برگزاری " پرسمان " در یک مدرسه عادی دولتی

گروه استان ها و شهرستان ها/

آموزش و پرورش استان البرز در برخی از شاخص ها از آخر اول بوده و در تراکم دانش آموزی و حواشی ناظر بر حاشیه نشینی و آسیب های اجتماعی سرآمد استانهاست.

یکی از مدارس چالشی و مشکل دار کرج ، دبیرستان پسرانه شهید سیدحسن مدرس می باشد. فقر فرهنگی، ترکیب قومیتی و استیلای حاشیه بر متن از چالش های این واحد آموزشی است.

مجازی شدن آموزش به بهانه آلودگی هوا، فرصتی ایجاد کرد تا با طرح یک پرسمان، پای ذی نفعان دستگاه تعلیم و تربیت را به وسط گود بکشانیم تا از مشارکت حداکثری ارکان مدرسه و خیرخواهی اداره و نیک اندیشی خیرین در جهت اصلاحات تدریجی بهره مند شویم.

در این راستا و در جهت حساس کردن شرکای آموزش و پرورش ؛ « پرسمان مدرسه » را منتشر کردیم.

اگر شما مدیر دبیرستان مدرس بودید برای بهبود اوضاع مدرسه و خروج از وضعیت فعلی چه اقداماتی انجام می دادید؟

اقدامات در چهار حوزه:

- دانش آموزان

- دبیران و کادر مدرسه

- اولیای دانش آموزان

- اداره آموزش و پرورش

لطفا پاسخ های تحلیلی و تفصیلی خود را شفاف، بی واهمه و بدون سانسور به پی وی مدیر ارسال کنید.

بهترین و عملیاتی ترین جواب های دانش آموزان و اولیای محترم علاوه بر دریافت جایزه، پیشنهادات با نام و عکس منتخبین محترم منتشر خواهد شد.

آنچه در ذیل می خوانیم نظرات بدون ویرایشِ تعدادی از اولیا، دانش آموزان و همکاران محترم در پاسخ به پرسمان مدرس است.

شورای دانش آموزی، انجمن اولیا و مربیان، شورای دبیران و خیرین را هم به مشارکت در این پرسمان دعوت کردیم .

* آقای محمدی همکار بازنشسته مدرس می گوید:

« هیچ اقدامی موثر نیست زیرا بنده در یک کلاس پرسیدم چند نفر سر کار می روند در جواب دیدم حدود ۱۰ نفر دست بالا بردند .پرسیدم از چند نفر چرا سر کار می روید جواب چند نفر از ایشان کمک به خرج خانه.

واقعا اشک در چشمان من جمع شد و هنگ کردم و مات مبهوت واقعا به بیش از  ۵۰ سال قبل برگشتم که اصلا وجود نداشتم که در آن زمان اکثرا تا خواندن و نوشتن یاد می‌گرفتند و می‌رفتند دنبال کار که کار بود اما الان غیرتشان بیشتر است ؛ حداقل تا نزدیک دیپلم می روند و همزمان کار می کنند و ....

چون طولانی می شود ؛ معذورم شب خوش» .

*« سلام رییس

جامعه تبعیض آمیز شده و هر کس دنبال راهکار باشد را دشمن می بینند . بچه های قدیم حداقل دین و ایمان داشتند اما در جدیدی ها به باد رفته و تمسخر می کنند . واقعا درها بسته هستند . »

* ابولفضل ربانی از دانش آموزان نهم معتقد است:

« اگه من مدیر مدرسه بودم برای دانش آموزان برنامه های تفریحی و آموزشی و تربیتی فراهم می کردم. نظم ، صمیمیت با دانش آموزان ، انتخاب بهترین دبیرها ، برنامه ریزی های درسی کمک به دانش آموزان نیازمند و مستمند را در اولویت کارهایم قرار می دادم .گهگاهی خودم را به جای دانش آموز و خواسته هایش قرار می دادم که اگر من هم یکی از دانش آموزان این مدرسه بودم آیا امکان مدرسه را قبول می کردم یا نه . »

*خانم نریمانی از اولیای مطالبه گر می نویسد:

« دارم به این مطلب فکر می کنم... نمی دونم شدنیه یا نه ولی فکر میکنم پول خیلی از مشکلات رو حل میکنه... مقرر می کردم ماهانه نفری ۱۰ یا ۲۰ هزار تومن هر دانش آموز پرداخت کنه که هم بهشون فشار نیاد هم اگه مثلا ۱۲تا کلاس هستن ماهانه پنج تا ده میلیون جمع شه و مدرسه یواش یواش رونق بگیره... صندلیای جدید میخریدم و گرد میچیدم تو کلاسا و از بچه ها تو مدیریت مدرسه کمک میگرفتم و کمدای زیاد تو راه میزاشتم تا بچه ها لباس و کیف و کتابشون رو اونجا بزارن و آزمایشگاه و کتابخونه رو تجهیز میکردم و از سخنرانان انگیزشی و قدر استفاده میکردم » .

