نامه یک معلم به اداره فرهنگ شهرستان کهگیلویه در سال ۱۳۴۱

معلمان امروز ، چون حرمت و منزلت اجتماعی
در بین دولت و مردم ندارند ، پس ناراضی اند
و هم چون قدرت خرید ندارند ناراضی اند.
این دو یعنی نبود انگیزش و انگیزه ی شغلی
و نبود توان اقتصادی، با مضروب خیلی از
عوامل و عناصر دیگر ، ماهیت معلم امروز را
ساخته است. تأثیر نظام آموزشی بر ماهیت
معلم از اثرگذاری معلم بر آن ، بیشتر و عمیق تر
و قدرتمندتر است ، لذا ناتوانی معلم هر روز
بیشتر از دیروز و وجدان شغلی هر روز کمتر از
دیروز می گردد. تعامل اجتماعی بین معلم و
نظام آموزشی و از سوی دیگر بین جامعه و معلم،
عادلانه ، منطقی ، موازی و حسابگرانه نیست.
برای همین معلم امروز روز به روز بیشتر کم ارزش
می گردد. چون او فرصت پرداختن به رسالت خود
را نمی یابد و دائما در این نبرد ناعادلانه در حال
نالیدن و ابراز خشم و تحصن و تجمع و...... است.

در اوج بیسوادی سیاه اون سالها ، معلم و سواد
او از مرتبت والایی برخوردار بود.
و در اوج بیسوادی سفید حال ، آنچه که بی ارزش
است معلم است.
خواهرم معلم کلاس اول ابتدائی بود، می گفت فقط تا اسفند ماه یعنی یادگیری تمامی حروف ، به معلم
وابسته اند ، بعد تعطیلات عید نوروز ، انگار نه انگار
دانش آموز از معلم بی نیاز و به او بی اعتنا
می شود.
حال تصور کنید جامعه امروز را. امروز کل جامعه
فراموش می کند که از کجا و توسط چه کسانی توانایی خواندن و نوشتن و تحصیل را بدست آورده
است. و چنین شده است که معلم نادیده شده است
و او در بستر تبعیض ، به چنین حال و هوایی افتاده
است.
در سال ۴۱ این همه تحصیل کرده نبود که مدعی
باشد و با سواد سیکل فرد معلم می شد آن هم
فقط از کانال مراکزی که دانشسرا نامیده می شد و
سپاهی دانش. امروز را خودتان مقایسه کنید.
ببخشید طولانی شد . این همه نتیجه ی دردمندی
است.

حکم کارگزینی مربوط به سال ۱۳۵۰ موجوده.یه نگاهی بندازید اون زمان یه معلم ۵۴۳ تومان حقوق میگرفت مه با تورم و ارزش پولی حساب کنید میشه ۱۶ میلیون الان