مملو از فعالیت های مختلف فرهنگی و هنری تربیتی است فضای دینی تعلیم و تربیت اسلامی داریم و قطعا فعالیت های دینی جزئی از فعالیت های فوق برنامه در مدارس ما است. ولی یک نکته را نادیده نگیریم که ما امروز با این شرایط سختی که در جامعه می بینیم و شاهد آن هستیم در حوزه آسیب های اجتماعی ، در حوزه هجمه های سنگین و شدید دشمن یا شبیه خون فرهنگی دشمن بر علیه جوانان ما است ، اما جوانان مومن و متدین و انقلابی و دین باور و محکمی که به مراتب از جوانان اول انقلاب محکم تر و دیندارترند در صحنه اجتماع حضور دارند. اینها را هم باید حتما ببینیم. ما دیروز در مدرسه شاهد جلال آل احمد منطقه یک رفتیم. بحث بازگشایی مدرسه انقلاب بود. مجموعه ای از خبرنگاران که اینجا هستند آنجا ندیدم و آقای قره خانی هم نبودند که گزارشی از این بچه ها بگیرند واقعا بچه های مومن و متدینی که به مراتب تدین شان از خیلی ها محکم تر و پایدارتر بود.
صدای معلم :
شما در این نیم ساعت چگونه متوجه شدید که آنها بچه های متدین و متعهدی و.. هستند ؟
کاظمی :
نه خیر . بحث نیم ساعت نیست.
صدای معلم :
پس شما چگونه به این نتیجه رسیدید ؟
کاظمی :
وقتی بچه ها فعالیتی را رقم زدند در مدرسه و خود بچه ها دارند این فضا را مدیریت می کنند. من می گویم شما آن نیمه پر لیوان را هم ببینید تنها نیمه خالی آن را نبینید. بهتر است ما این گونه قضاوت کنیم.
صدای معلم :
جناب آقای وزیر خودشان صراحتا عنوان می کنند که آموزش و پرورش یک موسسه ورشکسته است!
شما کجای کار هستید ؟
شما می فرمایید تربیت دانش آموزان منتقد یا نقاد محصول جریان آموزش و پرورش است. این خودش نیاز به اثبات دارد. من می توانم بگویم و اثبات کنم چنین چیزی مطرح نیست.
کاظمی :
من اثبات می کنم.
صدای معلم :
خیر. مثلا مجلس دانش آموزی را ببینید. شما تشریف بیاورید به همین کلاس ها خود من معلم هستم. بپرسید و آمار بگیرید چند درصد از دانش آموزان، مجلس دانش آموزی را می شناسند ؟
همه شده حرکات نمادین و نمایشی.
شما از واقعیت های مدرسه اطلاع ندارید؟
ایده آل گرا شما هستید !
. من هم شما را متهم می کنم به عدم اطلاع از واقعیت های آموزش و پرورش و جریان کف مدرسه ...
کاظمی :
شما بروید به هر مدرسه ای شورای مدرسه را ببینید. آیا وقتی شورای مدرسه می آید و به اصطلاح با رویکرد نقادی به مسائل آموزشی و پرورشی و ورزشی ورود پیدا می کند آیا غیر از تربیت یک نسل نقاد است.
صدای معلم :
شما نقادی را چگونه تعریف می کنید؟
کاظمی :
در حد حوزه ای...
صدای معلم :
آیا واقعا معلمان در کلاس و آموزش و پرورش آزادی بیان دارند ؟
شما از واقعیت آموزش و پرورش اطلاع ندارید؟
کاظمی :
نه این گونه نیست....
پایان گزارش/
پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی
نظرات بینندگان
نبوغ خارق العاده ای لازم است !!!!
شما را به خدا فراموش می کنید که با معلم یک کشور طرف
هستید ؟!!
برای مصاحبه ، فردی صاحبنظر لازم است نه تبلیغچی.
بر مسولان بزرگوار مشتبه می شود پس ما هم چشمانمان را
می بندیم و می گوییم بله قربان صحیح می فرمایید.
در روز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها تو را نصیحت می کنم.
تو. ا به مظلومیت امیر المومنین کمی فکر کن
به فکر کشور و نظام تعلیم و تربیت نیستی
به فکر آخرت خودت باش
آزاده باش، مزدور نباش
ابزار دست این و آن نباش
این پست و مقام، امانت الهی است.
دروغ نگو و خیانت نکن
اینجا جای کار سیاسی و حزبی نیست.
از خدا و قرآن و امام زمان عج خجالت بکش
از امام ره و شهدا حیا کن
تا کی دروغ و نیرنگ و ریا
تا کی ابزار سیاسی کاری دیگران
آقای کاظمی !
یک صبح که بیدار می شوی
خود را در صحنه قیامت خواهی دید
در محضر خداوند
آنروز آرزو می کنی کاش بر می گشتم به دنیا ...
و امروز آن روز است
تا دیر نشده توبه کن
و جبران کن سیاهی های این اعمال را
لااقل دست از خیانت به این کشور مظلوم اما با عظمت بردار.
فردا نزدیک است....
من تا به حال ندیدم کسی بگوید ما را مجبور کرده اند. اجبار و الزام در دین و آموزه های دینی معنی و مفهموم ندارد و جایگاهی هم ندارد. ما کاملا تقبیح می کنیم و الزام در انجام مناسک دینی را نمی پذیریم.
احتمالا ایشان از طرح اجباری حفظ قرآن که در همین وب سایت محترم خبرش آمده ( با حدود ۷۰۰ نظر و کامنت از طرف خانواده ها کارشناسان و معلمان و دانش آموزان ) را ملاحظه نفرموده اند که چنین افاضه می فرمایند.
البته امضای اجبار و الزام آن که خارج از حوزه مدیریت ایشان است و از سوی سایر معاونان به شدت تقبیح شد اما ایشان انگار نه انگار که توسط معظم له انجام گرفته است.
این هم یک گزارش کذب و حرف ناصواب دیگر از شما
علی برکت الله
.................................................................
به قول تركا : « سن دين اولسون، شرّ ياتسين »