* غلامرضا جباری سرپرستی روزنامه جام جم در استان البرز معتقد است:

همان طور که مستحضر هستی آرامش روحی و روانی در تمام بخشهای طول زندگی انسانها، بهترین مولفه برای تحمل، سازگاری و همراهی افراد با شرایط موجود محیطی می باشد که توان اشخاص را دو چندان می کند.

لذا با توجه به کاستی های کشوری آموزش و پرورش ایران در زمینه های آموزشی و امکانات محیطی و لوازم مرتبط درسی که نشان از سوء مدیریت کلان کشوری در حوزه مهمترین رکن زندگی مردمان ایران دارد، می بایست در وهله اول و گام نخست ، به آرامش روانی دانش آموزان پرداخته شود تا زمینه ساز همراهی و همگامی آنان در پیشبرد اهداف گردد.

بهره گیری از مشاوران حوزه تربیت و صحبت مداوم در خصوص مسائل موجود در جامعه ، کمبودهای فعلی، شرایط خاص مجموعه مدیریت مدرسه، بودجه های اختصاص یافته از سوی آموزش و پرورش به مدارس، نیاز مدارس در تمام حوزه ها، توان مجموعه مدیریتی مدرسه، جایگاه معاونان و دبیران، علل به وجود آمدن شرایط موجود و در کل تبیین امور با هدف آگاه کردن دانش آموزان ، می تواند بهترین گزینه برای همراه کردن آنان با مدرسه باشد.

تحقق شعار مدرسه - خانه دوم ، از سوی مجموعه مدیریت مدرسه با چنین اقداماتی، بهترین راهکار برای برون رفت از مدیریت سنتی و تنش زا است.

با چنین اقدام مهمی علاوه بر اینکه دانش آموز مدرسه را خانه امن دوم خود دانسته بلکه با امین دانستن مدیر و معاونان و معلمان ، با ایشان همراه شده و در اداره بهتر و سالم مدرسه همراهی مثمری خواهد داشت. دستاورد این اقدامات، حضور آرامش عمومی، رضایت اولیا و دانش آموزان در کنار آرامش و رضایت مجموعه مدیریتی مدرسه خواهد بود.

... اقدام مهم دیگر، بهره گیری از توان مالی اولیای توانمند و خیرین برای رفع نیازهاست. از مهمترین علل عدم همکاری اولیا با مجموعه مدیریت مدرسه و حتی بروز نارضایتی در سطح کلی، وجود کمبودهای فیزیکی در مدرسه است. با برگزاری جلسات صمیمی و به دور از سیاسی کاری ، می توان همراهی اولیا در تامین بخشی از نیازها را به دست آورد و زمینه ی کسب رضایت بیشتر را فراهم نمود.

... ارتباط با موسسه ها و انجمن ها و حتی افرا خیر برای تحقق هدف بالا هم از بهترین گزینه هاست.

...از مهمترین مولفه های برخورداری از یک مدرسه نمونه توام با آرامش روانی و فیزیکی ، آرام کردن ذهن دانش آموزان است . این مهم به کمک پرورش در مدرسه به دست می آید. بهترین راه دست یابی به این دستاورد پر اهمیت، بهره گرفتن از دبیر پرورشی ، روان شناس تحصیلی و کارشناسان حوزه تربیت می باشد. مدیریت مدرسه ای موفق تر است که در این بخش بیشترین تلاش را بکند و به صورت دقیق درباره دانش آموزانی که در خانواده مشکل تربیتی و ... دارند اقدامات روانی و پرورشی انجام دهد.

.... برگزاری اردوهای مختلف هم از دیگر اقدامات مفید در داشتن یک مدرسه با نشاط است.

... به کار گیری دانش آموزان مختلف به صورت چرخشی در مسئولیت های مختلفی مانند انتظامات و امور فرهنگی و اداری هم راهکار مناسبی برای داشتن یک مدرسه منضبط می باشد.

