زمان نمایش برای کودکان مفهومی قدیمی است، پس بیایید آن را کنار بگذاریم و روی کیفیت تمرکز کنیم

  تعطیلات مدرسه در استرالیا شروع شده و در بسیاری از بخش های کشور ، هوا بارانی و بسیار سرد است. و این به معنی این است که بسیاری از کودکان در خانه ها گیر افتاده اند و بسیاری از والدین با مدت زمان نگاه کردن فرزندشان به صفحه نمایش گوشی دست و پنجه نرم کنند.

به عنوان محقق دوران خردسالی و والدین یک کودک چهار ساله ، این سوالی هست که مردم زیاد از من سوال می کنند.

چه مقدار مدت نگاه کردن کودک به صفحه گوشی بیش از حد است؟ آیا من باید در مورد اینکه چقدر فرزندم به صفحه نگاه می کند نگران باشم؟ اگر قدرت های ماورایی داشتم حتما از شر مفهوم مدت زمان نگاه کردن به صفحه خلاص می شدم.

در عوض ما باید در مورد کیفیت صفحه نمایش صحبت بکنیم.

والدین رعایت دستورالعمل‌ها را بسیار دشوار می‌دانند. بسته به سن کودکان، دستورالعمل‌های بین‌المللی و ملی درباره زمان نمایش صفحه وجود دارد. در استرالیا، بیش از یک ساعت در روز تماشای صفحه نمایش برای کودکان دو تا پنج ساله توصیه نمی شود. برای نوجوانان ۵ تا ۱۷ ساله، بیش از دو ساعت زمان نشستن روی صفحه نمایش در روز نیست (بدون احتساب تکالیف مدرسه).

تحقیقات نشان می‌دهند که بسیاری از والدین استرالیایی رعایت مقررات «مبتنی بر زمان» فعلی را دشوار می‌دانند. نظرسنجی سلامت کودکان رویال Children’s Hospital 2021 نشان داد که زمان زیادی از صفحه نمایش بود اولویت اول والدین در مورد سلامتی کودکشان.

بیش از 90 درصد از والدین مورد بررسی گفتند که این مشکل بزرگی است یا تا حدی مشکل است.

این ایده که ما باید روی جنبه « زمان» تمرکز کنیم، یک ایده قدیمی است.

فقط کمیت را می سنجد و نه کیفیت چیزی که بچه ها تماشا می کنند. این به معنای پیشنهاد رایگان برای همه نیست (ببخشید، بچه ها!).

در عوض، ما باید ببینیم کودکانمان چه چیزی را تماشا می‌کنند و چگونه آن را تماشا می‌کنند.

فراتر از زمان نمایشگر:

تحقیقات طولانی مدت اهمیت سال های اول زندگی را با پیوندهای روشن بین این دو برجسته می کند : تجارب اولیه کودکان و سلامت روانی و جسمی مداوم آنها.

ما همچنین می دانیم که بازی و فعالیت بدنی برای رشد حیاتی هستند و بنابراین، اگر از صفحه نمایش استفاده می کنید، فقط باید بخشی از زندگی کودک باشد. اما بیایید سناریوهای زیر را در نظر بگیریم:

-جنی (4 ساله) با برادر بزرگترش مرد عنکبوتی را تماشا می کند. او فقط چند دقیقه نگاه می کند اما در این دوره صحنه مبارزه دراماتیک را می بیند.

-لئو (6 ساله) و عمه اش در حال تماشای Sing هستند. آنها فیلم را بیش از 60 دقیقه تماشا می کنند، آواز خواندن همراه با موسیقی لئو تا روزها پس از تماشا به طور فعال در مورد شخصیت ها صحبت می کند،

اظهار داشت که مینا (شخصیتی با ترس از صحنه) باید به تلاش خود ادامه می داد تا شجاع باشد.

هر یک از این نمونه ها، در بین تمام مواردی که هر روز در خانه های استرالیایی اتفاق می افتد، کاربردهای متفاوتی را نشان می دهند . از « صفحه نمایش » با این حال، به عنوان محقق، ما اغلب آنها را در یک سطل با برچسب « زمان صفحه نمایش » قرار می دهیم.

محققان در حال بررسی این هستند که چگونه کودکان می توانند در دنیای دیجیتالی ما به بهترین شکل از صفحه نمایش استفاده کنند. اما ما نیز برای فراتر رفتن از ایده های انعطاف ناپذیری که فقط احساس گناه والدین را تشویق می کنند، به بحث های عمومی نیاز داریم.

استفاده از صفحه نمایش با کیفیت چگونه است؟

دو استراتژی اصلی برای تمرکز وجود دارند:

اول این است که با چیزی که فرزندتان تماشا می کند درگیر شوید یا بازی کردن.

پژوهش این را «هم‌دیدینگ» یا «هم‌درگیری» می‌نامد. این ایده بر استفاده از کودکان تمرکز دارد . تعامل با تلویزیون و بازی ها به عنوان فرصتی برای صحبت، ترویج زبان و ساختن درک مطلب.

پس از تماشا یا در حین مشاهده، والدین می توانند از کودکان بخواهند آنچه را که تماشا کرده اند توضیح دهند. به عنوان مثال ؛ « وای، شما امروز چند پاترول PAW را تماشا کردید، چه چیزی را متوجه شدید؟ یا «می بینم که هی داگی را دوست داری ، تو چه بخش هایی را دوست داری؟

این همچنین به ما این فرصت را می دهد که اگر چیزی با ارزش های شما همخوانی ندارد بگوییم:  » آنها درنینجاگو، بهتر است در مورد مشکلات خود صحبت کنید تا اینکه در مورد آنها بجنگید. این به شما امکان تدریس را نیز می دهد فرزندانتان نسبت به رسانه هایی که تماشا می کنند انتقاد کنند.

شما انتخاب می کنید که کودکان تان چه چیزی را تماشا کنند:

راهبرد دوم این است که انتخاب‌های فعالی در مورد آنچه بچه‌هایتان تماشا می‌کنند انجام دهید. این بدان معناست که ما می توانیم انتخاب کنیم محتوایی که از یادگیری پشتیبانی می کند و با ارزش های ما مطابقت دارد. این بدان معنا نیست که هر نمایشی آشکارا بوده است آموزشی اما برنامه های زیادی وجود دارند که می تواند به رشد و توسعه مهارت های کودکان کمک کند. به عنوان مثال، در خانه من، Numberblock علاقه به محاسبه اولیه و Bluey ایجاد کرده است.

بازی فعال فیزیکی، تاب آوری عاطفی و خودتنظیمی را ترویج می کند.

دینو دانا و اندی Dinosaur Adventures  کودکان را به دنیای ماقبل تاریخ متصل می کند و البته مدرسه بازی همچنان ادامه دارد مورد علاقه بودن خانواده های دیگر گزارش می دهند که بازی های ویدیویی مانند Mario Kart مهارت های حرکتی ظریف و کار گروهی را ترویج می کنند. از البته، "دوز" Peppa Pig یا چیز دیگری صرفاً برای سرگرمی، گاهی اوقات نیز به همین روش خوب است.

تماشاگران بزرگسال ممکن است با فیلم های بریجرتون یا جیمز باند سرگرم شوند.

پیام در اینجا این است که والدین و مراقبان می توانند آگاهانه در مورد کیفیت انتخاب کنند. این یعنی به جای اینکه فقط تلویزیون یا آی پد را روشن کنیم و دور شویم، باید در چیزهایی که کودکانمان تماشا و بازی می کنند مشغول باشیم.

[İ appreciate your time and attention]

منابع: Senior Lecturer, Deputy Head of School (ACT and regional NSW), Australian Catholic University

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید