گروه اخبار
بانو زهرا سعادت، معلم و مؤسس بیمارستان آنکولوژی امیر شیراز 18 مهر درگذشت .
به این مناسبت سایت « اول فارس » نوشت : ( این جا )
زهرا سعادت، ۱۲ بهمن ۱۳۰۴ پا به دنیا گذاشت. پس از گذراندن دوران تحصیل در دبیرستان وارد دانشگاه شد و به تحصیل در رشته حقوق روی آورد، اما از آنجا که به ادبیات علاقه داشت و نمی‌توانست همزمان در دو رشته درس بخواند ؛ در نهایت به تحصیل ادبیات پرداخت و موفق به دریافت مدرک کارشناسی در همین رشته شد.
معلم آموزش و پرورش شد و ازدواج کرد و چند بار به عنوان معلم نمونه انتخاب شد و تنها فرزندش نیز به دنیا آمد که از قضا، سال‌ها بعد مبتلا به بیماری مهلک سرطان دچار شد .
سال ۱۳۶۶ یعنی درست ۳۳ سال قبل، جان جگرگوشه‌اش را نیز از او و همسرش ستاند و یک سال افسردگی و غم شدید به سمتی رفت که کم مانده بود مادر را نیز از پای بیندازد.
خود او درباره آن دوران می‌گوید: «از دنیا بریده و به شدت غمگین شده بودم. من فقط همین یک فرزند را داشتم، تمام دلخوشی‌ام او بود.
اگر به هر حال با قطع پای او قلبم شکسته بود، درگذشتش کمرم را نیز شکست… اما بلند شدم؛ دست روی زانوانم گذاشتم و بلند شدم. گفتم باید حتما برخیزم و کاری کنم.»
به هر زحمتی که بود در محل زاد و زندگی خود، شیراز، بیمارستانی بنا نهاد به یاد فرزندش امیر حدائق.
این مرکز درمانی اکنون با عنوان «بیمارستان آنکولوژی امیر» شناخته می‌شود و با در اختیار گذاشتن اداره آن از سوی وی به دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در آن بیماران مبتلا به سرطان تحت درمان و مراقبت قرار می‌گیرند .
بیمارستان آنکولوژی امیر توسط بانوی خیر سرکار خانم زهرا سعادت در فضایی به مساحت زیر بنایی ۶۳۷۰ متر مربع به یاد فرزند گرامی شان مرحوم امیر رضا حدائق جهت ارائه خدمات درمانی به بیماران سرطانی بنا نهاده و پس از احداث به دانشگاه علوم پزشکی اهدا نموده است و پس از تکمیل و تجهیز توسط دانشگاه علوم پزشکی شیراز افتتاح و راه اندازی گردید .
بیمارستان آنکولوژی امیر شیراز به عنوان تنها مرکز ارائه‌دهنده خدمات تخصصی و فوق تخصصی آنکولوژی در جنوب کشور در سال گذشته موفق به ثبت ۴۵ مورد پیوند مغز استخوان در کارنامه خود شده است.
بیمارستان امیر ۱۳ استان و ۷ کشور همسایه را پوشش می دهد .
در این مرکز به بیماران تمامی کشورهای آفریقایی، حوزه خلیج فارس، عراق، افغانستان و پاکستان خدمات درمانی و پزشکی ارایه می شود.
بیمارستان امیر مرکز درمانی تک تخصصی یا سرطان شناسی در منطقه جنوب کشور به شمار می رود، این بیمارستان ۹۴ تخت فعال دارد، اما با ضریب اشغال ۹۸ درصد به ارائه خدمات پزشکی و درمانی می پردازد.
خانم سعادت می‌گوید: ( این جا )
«من در دوران معلمی، چند بار به عنوان معلم نمونه نیز انتخاب شده بودم و آن زمان این طور بود که انتخاب معلم نمونه با اختصاص حقوقی جداگانه علاوه بر مدال‌ها و تقدیرنامه‌ها همراه می‌شد.
بنابراین اکنون مخارج زندگی‌ام از حقوق بازنشستگی و نمونه شدن تامین می‌شود.» او تاکید می‌کند:
«هر کسی در برابر انسان‌های دیگر مسئولیت و وظیفه‌ای دارد و من هم با اقدامات خود فقط به وظیفه انسانی‌ام عمل کرده‌ام».
« صدای معلم » درگذشت این معلم نمونه ، مسئولیت شناس و دلسوز را دردمندانه تسلیت می گوید .
پایان پیام/
نظرات بینندگان
اگر معلمی به ایشان نمی ساخت 98 سال عمر نمی کرد
جناب قرار نیست فقط معلمی به آدمی بسازد تا عمر طولانی داشته باشد.
اخلاق حسنه و نیکو، آرامش و حضور، ایمان به احدیت پروردگار، ارزش قائل شدن به انسان و انسانیت، محترم شمردن هر آنچه که ارزش احترام گذاشتن دارد، ظاهر و باطن یکسان و همسو و دور ماندن از دو یا چندگانگی ارزشی انسان نماها، آشنایی با ارزش والای بخشش و بخشندگی، صبر در برابر مصیبت فرزند ناکام و..............
همه این موارد و بسیاری دیگر نیز باعث سلامتی روح و روان و عقل یک فرد
می گردد و عمر را می افزاید.
شما بجای شمارش میزان دارایی یا عمر مرحومه بزرگوار، به ارزش و عظمت بخشش ایشان به عنوان وظیفه انسانی، بنگرید و قدر نهید.
بهتر است به خودخواهی های خودمان بیندیشیم تا شاید به خود آییم. مسئولیت و وظیفه من و شما در برابر دیگر انسان ها چیست؟ چیزی که در قبال آن حقوق و دستمزد و پاداش مادی نگیریم؟!
1- این مطالب شما قابل تایید و تحسین بنده نیز هست
2- گفتم یک نفر واکنش بهتری نشان خواهد داد و زحمت تمجید نویسی بنده را کم خواهد کرد که زحمتش را در واکنش به بنده کشیدید، ممنون و سپاسگزارم. کسی که بیمارستان نیز می سازد جای قدردانی دارد.
3- خواستم بنویسم که معلمی واقعاً به برخی ها و جامعه پیرامونشان می سازد و آنها سپس می سازند-
4- نقدی هم وارد است که نمی خواهم بنویسم.
پیروز و سربلند و خادم خوبیها باشید.
بنده ضمن تشکر مشتاق خواندن بند ۴
حضرتعالی هستم.
شما شنیده اید معلمان قبل از انقلاب
جزو پردرآمدترین مشاغل بوده اند یا تجربه شخصی دارید؟
معلمان همیشه در این کشور از لحاظ
حقوق تفاوت جزئی با کارگران
داشته اند و با هم از آنان یاد می شود.
می شد ننوشتم چون چیزی که شما بدان اشاره دارید جایگاه و منزلت ارزشمند و محترم معلمان است که قبل از انقلاب وجود داشته است نه درآمد.
اما قدرت خرید داشتند و خرید قسطی
با بهترین شرایط ممکن بود.
نمی دانم چرا ما نمی توانیم قبول کنیم که ثروت خانواده می تواند ارث پدر یا همسر باشد. می تواند شغل پردرآمد همسر باشد. اصلا چرا تجسسوا؟
بیایید به امر خیر یک مادر در فراق فرزند عزیزش بیندیشیم، احترام بگذاریم و به عنوان یک انسان در برابر غم و اندوه و ایثار یک مادر سر تعظیم فرود آوریم. ثروت خانواده متعلق به فرزندان است وقتی فوت می کنند بهترین و برترین کار همان ساخت بیمارستان برای بیماران سرطانی است تا شاید دیگر انسانی غم و رنج این مادر را متحمل نشود. بیایید به چنین نیکو اعمال عادت کنیم.
ایشون دردوران دبستان معلم نمونه دولتی بودن ودختر من افتخار شاگردی ایشون رو داشتن الان هم فرزند من پزشک هستن؛ایشون معلمی مهربان وواقعا جز اون معلمهایی که برای دانش آموزانش وقت میزارن بودن و همه چیو سر کلاس به بچه ها یاد میدادن؛نه مثل عده ای از معلمان ک
م کاری داشته باشن و بچه هارو با هزینه های کلاس خصوصی درگیر کنن؛این رمز موفقیت وثروتمند شدن ایشون بوده؛نون حلال.روحشون شاد