....جلوگیری از رفتارها و گفتارهای نامعقول و مستبدانه برخی از معاونان و دبیران و ایجاد رابطه دوستی و پدرانه ایشان با دانش آموزان هم مهمترین راه برای همراه شدن محصلین با مجموعه عوامل مدرسه محسوب می گردد.

--- گفتمان معقول و علمی بهترین گزینه در برقراری ارتباط با دانش آموزانی است که در سنین حساس نوجوانی قرار دارند، می باشد. در همین راستا همفکری و بیان برخی مسایل رخ داده با اولیا هم می تواند گره گشای امور باشد.

....در پایان آرزوی توفیق برای شما و مجموعه معاونان و دبیران و کادر اداری مدرسه را دارم

ارادتمند شما . غلامرضا جباری .

متین از دیگر دانش آموزان مطالبه گر مدرس می نویسد:

« با سلام
متین انگشبه هستم کلاس ۹/۶

فراهم کردن فضایی جهت تخلیه هیجانات و شنیدن انتقادات دانش آموزان به صورت گفتار محور با حضور خانواده ها و کادر آموزشی

در سن ما، بچه ها یک سری هیجانات دارن که باید تخلیه بشه مثلا یک نفر در مسئله ی فوتبال خوبه یکی صداش خوبه یکی میتونه استند آپ کمدی انجام بده و...... باید مدرسه فضایی برای بروز این استعدادها ایجاد کنه بچه ها باید خودشون رو مطرح کنن نه سرکوب بشن و اینکه بشه انتقاد کرد . یک فضایی ایجاد بشه که دانش آموز حرف بزنه بدون اینکه مشکلی براش به وجود بیاد. مثلا همیشه دانش آموزان شهروند درجه دوم شناخته میشن و باید از دستورات اطاعت کنن یا مثلا به نظر من رفتار های سلیقه ای در مدرسه نباید باشه.

باید حس اعتماد بین مسئولان و دانش آموزان به وجود بیاد . »

* سرکار خانم علیمردانی نایب رئیس انجمن اولیا که در جذب خیرین برای مدرسه پیشتاز بوده معتقد است:

« دانش آموزان . به نظر بنده نظم و مقررات حرف اول و آخر را می‌زند در این میان پس از برقراری نظم اولیه ، روحیه دوستی و رفاقت کنترل شده ای می‌تواند بین کادر مدرسه و دانش آموزان به وجود آید در جهت رسیدن به اهداف تعیین شده .

دبیران و کادر مدرسه  . در وهله ی اول باید دبیران و دیگر پرسنل مدرسه از وضعیت معیشتی مناسبی برخوردار باشند تا در کمال آرامش و آسودگی خیال به آموزش و پرورش دانش آموزان بپردازند که از حیطه ی مدیریتی خارج است و دست ریاست محترم آموزش و پرورش دولت را می‌بوسد .

در وهله‌ی دوم به هر نحوی شده باید اعتماد اولیا را به مدرسه جلب نماییم که قصد مدیریت بهسازی محیط تحصیل فرزندانشان است نه صرفاً در خواست مبلغی اولیای مدرسه .

باید مدرسه را مانند خانه‌ی دوم فرزندان مان بدانیم و نه در شعار بلکه در عمل پا به پای کادر مدرسه هر کمک مالی و جانی و فکری را دریغ ننماییم و مهم‌ترین سخن این است که فرزند در خانه رشد می یابد و در جامعه نماینده ی ما هستند لذا در تربیت روح و روان آنها بایستی کوتاهی ننماییم ومرتباً توضیحاتی را پیرامون ادب ،احترام، حفظ نظم ، حفظ اموال مدرسه و رعایت بهداشت و نظافت را گوشزد نماییم .

و اما مورد آخر که به نطر من بیشترین انگشت اتهام به طرف آنان است ، کمبود نیروی انسانی است . مدرسه مدرس در حال حاضر با پتانسیل سنی دانش آموزان شدیداً نیازمند به معاون آموزشی به تعداد دو یه سه نفر می باشد تا کاملا کنترل دانش آموزان را داشته باشد و مورد بعدی سرانه ی آموزش و پرورش بسیار ناچیز است که سهم مدارس از ‌آن هم ناچیزتر و در نهایت با دست خالی وجیب تهی کاری به سرانجام نمی‌رسد و خواسته ها فراوان و توقعات بیشمار .

همکاری و تعامل صفر . »

* مادر امیرعلی مومن کیا می نویسد:

« البته در کشور ما پرورش وجود ندارد و این معضل اصلی می باشد که  اگر پرورشی وجود داشت ۸۰ درصد مشکل مدرسه و جامعه حل می‌شود .

نظافت مدرسه یک مهم دیگر است . دانش آموز موظف است که خود جوش در نظافت خانه دوم که مدرسه می باشد کوشا باشد .

زنگ تفریح دو نفر در کلاس حضور داشته باشند برای جلوگیری از شیطنت‌ بچه‌ها... بابت دانش آموزان مورد دار به  هیچ عنوان نباید فیزیکی برخورد بشود (اینجاست که متاسفانه پرورش وجود ندارد که اگر وجود داشت این مشکلات دامن گیر نبود )

ابتدا با تذکر و درخواست دو سه مرحله اولیا به مدرسه اگر جواب نداد اخراج.

اولیا دست به دست هم و همکاری مدرسه ای آباد...

دبیران ؛ آموزش و پرورش اینجا حکم می‌کند ک متأسفانه ۷۰ درصد دبیران خود معضل اصلی در تربیت و یادگیری می‌باشند...
والسلام - و من الله توفیق »

* یاسین شهبازی دانش آموزم هفتم می نویسد:

اقدامات من در حوزه ی دانش آموزی: باید حداقل سعی را بکنم که قوانین مدرسه را رعایت نموده و به دبیران ، مدیر ، معاون و کسانی که بزرگتر از سن من هستند احترام بگذارم چون آنها مانند پدر من هستند و هر کاری که مدیر  ،معاون ، ناظم می گوید را باید انجام دهیم .

در حوزه ی معلم و کادر مدرسه : من به عنوان یک معلم و دبیر مجبور هستم که به دانش آموزان درس بیاموزم و کاری کنم که دانش دانش آموزان پیشرفت کند (ولی دانش آموزان هم باید سعی کنند که مطالبی که دبیر توضیح میدهد را به خوبی گوش کنند ) . من به عنوان دبیر نباید سر کلاسم حتی یک لحظه هم کار نکنم .

من در حوزه ی اولیاء دانش آموز: من به عنوان اولیاء باید به فرزندم ادب را بیاموزم و باید بگویم که در مدرسه چه کار انجام بده و چه کاری رو انجام نده و باید بگویم که مدرسه جای شلوغی و بازی نیست ؛ مدرسه خانه ی دوم ماست و ما برای درس خواندن به مدرسه میرویم نه برای بازی گوشی .

من به عنوان اداره ی آموزش و پرورش: من به عنوان یک عضو اداره آموزش و پرورش کارم این است که هر ماه از مدرسه های کشور بازدید کنم و هر چی که نیاز به ارتقا یا نیاز به مدرسه هست را خریداری کرده و به مدرسه بدهم (ولی به شرطی که دانش آموزان به وسایل های عمومی آسیب نزنند ) و اگر این کار را انجام ندهم هم به دانش آموزان و هم به مدیر محترم مدرسه ظلم کرده ام .

ولی در هرکاری که چه اولیاء چه مدیر چه دبیر انجام می دهد مهمترین نقش به نظر من دانش آموز است چرا ؟ چون دانش آموز آینده ی مدرسه را می سازد و دانش آموز آینده ی کشور است و باید وظیفه ی خودش را انجام دهد نباید به اموال عمومی مدرسه صدمه بزند ، نباید با دبیران ، مدیر ،معاون ، و.... بد رفتار کند ، به موقع از سر کلاس خارج شود . نباید کسی تهدید و اذیت کند و به بقیه دانش آموزان صدمه بزند . پس اگر مدرسه بد شود یا کسی در آن مدرسه نیاید، تقصیر دانش آموز هست.

* دانش آموز آرش احمدی احتمالا با کمک اولیا می نویسد:

« قبل از هر چیز باید بگم جای مدیر مدرسه مدرس بودن واقعا کار سختی است. متاسفانه در این خاک عزیز تمامی افراد با وجدان، باید قبول کنند که چند برابر آنچه از لحاظ مالی به دست می آورند باید زحمت بکشند.

در دبیرستانی که تعداد دانش آموزان بیش فعال و گریزان از درس در آن بیشتر باشد باید سعی شود آنها را به علم و تحصیل ترغیب کرد تا به بیراهه نرفته و خسارت مالی و معنوی بیشتری به مدرسه وجامعه وارد نشود . این امر جز از طریق مدیر محترم ،سپس معاونین و اولیاو دبیران برنمی آید. (اما وقتی اولیایی در کار نباشد چه ؟ و مشکل و مهارت مدیر همین جاست) .

وقتی دانش آموز یاد بگیرد که در مدرسه باید قوانین را اجرا کند و به حقوق دیگران احترام گذارد (وگرنه تنبیه سختی خواهدشد)، متعاقبا مشکلات کمتر می شود ؛ پس مدیر محترم در این مدرسه باید جدی بوده و بین هیچ دانش آموزی دراین باره فرق نگذارد.

بعد از پرسش از چند دانش آموز این راهکارها را ارائه می دهم :

1- دادن مسئولیت های فردی و گروهی متعدد به دانش آموزان (خصوصا افرادی که نیاز به توجه دارند) بسیار موثر است.

2- ایجاد سرگرمی ها در کنار تحصیل ( در ازای کسب نمرات و اخلاق خوب) مسابقات ورزشی در تمام رشته ها (نه تنها فوتبال) گسترش کتابخانه و آزمایشگاه ، برگزاری جشن های مربوط به ایام خاص (واقعا چرا در دبیرستان کمتر جشن و شادی می بینیم؟)

3- مسئولان مدرسه باید بذر دوستی را در دل دانش آموزان بکارند ،نه اینکه (جسارتا) آنها را به جاسوسی در بین دانش آموزان دیگر ترغیب کنند .برای پیدا کردن دانش آموزان خاطی هرگز نباید به سخنان برخی دانش آموزان بسنده کرد . چه بسا شیطنتی در کار باشد و خود شروع فتنه و درگیری بین آنها شود و این عواقب بدی خواهد داشت. نباید از طرف مدیر ، دبیر و...بین دانش آموزان فرقی احساس شود حال چه از خانواده انجمن باشد چه شورایی باشند و... .

4- استخدام و به کارگیری مشاوران روانشناس و متخصص در امور دانش جویان شرور و مشکل ساز (با همکاری آموزش و پرورش) ؛ نه به عنوان دکور مدرسه به عنوان ارائه دهنده راهنمایی و راهگشایی به این دانش آموزان.

5- برقرار کردن تعادل کلاس ها از لحاظ تعداد نفرات و اینکه در هر کلاس (با توجه به وضعیت سال قبل دانش آموزان) تعداد دانش آموزان نمونه و ضعیف از لحاظ درسی و انضباطی متعادل باشد (یعنی در یک کلاس همه ضعیف یا برعکس نباشن)

6- تشویق دانش آموزان نمونه از لحاظ درسی، انضباطی و...(همان طور که امسال این امر توسط مدیر انجام شد) و تنبیه و توبیخ جدّی دانش آموزان متخلف بعد از نادیده گرفتن تذکر و مهلت به ایشان (آموزش و پرورش باید مدیر را در این امر یاری کند)

7-نکته مهم دیگر ،مدیر مدرسه مدرس باید نظارت جدی بر کار دبیران داشته باشد . بعد از اولیا، دبیران نقش مهمی در رفتار دانش آموزان دارند . وقتی دبیران با صبوری و احترام با دانش آموزان رفتار کنند این امر مسری خواهد شد .(نه با خشم و به کاربردن الفاظ نامناسب و نه منت نهادن براین پایه که درآمدشان کم است و زحمتشان بسیار ). ایجاد انگیزه بین دبیران و انتخاب دبیر نمونه نیز موثر است.  اینها اگر عملی شوند سال بعد دبیرستان مدرس از بد نامی درخواهد آمد .

این امر به تنهایی (مدیر) محقق نخواهد شد . مدیر بهتراست از اولیا فعال از لحاظ فکری جسمی و مالی کمک بگیرد.

امیداست جناب مدیر بتواند این سختی را پشت سر گذارد » .

سخن آخر ؛

مطالعه ی نظرات ذی نفعان آموزش و پرورش ضمن مفید بودن موید فقدان درک مشترک از چرایی و چیستی ماهیت و سرمنشا مشکلات چندلایه مدارس عادی دولتی است.

برگزاری جلسات هم اندیشی، آموزش خانواده، تریبون آزاد، راه اندازی تالار گفت و شنود و تضارب آرا در کنار تخصصی کردن پرسمان ها شاید در ایجاد فهم مشترک و همه جانبه نسبت به مسائل و مصائب دستگاه تعلیم و تربیت و البته کند و کاو در راههای برون رفت موثر افتد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید